جورج مارانو، محقق و نویسنده در مقاله‌ای در نشریه ساوت چاینا مورنینگ پست می‌نویسد، «پیش‌بینی پایان قریب‌الوقوع حزب کمونیست، محقق نشده است، چرا که شکل حکمرانی سیاسی آن نه تنها دوام آورده بلکه رونق یافته است. این حزب سیستمی را ایجاد کرده است که سوابق اقتصادی و اجتماعی چین را در مدت کوتاهی بازنویسی کرده است.»
به گفته مارانو، اکنون کشورهای دیگر جهان مشتاق هستند از شیوه حکومت سیاسی حزب کمونیست چین الگوبرداری کنند.
امروزه، با افزایش تعداد زیادی از کشورها که از این شیوه استبدادی «حکومت سیاسی» استفاده می‌کنند، جهان آزاد احساس آزادی کمتری می‌کند. بر اساس گزارش بلومبرگ اکونومیکس، به نظر می‌رسد در دهه آینده، چین به اقتصاد پیشرو در جهان تبدیل شود. دستورالعمل پکن ساده است: سرمایه‌گذاری‌های فراوان، هم در داخل و هم در خارج از کشور، دروغ‌های زیاد و تعهد سرسختانه به حکمرانی با مشت آهنین. همانطور که مارانو می‌نویسد «موفقیت اقتصادی و اجتماعی چین از اثربخشی شیوه حکومت سیاسی آن جدا نیست.»
امروزه در سراسر جهان، «ذینفعان» مدل چینی را می‌توان یافت. از آمریکای لاتین گرفته تا کل قاره آفریقا. جایی که تأثیر رژیم چین قطعاً در حال افزایش است. به عنوان مثال اتیوپی، که سریع‌ترین رشد اقتصادی در آفریقا را دارد در نظر بگیرید. همانطور که مارانو خاطرنشان کرد، رهبران این کشور از اتخاذ «حکمرانی سیاسی به سبک چینی» بسیار خوشحال هستند. این شیوه حکمرانی دقیقاً چگونه است؟ زیبا نیست.
از زمانی که رژیم چین خود را درگیر سیاست در اتیوپی کرد، ابی احمد، نخست وزیر این کشور، از یک قهرمان حقوق بشر تبدیل به یک اقتدارگرای واقعی شد. آیا این اتفاقی است؟ فکر نمی‌کنم.
با افزایش اقتدارگرایی، نه فقط در آفریقا، بلکه در سراسر جهان، سبک حکومت مورد حمایت حزب کمونیست چین تأکید زیادی بر محدود کردن آزادی‌های مردم دارد و این از زبان پلیسی شروع می‌شود و به پلیس واقعی برای مردم شدن می‌رسد.
در کوبا، جایی که رژیم چین از نفوذ شومی برخوردار است، برخی از بزرگترین اعتراضات چند دهه اخیر به وقوع پیوسته است. همانطور که جوزف هومایر، مدیر اجرایی مرکز جامعه آزاد امن، اخیراً به نیوزویک گفت، «چین از کوبا به عنوان بستری برای بسیاری از عملیات اطلاعاتی و امنیتی منطقه‌ای خود استفاده می‌کند»، حتی از ایستگاه‌های اطلاعاتی سیگنال برای «رهگیری ارتباطات در ایالت‌های آمریکا» استفاده می‌کند. هر جا که نفوذ رژیم چین احساس شود، هرج و مرج به سرعت در پی آن است. متأسفانه، این سبک خاص از هرج و مرج را می‌توان در تعداد فزاینده‌ای از کشورها، از اوگاندا تا اروگوئه مشاهده کرد.
آنچه اکنون شاهد آن هستیم، یادگیری اقتدارگرایانه در بدیهی‌ترین شکل خود است، که شبیه پدیده‌ای روان شناختی معروف به «آینه‌سازی اجتماعی» است، جایی که فرد از حرکات، الگوی گفتاری یا نگرش یک فرد تأثیرگذار تقلید می‌کند. رهبران در سراسر جهان با یادگیری اقتدارگرایانه، شیوه سفت و سخت و بسیار مستبد حزب کمونیست چین را منعکس می‌کنند.
