روز ۲۵ آوریل ۱۹۹۹، برای حدود ۷۰ میلیون تا ۱۰۰ میلیون چینی، روزی بود که همه چیز برایشان دگرگون شد.
بیست و یک سال پیش، در چنین روزی، ۱۰ هزار نفر از کسانی که در چین تمرین روش معنوی فالون گونگ را انجام می‌دادند، در جلوی دفتر تجدیدنظرخواهی در نزدیکی جونگ‌نان‌های، مقر دفتر مرکزی حزب کمونیست در پکن جمع شدند.
آنها در صف‌هایی مرتب در پیاده‌روی کنار خیابان ایستادند تا از مقامات بخواهند برای آنها محیطی فراهم شود که بتوانند بدون ترس، به انجام تمرینات خود بپردازند.
هدف از تجمع روز ۲۵ آوریل، درخواست اعطای حق قانونی به انجام تمرینات غیرسیاسی و جلوگیری از آزار و اذیت هواداران فالون گونگ بود. آنها هیچ آگهی یا پوستر در دست نداشتند. هیچ شعاری نمی‌دادند و فریاد نمی‌زدند. به جای آن، آرام و بی سر و صدا، تمرین‌های مدیتیشن خود را انجام می‌دادند.
فالون گونگ ( فالون دافا ) که یک روش مدیتیشن، مراقبه و تزکیه سنتی چینی است، از سال ١٩٩٢ به دلیل فواید چشمگیر در بهبود سلامت روحی و جسمی، در میان مردم چین محبوبیت زیادی پیدا کرد. بر اساس نظرسنجی‌های دولت چین، در اواخر دهه ۹۰ میلادی ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر در چین به آن گرایش داشتند.
کمی پیش از تاریخ ۲۵ آوریل ۱۹۹۹، یک مجله در شهر تیانجین، مقاله‌ای با محتوای مخالفت با فالون گونگ منتشر کرد و به این روش تهمت‌هایی زد. مقاله نوشته شده در آن مجله باعث ایجاد تشویش و نگرانی در تمرین‌کنندگان فالون گونگ شد. به طوری که برخی از آنان اقدام به نامه‌نگاری یا تماس تلفنی با مسئولین مجله کردند و برخی نیز حضوراً به آنجا رفتند و درخواست اصلاح مطلب کذب چاپ شده را داشتند.
در روز ۲۳ آوریل ۱۹۹۹، پلیس ضد شورش اقدام به پراکنده کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در محل‌های تمرین‌شان با استفاده از باتوم و آب فشار قوی و ۴۵ نفر از آنان را نیز دستگیر کرد. کمی بعد ، دولت مرکزی اعلام کرد که کتاب‌های فالون گونگ از انتشار و انتشار در سطح کشور ممنوع است.
در نتیجه گروهی از تمرین کنندگان برای دادخواهی به شهرداری تیانجین رفتند. در آنجا مسئولین به آنها گفتند که باید برای دادخواهی به اداره استیناف ملی در خیابان فوئو واقع در پکن بروند.
این پیشنهاد مسئولین شهر تیانجین، بین تمرین کنندگان فالون گونگ به سرعت پخش شد و در نتیجه هزاران نفر از آنان با نیتی خوب، از پکن و سایر نقاط کشور به سمت اداره استیناف ملی در پکن روانه شدند. این گونه شد که بزرگترین تجمع مردمی پس از رویداد اعتراضات دانشجویی سال ۱۹۸۹ در پکن شکل گرفت.
خانم « کنگ وایپینگ »، که در آن زمان یک بانکدار ۴۹ ساله در پکن بود، خود را برای روبرو شدن با بدترین شرایط آماده کرده بود. وی ساعت ۷ صبح، در حالی که هوا ابری بود، به سمت جونگ‌نان‌های حرکت کرد تا به تجمع مسالمت آمیز بپیوندد.
خاطرات تانک‌هایی که حدود ۱۰ سال پیش از آن در ژوئن ۱۹۸۹ برای سرکوب دانشجویان خواستار دموکراسی به میدان تیان‌آن‌من آمدند، و سربازانی که به سوی معترضان آتش گشودند و باعث قتل عام صدها یا هزاران نفر شدند، هنوز هم در ذهن مردم چین تازه بود.
