به نظر میرسد هیچ کس در سیستم اطلاعاتی آمریکا و اروپا به طور سیستماتیک آنچه چین انجام میدهد را بررسی نکرده است
نوشته، استفان براین
تفسیر
دو راه حل کلیدی برای آماده شدن برای فاجعه بیولوژیکی آتی وجود دارد: یکی استراتژی است که صنایع نظامی و ضروری کشورها به عملکرد خود ادامه داده و حتی آن را بهبود بخشند و دیگری داشتن ذکاوتی به مراتب بهتر از بازیگران «بد» این ماجرا، به ویژه روسیه و چین.
هر دو در تمام کشورها به ویژه در اروپا و آمریکا نیاز به بررسی پیشرفت بیشتر دارند.
در حالی که بسیاری از کارشناسان بر تعطیلی مشاغل و صنایع به منظور توقف شیوع ویروس کرونا متمرکز هستند، توجه کمتری به تخریب نظامی ایالات متحده و تضعیف استراتژی بازدارندگی این کشور به ویژه در شرق آسیا میشود.
همزمان با از دست رفتن توانایی استراتژی «بازدارندگی از جنگ» آمریکا در برخی مناطق، خطر جنگی جامع در حال افزایش است.
نه نیروی دریایی و نه پنتاگون برای پاندمی کووید ۱۹ آماده نبودند و تصمیماتشان منجر به خروج ناو هواپیمابر USS تئودور روزولت از منطقه شد.
در اوایل ماه مارس، نیروی دریایی به رفت و آمد «عادی» خود در مناطقی که با افزایش شیوع ویروس کرونا مواجه بودند، اصرار داشت. سپس کشتی «تئودور روزولت» به ویتنام رفت و خدمه آن به مدت پنج روز در خشکی حضور داشتند. در آن زمان کشتیهای کروز به مدت ۱۴ روز در دریا «قرنطینه» شدند.
نیروی دریایی آمریکا تا آن زمان باید میدانست که قرنطینه مسافران کشتیهای مسافرتی و خدمه آنها در دریا به معنای گسترش ویروس در کشتیهای مسافرتی است. در همان زمان، در حالی که پنتاگون تمام سفرها، تمرینات نظامی و اعزام ها را لغو کرد، تصمیم نیروی دریایی برای «قرنطینه» پنج هزار نفر با هم را لغو نکرد.
چین از غیاب تئودور روزولت با تقویت اقدامات نظامی خود در دریای جنوبی چین استفاده کرده و این خطر وجود دارد که رهبران ارتش چین برای انجام عملیات علیه اهداف مهم اقدام کنند.
پنتاگون و سرویسهای نظامی باید روش بهتری برای تأمین امنیت نیروهای نظامی تاثیرگزار در شرایط پاندمی پیدا کنند. به نظر میرسد بخشی از پاسخ به این نیاز، آماده سازی از قبل کیتهای تست کرونا، ماسکهای محافظ و تجهیزات ضد عفونی در مناطق ایمن داخل یا نزدیک پایگاه های مهم ارتش آمریکا است.
بدیهی است که پنتاگون در داخل آمریکا به دنبال راه چاره مختلف بوده است، شامل دورکاری بسیاری از کارکنانش انجام داده است؛ اما اوضاع برای نیروهایش در خارج از کشور نیز باید در اولویت باشد.
استراتژی مدنی
استراتژی مشابهی برای صنایع کلیدی و مهم مورد نیاز است. اگر کارخانههای تخصصی تولید را کاهش دهند و همه با هم کار را متوقف کنند، آسیب به تواناییهای آمریکا میتواند بسیار زیاد باشد. این استراتژی که اجازه دهند مشاغل از جمله مشاغل کوچک به کار خود ادامه دهند، میتواند به میزان قابل توجهی نیاز به ارائه تمهیدات و آماده سازی برای تعطیلی یا قرنطینه را کاهش میدهد.
در طول جنگ عراق و کویت و جنگ عراق، اسرائیل با تهیه بستههایی برای همه شهروندانش، شامل ماسک های ضد گاز و آنتی بیوتیکها درصورت بروز حمله بیولوژیکی، نمونه مهمی از حمایت مردمی را نشان داد. توزیع بستهها در سال ۲۰۱۴ به پایان رسید، اما توزیع بسته به مثابه نمونهای عالی از آنچه تمام کشورها میتوانند برای محافظت مردم در برابر شیوع ناشی از ویروسها انجام دهند، است.