مرکز خرید بزرگی به نام چین
دیوار چین را فراموش کنید، بیایید در مورد بازار بزرگ چین بحث کنیم. کشوری که توسط استبداد اداره می‌شود تقریباً ۳۰ درصد از تولید جهانی را تشکیل می‌دهد و به مرکز خرید جهان تبدیل شده است. چگونه به این مرحله رسیده است؟
خوب، این صرفاً یک مقاله است، نه یک رساله و پایان‌نامه. از کل صادرات کشور چین، از فولاد گرفته تا کفش ورزشی، سیستم‌های نظارتی صادراتی بسیار نگران کننده‌تر هستند.
همانطور که کیتلین دیرینگ اسکات و آدام جورج، دو نویسنده با سابقه تحقیق درخصوص استبداد می‌نویسند، رژیم چین این فناوری‌های تهاجمی را به «دولتهایی که به نقض حقوق بشر متهم شده‌اند، مانند مصر، صربستان و کامبوج فروخته است.
علاوه بر این، رژیم نمایندگان خود را برای آموزش «دریافت کنندگان در مورد نحوه استفاده از فناوری برای کنترل اجتماعی و سیاسی» به آن کشورها می‌فرستد.
همچنین به گفته این نویسندگان، این اقدام چین، برتری‌های یک حکومت استبدادی را به احزاب سیاسی در آفریقای جنوبی (که اخیراً شاهد ناآرامی های جمعی بوده است)، کنیا، ویتنام و کوبا اعطا می‌کند.
مقررات اینترنتی و رسانه‌های اجتماعی رژیم چین، که عملاً به معنای سانسور است، حتی وزیر اطلاعات و فرهنگ نیجریه را ترغیب کرد تا خواستار تکرار اقدامات حزب کمونیست چین شود. به طوری که چندی بعد دولت نیجریه توییتر را مسدود کرد و مطبوعات را تهدید به «مهار» کرد.
آیا این واقعا آینده‌ای است که پیشرو داریم؟
چرا بسیاری از کشورها اینقدر با رژیم چین تعامل دارند؟ چرا بسیاری از کشورها از نظام امنیتی چین استفاده می‌کنند و سیستم عامل‌های فناوری نظارت را از رژیم چین خریداری می‌کنند؟
هیچ پاسخ ساده‌ای وجود ندارد. با این حال، محققان در موسسه بروکینگز، که یک سازمان غیرانتفاعی سیاستگذاری عمومی مستقر در واشنگتن است، استدلال می‌کنند که عوامل این روند شامل گسترش منافع ژئوپلیتیک چین، افزایش قدرت بازار شرکت‌های فناوری آن و شرایط در کشورهای گیرنده است که باعث تولید فناوری چین می‌شود، و این با وجود نگرانی‌های امنیتی و حریم خصوصی، انتخابی جذاب برای آنان است.
به عبارت دیگر، اگرچه بهای «صمیمی شدن» با رژیم چین به لحاظ واقعی و معنایی بسیار بالا است، اما مدل حکومت پکن بسیار وسوسه انگیز است و این البته بسیار نگران کننده است. سیستم‌های نظارتی که در همه جا دیده می‌شوند، ماسک‌های اجباری، محدودیت در گفتار، گذرنامه واکسن، قرنطینه غیرقابل اجتناب در پاییز و غیره، جهان شروع کرده که بیش از پیش به چین شبیه کند.
نویسنده: جان مک گلیون محقق و مقاله‌نویس که آثارش در نشریات نیویورک پست، سیدنی مورنینگ هرالد، دی امریکن کنسروتیو، نشنال ریویو، پابلیک دیسکورس، و سایر رسانه‌های معتبر منتشر شده است. وی همچنین در کوین‌تلگراف مقاله‌نویس است.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک‌تایمز نیست.
مطالب دیگر:
بایدن قوانین سختگیرانه جدیدی را برای کارمندان فدرال واکسینه نشده اعلام کرد
جریان چپ چگونه از کووید ۱۹ برای ورشکسته کردن آمریکا استفاده کرد
تلاش حکومت چین برای کنترل آمریکا: از عرصه مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا دنیای هالیوود
