در حالی که کمتر از یک سال به بازی‌های المپیک زمستانی پکن باقی مانده است، درخواست‌هایی از سراسر جهان برای تحریم بازی‌ها به دلیل نقض حقوق بشر در حال وقوع در کشور کمونیستی چین، در حال افزایش است.
در ایالات متحده، قانونگذاران جمهوری‌خواه خواستار انتقال بازی‌ها به خارج از پکن، یا درغیر این صورت، تحریم این رویداد شدند. آنها به سرکوب گسترده رژیم چین علیه اقلیت‌های قومی، معتقدان مذهبی و مخالفان، با تأکید ویژه بر جنایات این رژیم علیه مسلمانان اویغور در منطقه خودمختار شین‌جیانگ که دولت ترامپ آن را یک نسل کشی اعلام کرد، اشاره می‌کنند.
درخواست‌های مشابهی توسط قانونگذاران کانادا، انگلیس و همچنین بیش از ۱۰۰ گروه حقوق بشری از سراسر جهان مطرح شده است. پارلمان کانادا در ماه فوریه با تصویب یک لایحه غیرالزام‌آور، سرکوب مسلمانان در شین‌جیانگ به دست حزب کمونیست را به عنوان یک نسل کشی تعیین کرد، و از کمیته بین‌المللی المپیک خواست تا بازی‌ها را از چین منتقل کند.
اخیراً، یک سناتور آمریکایی به نام ریک اسکات به جو بایدن رئیس جمهور آمریکا نامه‌ای نوشت و بیان کرد که ۲۵ قانونگذار در تلاش برای برگزاری جلسه‌ای برای بحث در مورد تلاش جهت جابجایی المپیک زمستانی ۲۰۲۲ هستند.
اسکات در این نامه نوشت «جامعه جهانی تحت هیچ شرایطی نباید به چین کمونیست بستری بین‌المللی برای پنهان کردن جنایات خود بدهد.»
چندین قانونگذار دیگر آمریکایی پیشنهاداتی را برای جابجایی بازی‌ها از پکن ارائه داده‌اند. در یک قطعنامه که توسط مایکل والتز ارائه شد، تصریح شد که سرکوب خشن معترضان حامی دموکراسی در هنگ‌کنگ توسط حزب کمونیست چین و پنهان‌کاری در مورد همه‌گیری ویروس کرونا، میزبانی پکن برای المپیک زمستانی را زیر سوال می‌برد.
نیکی هیلی، سفیر پیشین ایالات متحده در سازمان ملل نیز در خواستار تحریم بازی‌ها شد.
هیلی گفت «اگر ایالات متحده بازی‌های المپیک زمستانی را تحریم کند، پیامی محکم می‌دهد که استبداد و تهدیدهای چین غیرقابل قبول است. این نشان خواهد داد که اقدامات پکن عواقبی دارد.»
دبیر مطبوعاتی کاخ سفید، جن پساکی در تاریخ ۲۵ فوریه گفت که ایالات متحده تصمیم نهایی خود را در مورد شرکت این کشور در بازی‌های المپیک پکن اتخاذ نکرده است و افزود که به دنبال راهنمایی کمیته المپیک ایالات متحده است. در اوایل ماه، پساکی اعلام کرد که قصد ندارد بازی‌ها را تحریم کند.
کمیته المپیک ایالات متحده، در واکنش به اظهارات اخیر پساکی گفت که با تحریم این رویداد مخالف است، که این تکرار موضع همتایان‌شان در کانادا و انگلیس است.
سخنگوی این کمیته در بیانیه‌ای گفت «ما با تحریم بازی‌ها مخالفیم زیرا نشان داده شده است که تأثیر منفی بر ورزشکاران می گذارد، و به طور موثری به مسائل جهانی نمی‌پردازد. ما معتقدیم که اقدامات موثرتر این است که دولت‌های جهان و چین مستقیماً در زمینه حقوق بشر و مسائل ژئوپلیتیک وارد شوند.»
هیلی در اظهار نظر خود، مخالف کسانی بود که می گفتند تحریم‌ها موثر نیست، و گفت که چنین استدلال‌هایی عدم درک درستی از دیپلماسی را نشان می‌دهد.
او افزود «با نادیده گرفتن اقدامات شرورانه چین هیچ راهی برای متوقف کردن این اقدامات در آینده نیست، چه رسد به اینکه در سایر موضوعات مهم امنیتی و اقتصادی پیشرفت داشته باشیم.»
