حکمت و خرد، به طور سنتی با سن در ارتباط است. مردم در همه سنین از درجاتی از دانایی برخوردار هستند اما چه چیزی شخص را خردمند میسازد؟
پژوهشی جدید، تحقیقات قبلی را که میگفتند مدیتیشن با خرد در ارتباط است، تائید میکند. اما به طور شگفت آوری، نشان میدهد که برخی تمرینات بدنی و فیزیکی مانند باله کلاسیک هم ممکن است موجب خردمندی بیشتر شود.
«پاتریک بی ویلیامز»، نویسنده ارشد این پژوهش و محقق فوق دکترا در بخش روانشناسی دانشگاه شیکاگو میگوید: «در این مطالعه منتظر پیدا کردن ارتباط میان باله و خردمندی نبودیم بلکه مقصود فقط مقایسه بود.»
گرچه خرد، به عنوان مسئلهای ذهنی، یکی از قدیمیترین موضوعات مورد مطالعه توسط انسان است، اما در حیطه علم از جوانترین مسائل به شمار میرود.
ویلیامز میگوید: «رابطه میان باله و دانایی برایمان اسرارآمیز است و این چیزی است که اکنون درحال بررسی بیشتر هستیم.»
حالا محققان در حال مطالعه روی تمرینکنندگان بزرگسال باله و نیز مبتدیان آموزش باله در شیکاگو هستند.
ویلیامز میخواهد مبتدیان و تمرینکننده مجرب هر دو تمرین مراقبه و باله را طی ماهها و سالها پیگیری کند تا ببیند که آیا این ارتباط در طول زمان تداوم دارد یا خیر.
«مونیکا آردلت»، استادیار جامعه شناسی دانشگاه فلوریدا و از محققان برجسته «خرد» میگوید: «تا آنجا که میدانم، این مطالعه که برای نخستین بار هم منتشر میشود، رابطه میان مدیتیشن یا باله و افزایش حکمت را بررسی میکند … این یافته که تمرین باله به افزایش حکمت ربط دارد، جذاب است. فکر میکنم این مطالعه به شروع تحقیقات و سوالات بیشتر در این زمینه منجر شود.»
استعداد یا مهارت؟
ویلیامز می گوید که علم تا به حال، تمرینات جسمی راهمچون روشی ممکن برای دستیابی به دانایی نادیده گرفته است.
«این موضوع همچنین موجب میشود که تفکرمان را نسبت به خرد که آن چیزی شبیه به استعدادی برای اندیشیدن است نه چیزی شبیه مهارت، تغییر دهیم. اگر در مورد حکمت همچون یک مهارت فکر کنیم، میشود با آموختن تمریناتی، برای بهبود آن تلاش کنیم.»
یافتهها بیانگر آن است که مدیتیشن مزایای بیشتری در کاهش استرس یا درد دارد.
در پژوهش مذکور، از ۲۹۸ تمرینکننده مدیتیشن و باله در قالب فرمهای نظرسنجی سوالاتی درباره تجربیاتشان هنگام انجام تمرینات پرسیده شد.
از آنها خواسته شد که وقتی چهار فعالیت: تکنیک الکساندر (روشی برای بهبود طرز قرار گرفتن بدن، تعادل، هماهنگی و حرکت)، روش فلدنکریس (فرمی از پرورش جسمی که موجب بهبود حرکت، عملکرد فیزیکی، کاهش درد و افزایش خود آگاهی میشود)، مدیتیشن و باله کلاسیک را در مدت زمان معین انجام میدهند، تجربیات و وضعیتشان را تشریح کنند.
این بررسی همچنین شامل پرسشنامهای روانشناختی است که در آن درباره خصوصیاتی که تصور میشود مؤلفههای حکمت باشند، مانند همدلی و اضطراب، از تمرینکنندگان پرسش شده است.
یافتهها نشان داد که کسانی که انواع مراقبه و مدیتیشن را انجام میدهند، از کسانی که در سه گروه دیگر فعالیت میکردند، به طور متوسط، از دانایی بیشتری برخوردار بودند.
مهمتر این که، برای نخستین بار بود که تصدیق شد که ارتباط بین مدیتیشن و خرد ممکن است به پایینتر بودن سطح اضطراب مرتبط باشد.
این یافتهها بیانگر آن است که مراقبه مزایای بیشتری در کاهش استرس یا درد دارد.
ویلیامز میگوید: «این نخستین بار است که رابطه میان خردمندی از یک سو و تمرینات ذهنی و جسمی، از سوی دیگر، نشان داده میشود. همچنین نشان دادیم که توانایی مدیتیشن به منظور کم کردن اضطراب روزمره، میتواند تا حدودی این رابطه را توضیح دهد.»
شرکت کنندگانی که باله تمرین میکردند، نسبت به افراد مراقبه کننده، از خرد پایینتری برخوردار بودند؛ با این وجود، بیشتر تمرین کنندگان باله برتر از آنهایی بودند که در خصوصیات روان شناختی مرتبط با خرد، امتیاز آوردند.
ویلیامز میگوید: «امیدواریم این تحقیق کاوشگرانه دیگران را به تکرار نتایجمان و نیز جستجوی تجربیات دیگری که با حکمت و عواملی که ممکن است چنین ارتباطاتی را شرح دهند، تشویق کند. گرچه خرد، به عنوان مسئلهای ذهنی، یکی از قدیمیترین موضوعات مورد مطالعه توسط انسان است، اما در حیطه علم از جوانترین مسائل به شمار میرود.»
محققان نتیجه گیری کردند: «اگر تمرینهای ذهنی و جسمی میتواند به کسب خرد بیشتری منجر شود، بایستی در میان برنامهریزیهای فضاهایی همچون کلاس درس و یا محل کار قرار بگیرند و نه تنها با هدف ایجاد افرادی خردمندتر بلکه با هدف ایجاد جامعهای داناتر.»
