اعتراضات مردمی در برخی از شهر های ایران همچنان ادامه دارد و حکومت ایران دستور سرکوب در چندین شهر را صادر کرده است. به گزارش برخی فعالان نیروهای امنیتی با باتوم و گاز اشک آور به معترضان حمله میکنند.
بنا بر گزارشات غیر رسمی دست کم پنج نفر در سرکوب به دست نیروهای امنیتی کشته و ۲۲ نفر دستگیر شده‌اند؛ اما تعداد واقعی میتواند بالاتر از این رقم باشد.
در سال‌های اخیر، دولت ایران با انبوهی از اعتراضات ضد دولتی مواجه شده است که مردم به دلیل طیف وسیعی از مسائل از جمله نارضایتی از تورم سرسام‌آور ناشی از عملکرد دولت و فساد مسئولین تا کمبود آب و قطع برق به خیابان‌ها آمده‌اند. تورم فزاینده به شرایط اقتصادی مردم ضربه محکمی وارد کرده است.
اعتراضات در برخی شهرها هفته گذشته به دلیل تصمیم دولت برای کاهش یارانهها آغاز شد که باعث افزایش ۳۰۰ درصدی قیمت برخی محصولات اصلی از جمله آرد شد. دولت همچنین قیمت برخی از کالاهای اساسی مانند روغن خوراکی و لبنیات را افزایش داد.
به گفته شاهدان و پست‌های رسانه‌های اجتماعی، اکنون معترضان خواسته‌های خود را گسترش داده‌اند و خواهان آزادی سیاسی بیشتر و پایان دادن به جمهوری اسلامی هستند.
مانیتور جهانی اینترنت نت بلاکز روز شنبه گزارش داد که در طی اعتراضات اختلال اینترنت در ایران چند ساعت ادامه داشته است. این اقدامی معمول از سوی مقامات دولت ایران برای جلوگیری از برقراری ارتباط معترضان با یکدیگر و به اشتراک گذاری ویدئو در رسانه‌های اجتماعی است.
بنا بر آمار غیر رسمی، تقریباً نیمی از جمعیت ۸۵ میلیونی در ایران زیر خط فقر هستند و وضعیت معیشت در ایران هر روز به وضعیت کشور های کمونیستی- سوسیالیستی از جمله ونزوئلا و کره شمالی نزدیکتر می‌شود.
از هر چهار ونزوئلایی سه نفر در فقر شدید زندگی میکنند. بنابر مطالعه گروهی از محققان در سال ۲۰۲۱، ۷۶.۶ درصد از مردم ونزوئلا با کمتر از دو دلار در روز زندگی میکنند که استاندارد بینالمللی برای فقر شدید است.
در کره شمالی نیز، تقریباً ۶۰ درصد از جمعیت در فقر زندگی میکنند. کره شمالی اقتصاد فرماندهی دارد که در بین کشورهای کمونیستی امری عادی است؛ به این معنی که دولت بر تمام مبادلات پولی کنترل دارد و باعث می‌شود اقتصاد به دلیل عدم رقابت بین مشاغل نسبتاً راکد بماند.
فقر ایجاد شده در این کشورها تفاوت در نظام‌های با مالکیت خصوصی و عمومی را نشان می‌دهد. به گزارش اپک تایمز در کتاب «شبح کمونیسم در حال حکمرانی بر جهان ما»، تحت نظام مالکیت عمومی، منابع و دستاوردهای حاصل از کار افراد، ملی می‌شوند. و همچنین حس مسئولیتی که حقوق مالکیت شخصی ایجاد می‌کند، ازبین می‌رود. در ظاهر، مالکیت عمومی بدان معنی است که ثروت کشور توسط همه شهروندان به‌اشتراک گذاشته می‌شود، اما در عمل، به این معنی است که طبقۀ ممتاز صرفاً منابع را در انحصار خود درمی‌آورد و منافع خود را در اولویت قرار می‌دهد.
این امر باعث فساد هر چه بیشتر در دستگاههای دولتی با مالکیت عمومی می‌شود.
مالکیت عمومی، قدرت و انگیزه مردم برای تولید محصول را متوقف می‌کند، روحیه را تضعیف می‌کند، ناکارآمدی را ترویج می‌دهد و باعث اتلاف می‌شود. از مزارع جمعی اتحاد جماهیر شوروی تا کمون‌های خلق چین، شامل اشتراکی‌سازی ناموفق در کامبوج و کره شمالی، نظام مالکیت عمومی هر جا که می‌رود، گرسنگی را با خود می‌آورد. به‌عنوان مثال، یک قحطی در چین که عامل انسانی باعث به‌وجود آمدن آن بود، ده‌هامیلیون نفر را کشت.
مطالب دیگر:
دیدگاه: حقایقی درباره ایالات متحده و روسیه، اوکراین و چین
دبیرکل ناتو: حمله روسیه به اوکراین شکست خورده است
