نویسنده: باقر ابراهیمی، افغانستان
سعدیه برومند، دختر ورزشکار افغانستان از ورزش این کشور میگوید
افغانستان کشوری است که در شماری از مناطق آن هنوز بدنیا آوردن دختر در آن ننگ پنداشته میشود و حتی زنان بخاطر بدنیا آوردن دختر از چشم خانوادههای خویش افتاده و گاهی حتی مورد خشونت قرار میگیرند.
اما در کابل پایتخت، قصه اندکی متفاوت است با تمام نابسامانیهای که در آن وجود دارد بازهم هستند دخترانی که حصار تنگ خانه را شکسته و به ورزش روی آوردهاند.
پس از سقوط حکومت طالبان در افغانستان، که از آن به عنوان دوره سیاه تاریخ زنان این کشور نیز یاد میشود، با وجود محدودیتهای فروان بازهم تعدادی از دختران افغانستان به رشتههای مختلف ورزشی روی آوردهاند. اخیرا تعداد دختران ورزشکار در این کشور افزایش یافته و فضا نیز برای آنها بازتر شده است.
بر اساس آمارهای دوسال قبل کمیته ملی المپیک افغانستان از نزدیک به یک میلیون ورزشکاری که در این کشور وجود دارد، ۱۳ هزار نفر را بانوان تشکیل میدهند و کمیته ملی المپیک در تلاش است که این رقم را تا سال ۲۰۲۰ افزایش داده تا به میزان پسران ورزشکار برساند.
از میان این تعداد، ۸۶۳ نفر در میان تیمهای جوانان و نوجوانان عضویت دارند. از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۴ بانوان ورزشکار افغانستان نزدیک به ۲۰۰ مدال رنگارنگ را از بازیهای مختلف خارج از افغانستان به دست آوردند.
در کابل پایتخت افغانستان با یکی از دختران گفتگو کردیم.
سعدیه برومند، یکی از دخترانی افغانستان است که بدون توجه به حرف و حدیثهای مردم پا به دنیای ورزش گذاشته است.
دختر بیست و یک ساله افغانستانی از کلاس هشتم مدرسه به ورزش بسکتبال رو میآورد و پس از مدتی به عضویت تیم ملی بسکتبال بانوان در میآید. وی همزمان با تمرین بسکتبال ورزش دو میدانی را نیز آغاز و نخستین مسابقه را در سال ۱۳۹۱ تجربه میکند.
سعدیه دانشجوی رشته خبرنگاری یکی از دانشگاهای افغانستان است و در حال حاضر مجری برنامههای ورزشی این تلویزیون خصوصی است.
ورزش نوپای بانوان در افغانستان پس از سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱ در این کشور پدیدهای تازه است. به همین دلیل حضور و اشتراک آنان در بازیهای ملی و بینالمللی کمرنگ است.
سعدیه در سال ۱۳۹۴ از تیم ملی بستکبال کنارهگیری کرده و عضو تیم ملی دو میدانی افغانستان میشود. وی نخستین مربی زن افغانستان است که در المپیک ۲۰۱۶ برزیل شرکت کرد.
وی در گفتگو با اپک تایمز در کابل گفت که دخترانی که میخواهند به ورزش روی بیاورند باید مشکلات و سختیهای زیادی را متحمل شوند. از مبارزه در برابر سختگیریهای فامیل گرفته تا دیدگاههای منفی جامعه باید با همه اینها روبرو شد.
به گفته او، هرچند هنوزهم دیدگاه های سنتی نسبت به دختران ورزشکار در کشور وجود دارد، اما تعداد دختران ورزشکار هر روز رو به افزایش است و سطح تواناییهای آنان نیز نسبت به قبل افزایش یافتهاست.
سعدیه میافزاید که نسل جدید از افغانستانیها دید بازتر و بهتری نسبت به زنان و دختران دارند و به حقوق زنان احترام گذاشته، از فعالیتهای اجتماعی آنان حمایت میکنند.
سعدیه تمرین بوکس را نیز آغاز نموده است که به گفتهای خودش برای شرکت در مسابقات المپیک ۲۰۲۰ آماده میشود. او میافزاید تاکنون هیچ خانمی از افغانستان موفق نشده که از بازیهای المپیکی برای این کشور مدال بیاورد و تصمیم دارد که نخستین دختر مدالآور افغانستانی باشد.
سعدیه در گفتگو با اپک تایمز، نبود امکانات برای ورزش، نبود مکانهای معیاری ورزشی و عدم حمایت حکومت از آنان را بزرگترین چالش فرا راه دختران ورزشکار در افغانستان عنوان میکند.
وی هم اکنون در تعدادی از مدارس کابل پایتخت افغانستان به بیش از هشتاد دختر تمرینات دو میدانی را آموزش میدهد.
مطالب دیگر؛
برای پیوند عضو هرگز به چین سفر نکنید
هنر مذاکره : چگونه به توافق دست یابیم