نوشته لی هاردینگ
گرچه نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند بیشتر کانادایی‌ها نگران بدهی و کسری بودجه ایالتی هستند، اما احتمال دارد این موضوع در حین انتخابات چندان پررنگ نباشد زیرا تحلیل‌گران کارآزموده سیاسی و اقتصادی می‌گویند پیامدهای منفی این بدهی‌های رو به افزایش هنوز تأثیر قابل توجهی نگذاشته‌‌اند.
دولت ترودو برای مقابله با همه‌گیری، وام‌های قابل توجهی گرفته که باعث کسری بودجه ۳۵۴ میلیارد دلاری در سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ شده است. انتظار می‌رود کسری بودجه امسال ۱۵۴.۷ میلیارد دلار باشد. بر اساس نظرسنجی ماه مه مرکز تحقیقاتی و افکارسنجی نانوس، تقریباً سه چهارم کانادایی‌ها (۷۴%) می‌گویند نگران مقدار کسری بودجه فعلی هستند.
تام فلاناگان، استاد مطرح علوم سیاسی دانشگاه کلگری کانادا می‌گوید «ولخرجی‌های حزب ولخرج تا روز انتخابات ادامه خواهند داشت و تأثیرات منفیشان برای آینده خواهد ماند … برنامه پشتیبانی مالی از آسیب‌دیدگان از کرونا در ماه سپتامبر تمام می‌شود. به همین خاطر مطمئنم سعی می‌کنند قبل از سرآمدن موعد برخی برنامه‌های موقت، این انتخابات را برگزار کنند. اما با وجود این‌که این برنامه‌های موقت رو به اتمام هستند، کسری بودجه ساختاری عظیمی ایجاد کرده‌اند.»
بهار سال گذشته ۱۰۰ میلیارد دلار هزینه جدید به بودجه ایالتی اضافه شد، از جمله افزایش ۳۰ میلیارد دلاری بودجه مراقبت از کودکان و افزایش ۱۷ میلیارد دلاری بودجه حفاظت از محیط زیست. رییس بودجه مجلس می‌گوید در صورتی‌که این رویه تغییر نکند، درآمدهای سالانه دولت تا سال ۲۰۷۰ از هزینه‌ها کمتر خواهند بود و تا آن زمان کانادایی‌ها باید ۳.۸ تریلیون دلار بهره بپردازند.
فلاناگان می‌گوید: «تا زمانی‌که این امر محدود به خواندن خبر باشد، صدها میلیارد دلار فقط یک سری عدد و رقم است. فکر می‌کنم به همین دلیل است که لیبرال‌ها دارند دست‌وپا می‌زنند همین الان انتخابات را برگزار کنند، باید قبل از آن‌که پیامدهای منفی این موضوع شروع به ظاهر شدن کنند، انتخابات را برگزار کنند.»
«زمانی‌که بهره‌های وام‌ها شروع به افزایش کنند، زمانی‌که هزینه‌های مصرف‌کننده، یعنی شاخص هزینه زندگی به سرعت بالا برود، زمانی‌که مالیات‌ها برای جبران آن افزایش یابند، این پیامدها خود را نشان می‌دهند، آن زمان است که مردم متوجهش خواهند شد.»
استیون آمبلر، مدیر سیاست مالی در مؤسسه سی.دی.هوو معتقد است که نرخ‌های پایین بهره باعث محدود شدن پیامدهای منفی بدهکاری کانادا شده است.
آمبلر در مصاحبه‌ای گفت: «با توجه به پایین بودن نرخ‌های بهره، خیلی راحت‌تر می‌توان هزینه‌های پرداخت بدهی‌ها را تقبل کرد. که ظاهراً باعث شده است برخی احزاب ایالتی از عملکردشان راضی باشند، به خصوص لیبرال‌ها.»