کنگ وایپینگ در مصاحبه‌ای گفت «می‌دانستم ممکن است هر اتفاقی رخ دهد، اما من احساس مسئولیت کردم». « وقتی به اعتبار فالون گونگ ضربه زده بودند، من به عنوان کسی که از این تمرین سود برده بودم، نمی‌توانستم سکوت کنم. »
او که به خاطر داشت، دانشجویان را ۱۰ سال قبل به اتهام اغتشاش در میدان تیان‌آن‌من به خاک و خون کشیدند، لباس فرم بانکی خود را پوشید و به سمت محل تجمع حرکت کرد. وی گفت « من فکر میکردم که مقامات بعد از اینکه به واقعیت‌ها پی ببرند، درست عمل خواهند کرد. »
خانم کنگ، مانند بسیاری از طرفداران فالون گونگ، در آن زمان نمی‌توانست تصور کند که در ژوئیه ۱۹۹۹، رژیم چین اقدام به آزار و اذیت گسترده تمرین‌کنندگان کند. به طوری که صدها هزار نفر را گردآوری کرده و آنها را به بازداشتگاه‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری و مراکز شستشوی مغزی روانه کند و دائماً آنان را تحت شکنجه و آزار شدید قرار دهد.
کنگ یادآوری کرد که فرجام‌خواهی ۲۵ آوریل ۱۹۹۹ بسیار آرام بود. رژیم چین بعداً برای توجیه سرکوب سراسری خود، آن را « محاصره » دولت مرکزی حزب توصیف می‌کند.
هنگامی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ صبح روز ۲۵ آوریل به خیابان فوئو وارد شدند، حدود هزار نفر از پرسنل امنیتی و مأموران لباس شخصی در آنجا مستقر شده بودند. وقتی که تمرین‌کنندگان به اداره استیناف نزدیک شدند، بخشی از آنها توسط پلیس به شکلی هدایت شدند که در طول خیابان، پیرامون محل ساختمان‌های مقر حزب کمونیست چین و دولت مرکزی در جونگ‌نان‌های، مستقر شوند.
این شرایط، جمعیت تمرین‌کنندگان را در وضعیتی قرار داد که محیط پیرامون جونگ‌نان‌های را در بر بگیرند. در واقع، این تاکتیک یک حرکت محاسبه شده توسط حزب کمونیست بود که بعداً از طریق آن تمرین‌کنندگان به غلط متهم شوند که اقدام به « محاصره » مقر حزب کمونیست و یا دولت مرکزی کرده‌اند.
تصاویر ضبط شده توسط تلویزیون ABC نشان می‌داد که جمعیت منظم مردم در سنین مختلف در حدود ۲ کیلومتر در امتداد پیاده‌روی خیابان فویو و برخی خیابان‌های اطراف مستقر شده بودند. برخی از آنان به آرامی تمرینات فالون گونگ را انجام می‌دادند و برخی دیگر نشسته بودند یا کتاب می‌خواندند.
فضای کافی برای عبور ماشین‌ها و عابران پیاده وجود داشت. با این حال پلیس اقدام به بستن خیابان بر روی ماشین‌ها کرد. هیچ اثری از شعار دادن، فریاد زدن یا پلاکارد و پرچم میان تجمع کنندگان وجود نداشت. آنها حتی کیسه‌هایی را همراه داشتند تا زباله‌هایی که ممکن بود ریخته شود را جمع کنند.
تجمع کنندگان سه درخواست داشتند. نخست اینکه تمرین‌کنندگان بازداشت شده آزاد شوند. دوم اینکه محیطی قانونی و صلح‌آمیز برای انجام تمرین‌های فالون گونگ بدون اینکه مزاحمت و دخالت فراهم شود، و سوم اینکه حق قانونی انتشار کتاب‌های فالون گونگ در چین به آنان داده شود.
تعدادی از تمرین کنندگان که در اداره استیناف جمع شده بودند، برای صحبت با نخست وزیر چین، ژو رونگجی، به داخل دعوت شدند. متعاقب آن، نخست وزیر دستور داد کسانی که در تیانجین بازداشت شده‌اند آزاد شوند. حدود ساعت ۹ شب، به سایر تجمع‌کنندگان این پیام داده شد که مسئله اساساً حل شده است و می‌توانند آنجا را ترک کنند.
جمعیت آرام و بی‌صدا، به سمت خانه‌هایشان بازگشتند، بدون آنکه خبر داشته باشند چه رنج‌های بزرگی در انتظارشان است.