این کشور برای هر شهروند یک بسته مناسب طراحی کرد، (شامل بسته کودک و بستههای متناسب با افرادی که ریشهای بلند دارند) این راهی مناسب برای حفاظت از جان افراد و محافظت از کشور است؛ به این معنا که قرنطینه و اقدامات دیگر میتواند فقط محدود به نقاطی با شیوع بالا و تنها زمانی که واقعا نیاز هست باشد.
بستهها میتواند شامل ماسکهای صورت باکیفیت، دستکش لاستیکی و از همه مهمتر مواد ضد ویروس چند منظوره باشند. آخرین مورد هنوز در دسترس نیست، اما سرمایه گذاری در توسعه آنها میتواند ترس و نگرانی را در سطح بینالمللی کاهش دهد، جلوی احتکارها را که به اعتماد اجتماعی آسیب میرساند بگیرد و فعالیت سیستمهای حمل و نقل را برقرار نگه دارد. این موضوع همچنین فشارها را بر پزشکان، پرستاران و بیمارستانها کاهش میدهد.
کاری که چین انجام میدهد
آنچه دنیا به آن نیاز دارد، داشتن ذکاوت بیشتر است، به طوری که بتوان از خطرات اجتناب کرد یا کاهش داد. به دلیل تماس و همکاری گسترده دانشمندان چینی و غربی و پروژههای مشترک بین آزمایشگاههای چینی، آمریکایی، فرانسوی و سایر آزمایشگاهها، درباره عملیات تحقیقات بیولوژیکی چین چیزهای زیادی مشخص شده است.
برای مدت کوتاه سه سال (از ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷)، ایالات متحده خطر انواع خاصی از تحقیقات ویروسی را تشخیص داد و از دانشمندان خواست که این فعالیت را متوقف کنند. این موضوع تا جایی پیش رفت که بودجه مؤسسه ملی بهداشت و سایر سازمانها قطع شد. اما در سال ۲۰۱۷ این ممنوعیت کاهش یافت.
سپس تشکیلات علمی ایالات متحده به طور عادی و بدون ارزیابی استراتژیک خطرات ناشی از آن، به کار خود بازگشت؛ اگرچه هشدارهایی وجود داشت. افبیآی نگران عوامل بیولوژیکی از جمله ویروسهای سارس بود که درحال ورود و خروج به ایالات متحده بودند و گمرک این کشور هم برخی از این موارد را توقیف کرد.
به همین ترتیب، سازمان سیا نگرانیهای جدی خود درباره برخی از خطرات جنگ بیولوژیکی، به ویژه از طرف تروریستها را ابراز داشت. اما به نظر نمیرسد که هیچ کس در سیستم اطلاعاتی آمریکا به شکلی سازمان یافته آنچه چین در حال انجامش بود را کندوکاو کرده باشد.
صدها و شاید هزاران دانشمند آمریکایی وجود دارند که با متخصصان چینی کار میکنند. آنها درباره آنچه چین انجام میدهد چیزهای زیادی میدانند. برخی از کارها در آزمایشگاهها و دانشگاههای آمریکایی انجام میشود، برخی نیز با شرکتهای خصوصی انجام میشود و تبادلاتی با چین وجود دارد. (اگرچه احتمالاً همه با دقت از سمت چین کنترل میشود).
دانشمندان چینی بخش زیادی از تحقیقات خود را در مجلات علمی منتشر کردهاند و غالباً به دستاوردهای خود میبالند.
اخیراً، دولت چین سانسور برخی از این تولیدات علمی را آغاز کرده است، اما هنوز مقادیر زیادی از آنها وجود دارد که به طور کامل مورد بهره برداری قرار نگرفته است.
شرکتهایی مانند پالانتیر Palantir وجود دارند که در آنچه که «تجزیه و تحلیل دادههای بزرگ» مینامند، تخصص دارند. اکنون بکار گیری آنها روی نوشتههای علمی چینی و نوشتههای دانشمندان و پزشکان غربی در ارتباط با چین، میتواند اطلاعات مهمی را تولید کند.
خلاصه اینکه ایالات متحده در مقابل خطرات بیولوژیکی از سمت چین ضعیف عمل کرده و حالا دارد بهای آن را پرداخت میکند.
از استفان براین با عنوان لیدر متفکر در سیاست امنیت فناوری نام بردهاند. او دو بار بالاترین مدال افتخار غیرنظامی وزارت دفاع را دریافت کرده است. جدیدترین کتاب او «امنیت فناوری و قدرت ملی: برندگان و بازندگان» است.
نظرات بیان شده در این مقاله، نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک تایمز نیست.
مطالب دیگر:
امیدی که برآورده نشد : یادی از یک دادخواهی تاریخی در چین، ۲۱ سال قبل