ارین اوتول، رهبر حزب محافظه‌کار، در مصاحبه‌ای مطبوعاتی کمی بعد از اعلام انتخابات، مجدداً متعهد شد در طی ۱۰ سال آینده بودجه کانادا را به وضعیت تعادل برگرداند. برنامه اقتصادی محافظه‌کار می‌گوید اقدامات تأثیرگذار بر بودجه باید «هدف‌مند و دارای محدودیت زمانی باشند تا کسری بودجه ساختاری رخ ندهد، بار دیگر اقتصاد رو به رشد شود … تا آن‌قدر درآمد داشته باشیم که هزینه خدمات دولت را بپردازیم که کانادایی‌ها بر آن متکی هستند.»
آمبلر معتقد است حتی بدون بدهی هم هزینه‌های بالای دولت همیشه مشکل‌آفرین است. در دوره‌های زمانی و کشورهای مختلف، رابطه‌ای بسیار قوی و به ظاهر منطقی وجود دارد که می‌گوید وقتی نسبت هزینه‌های دولت به تولید ناخالص داخلی از حدی بیشتر شود، معمولاً ۲۵%، بر رشد تأثیر منفی خواهد داشت. و قطعاً اکنون ما در آن محدوده هستیم.»
او به تلاش‌های دولت ژان کریتین، نخست وزیر پیشین کانادا برای متعادل‌سازی بودجه اشاره کرد، بعد از آن‌که در سال ۱۹۹۵، نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی به ۶۶.۶% رسید.
«واقعاً نسبت به دولت کریتین و وزیر داراییش، پل مارتین به دیده تحسین نگاه می‌کنم. آنان با برنامه پیش آمدند و اجرایش کردند. و در آن زمان برنامه‌شان این بود که نه تنها [هزینه‌های دولت برای] تولید ناخالص داخلی را محدود کنند، بلکه رشد هزینه‌های واقعی را هم کاهش دهند.»
فلاناگان می‌گوید لیبرال‌های کریتین «کم‌وبیش» طرح حزب إصلاحات [این حزب دیگر در کانادا وجود ندارد] برای کاهش کسری بودجه را به کار بستند که او و استفان هارپر طرح اولیه‌اش را در سال ۱۹۹۳، پیشنهاد کرده بودند. می‌گوید ۵۰ سالِ گذشته تاریخ سیاسی فدرال نشان می‌دهد زمانی‌که حزب دموکرات جدید تعادل قدرت را در دست دارد، حفظ تعادل بودجه از همیشه دشوارتر است.
«احتمالاً لیبرال‌ها اگر اکثریت را به دست بیاورند، راحت‌تر هستند که برنامه‌های موقت را متوقف کنند، اما این کار هم نمی‌تواند حتی کمی به تعادل نزدیکمان کند. این بدترین حالت ممکن است زیرا شما قدرت و مسئولیت تفکیک را دارید. حزب دموکراتیک جدید لازم نیست مسئولیت دولت را بر عهده داشته باشند … این قدرت را دارند که بر خرج کردن های دولت تأثیرگذار باشند تا حمایت آنان را به دست آورند.»
Debtclock.ca که توسط فدراسیون مالیات‌دهندگان کانادا اداره می‌شود، بدهی خالص فدرال را ۱.۱۳ تریلیون دلار تخمین می‌زند که به‌طور متوسط معادل ۲۹.۸۸۳ دلار به ازای هر کانادایی است. این بدهی روزانه ۴۲۴ میلیون دلار و در هر ساعت، بیش از ۱۷ میلیون دلار افزایش می‌یابد. دهم آگوست، بنیاد مالیاتی کانادا در بیلبوردهای تبلیغاتی سرتاسر کشور و رسانه‌های اجتماعی این موضوع را اطلاع داد.
نوشته لی هاردینگ، خبرنگار و محقق اندیشکده‌ای در استان ساسکاچوان کانادا است که با اپک‌تایمز همکاری می‌کند.
مطالب دیگر:
پارک یان‌می: حزب کمونیست چین مسئول دیکتاتوری تأسف‌بار کره شمالی است
نماینده مجلس کانادا: «ما باید از خودمان در مقابل چین دفاع کنیم»
رژیم چین با صدور حکم سنگین برای یک شهروند کانادایی، اعتراض بین‌المللی را برانگیخت