در مقابل، رژیم چین کمپین تحریم را تحمل نکرده است و کشورها را به سیاسی کاری در مورد این بازی‌ها متهم کرده است. هو شیژین، سردبیر نشریه دولتی گلوبال تایمز چاپ پکن، در توئیتر خود کشورهایی که تصمیم به تحریم بازی‌های المپیک پکن می‌گیرند را به اعمال تحریم‌های تجاری علیه‌شان تهدید کرده است.
کمیته بین‌المللی المپیک، در اوایل فوریه در بیانیه‌ای به اپک تایمز گفت که کمیسیون ارزیابی این کمیته در انتخاب پکن به عنوان میزبان المپیک نظرات سازمان‌های غیردولتی مستقل را در مورد تعدادی از موضوعات، از جمله حقوق بشر در نظر گرفته است.
این کمیته افزود «ما اطمینان یافته‌ایم که اصول منشور المپیک در چارچوب بازی‌ها رعایت خواهد شد و گفت که بحث و گفتگو درباره مسائل مربوط به بازی‌ها با برگزار کنندگان ادامه خواهد داشت.»
تکرار تاریخ
به گفته مایلز یو، که به عنوان مشاور اصلی امور چین برای وزیر خارجه سابق ایالات متحده مایک پمپئو کار می‌کرد، معتقد است علی رغم اصرار پکن روی جدا کردن ورزش و سیاست، این رژیم در واقع سیاست و ورزش را یک چیز می‌داند.
او در گفتگو با اپک تایمز می‌گوید «این حزب کمونیست چین است که رویدادهای ورزشی بین‌المللی مانند المپیک را در تمام مدت سیاسی کرده است.»
یو گفت جهان باید از آنچه پس از اعطای میزبانی بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ به پکن اتفاق افتاد عبرت بگیرد.
او گفت که کمیته بین‌المللی المپیک به این امید میزبانی را در سال ۲۰۰۸ به پکن داد که این اقدام موجب اصلاحات در رژیم گردد.، ولی این اتفاق نیفتاد. در عوض، بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ باعث ارتقای وجهه حزب کمونیست چین در داخل و خارج از کشور شد.
یو گفت «این میزبانی به چین اعتبار بسیار زیادی می‌دهد، و همچنین به حزب کمونیست چین فرصتی بزرگ می‌دهد تا خود را به عنوان نماینده نهایی ملی‌گرایی در چین مطرح کند.»
رژیم در آستانه بازی‌های المپیک ۲۰۰۸، از ترس اینکه آنها از رسانه‌های بین المللی در طول بازی‌ها برای جلب توجه به اوضاع خود استفاده کنند، سرکوب فعالان، خبرنگاران و گروه‌های عقیدتی را افزایش داد. فعالانی که خواستار تحریم المپیک یا جلب توجه به نقض حقوق بشر توسط رژیم بودند بازداشت شدند. حزب کمونیست همچنین در آستانه آن بازی‌ها بازداشت تمرین‌کنندگان فالون گونگ، به ویژه افرادی که در مناطقی نزدیک مکان‌های برگزاری المپیک زندگی می‌کردند را افزایش داد. همچنین معترضین به اخراج اجباری از پکن و تخریب خانه‌های مردم برای ساخت و سازهای مربوط به المپیک نیز بازداشت شدند.
گوردون چانگ، نویسنده کتاب «سقوط قریب‌الوقوع چین»، توصیه کرد که کمیته بین‌المللی باید ورزشکاران چینی را از شرکت در بازی‌های ۲۰۲۲ منع کند، به همان دلیلی که ورزشکارن آفریقای جنوبی را از حضور در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۶۴ توکیو به دلیل آپارتاید منع کرد. سیاست‌هایی که فقط به ورزشکاران سفیدپوست اجازه می‌داد نماینده کشور باشند.
چانگ اخیراً به اپک تایمز گفت که چین باید به همین ترتیب محروم شود زیرا جمعیت قابل توجهی در چین مجاز به شرکت در ورزش نیستند. چراکه آنها یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند و یا در اردوگاه‌های داخلی نگهداری می‌شوند.
چانگ با اشاره به دوره میزبانی آلمان نازی در این بازی‌ها گفت که «ما به المپیک ۱۹۳۶ دیگری، نیازی نداریم. ما به المپیک ۲۰۰۸ دیگری، احتیاج نداریم، بازی‌هایی که اساساً با آن نمایش‌های وحشتناک، استبداد را ترویج می‌کند. دیگر نیازی به آنها نیست.»
مطالب دیگر:
فرماندار داکوتای جنوبی: دولت‌های ایالتی اقتصاد را ویران کردند، نه کووید۱۹