خانم کنگ یکی از افرادی بود که به طور تصادفی برای دیدار با نخست‌وزیر انتخاب شد. او درخواست‌ها را به مقامات دفتر ملی منتقل کرد و نسخه‌ای جیبی از کتاب « جوآن فالون »، کتاب اصلی روش فالون گونگ را به آنها داد.
سه ماه بعد، روز ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۹، جیانگ زِمین، رهبر حزب کمونیست چین، به طور غیرقانونی، تمرین فالون گونگ را ممنوع اعلام کرد. این اقدام وی در جهت تحکیم قدرت و جایگاه شخصی‌اش، و نیز آرام کردن اوضاع پریشان درون حزب صورت گرفت.
شروع این آزار و شکنجه، تبلیغات گسترده منفی و دروغ تلویزیونی بود که توسط تلویزیون دولتی چین، چندین ماه پیوسته به خورد صدها میلیون بیننده داده می‌شد.
آزار و شکنجه وحشیانه‌ای که توسط جیانگ آغاز شد، شروع یک مبارزه وحشتناک و ظالمانه بود که از زمان انقلاب فرهنگی مائو تاکنون نظیر آن دیده نشده است، و آنچه که از خود به جای گذاشته است، درد و زجر و مرگ‌های بی‌شمار ناشی از آن است.
چندی نگذشت که محل کار خانم کنگ، حقوق وی را مسدود کرد و به او دستور داده شد در جلسات شستشوی مغزی حضار شود. جلساتی که طی آن خانم کنگ و دیگران را مجبور می‌کردند از اعتقاد و باور خود دست بکشند.
کنگ به مناطق دیگر کشور گریخت و نزدیک به یک دهه دیگر نتوانست به خانه بازگردد. او در ازای اقامت، برای میزبان خود خانه‌داری و گاهی اوقات در هر مکان فقط برای چند روز اقامت می‌کرد.
در سال ۲۰۰۰ شوهرش از ترس از پیامدهای انجام تمرین‌ها توسط کنگ، خواستار طلاق وی شد. با این وجود خانواده کنگ، تا سال‌ها بعد توسط پلیس آزار و اذیت می‌شدند، و مأموران همچنان به تلاش خود برای یافتن محل زندگی وی ادامه دادند.
کنگ گفت که شوهرش فکر می‌کرد که پس از پایان آزار و اذیت می‌توانیم دوباره ازدواج کنیم. « وقتی از او عذرخواهی کردم که نتوانستم یک محیط خانوادگی را برای او حفظ کنم، به من گفت نگران او نباشم … و به تمرین ادامه دهم» .
خانم کنگ که اکنون در خارج از چین زندگی می‌کند، گفت که حزب کمونیست چین، ماهیت فریبکارانه خود را تغییر نداده است، و این ماهیت سال گذشته خود را در برخورد با اعتراضات طرفداران دموکراسی در هنگ کنگ و نیز پنهانکاری در خصوص شیوع ویروس حزب کمونیست چین ( کروناویروس ) نشان داد.
وی گفت « دوست دانشگاهیام به من گفت که وقتی رژیم چین در مخالفت با موضوعی برمی‌خیزد، پس آن موضوع باید چیز خوبی باشد. »
وب‌سایت مینگهویی، که به طور اختصاصی اقدام به پوشش خبری آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ می‌کند، تاکنون درگذشت دست کم ۴۴۰۶ تمرین‌کننده بی‌گناه فالون گونگ را طی این آزار و شکنجه را ثبت کرده، که البته این روند هنوز هم ادامه دارد.
این وب‌سایت خاطرنشان کرده است که این اطلاعات صرفاً « نوک کوه یخ » است و به دلیل سانسور گسترده و محدودیت دستیابی به اطلاعات در چین، داده‌های به دست آمده کامل نیست و تعداد کشته شدهها بسیار بیشتر از این است. به گفته این منبع، طی یک سال گذشته، نزدیک به ۱۰ هزار تمرین‌کننده فالون گونگ در ۲۹۱ شهر چین دستگیر شده و یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. جریمههای تحمیل شده به آنان از ۱ میلیون دلار فراتر می‌رود.
مطالب دیگر:
ویروس «حزب کمونیست چین» چیست و چگونه از آن در امان بمانیم؟
چگونه استرس بچه‌ها را در مورد بیماری ناشی از کرونا کاهش دهیم؟
حزب کمونیست چین در حین اپیدمی، نوجوانان را وادار می‌کند تا به سازمان‌های جوانان این کشور ملحق شوند
