(Shutterstock)
باورها و اندیشه های ما در مورد هر فردی می تواند در نوع تفکر، رفتار و حتی احساس ما با آنها اثر گذاشته و تعیین کننده تعاملات و رفتارهای ما با آنان باشد. از این رو هر پدر و مادری باید به تفکرات منطقی و یا غیر منطقی خود در مورد فرزندان خود آگاه باشند و در صورت نادرست بودند در صدد تصحیح آنها باشند.
برخی از باورهای نادرست در مورد نوجوانان که می بایست تغییر پیدا کنند موارد زیر هستند:
- ممکن تصور کنید که نوجوانتان وقت خود را با انجام کارهای هنری و یا ورزشی تلف می کنند. این تفکر غیرمنطقی است زیرا فعالیت های هنری علاوه بر ابراز خود و تخلیه هیجانی، در بروز و تقویت خلاقیت و مهارت های مختلف می توانند بسیار مفید باشند. فعالیت های هنری می توانند موجب آرامش آنان شده و اضطراب شان را کاهش دهند و حتی به عنوان یک حرفه نیز آموخته شوند. ورزش نیز نقش بسیار موثری در تخلیه هیجانات نوجوان داشته و موجب سلامتی و تعادل هورمونی در جسم وی می شود.
- اگر تصور کنید نوجوانتان دیگر به شما نیاز ندارد و یا شما را دوست ندارد، تصور نادرستی است. اگر چه نوجوانان در سنی هستند که مایل به داشتن استقلال و حداقل دخالت والدین در تصمیم گیری ها و زندگی شخصی شان هستند، و گاهی عنوان می کنند که می خواهند تنها باشند، ولی به معنی این نیست که دیگر به محبت و حتی راهنمایی های شما نیاز ندارند؛ بلکه طرز ارائه راهنمایی ها و انتقال تجارب و نوع رابطه ما با آنها مهم است که به شکل دستوری و کنترل گری نباشد و بیشتر به شکل پیشنهاد و با محبت و از روی خیرخواهی انجام شود. داشتن رابطه همدلانه و تشویق و افتخار داشتن به وی می تواند در افزایش استحکام رابطه شما با یکدیگر و همچنین افزایش عزت نفس وی موثر باشد.
- ممکن است تصور کنید نوجوانتان بسیار گستاخ بوده و مقابل و مخالف شماست. این تفکر درست نیست حتی اگر وی از نظر رفتار یا تفکر با شما متفاوت بوده و مایل به پیروی از دستورات و یا پیشنهادات شما نباشد. آنان شما را دوست دارند و نمی خواهند با شما بجنگند. تفاوت در نوع اندیشه و رفتار و پذیرش بیشتر از گروه همسن و یادگیری هایی که در خارج از منزل داشته اند، در کنار بحران نوجوانی، چالش های هویت طلبی و نگرانی هایی که در مورد سازگاری با محیط و آینده شغلی دارند، ممکن است آنها را در این دوره به طور موقت نگران و تکانشی کرده باشد. دیده شده است بسیاری از نوجوانان در میان دوستان خود گاه از ویژگی های بارز و مهم والدین خود گفتگو می کنند و به آن می بالند ولی در حضور والدین این گونه نشان نمی دهند.
- اگر تصور نمایید که نوجوانتان صرفا از الگوهای بد پیروی می کند، تصور نادرستی است که باید تغییر پیدا کند. این تصور اگر اصلاح نگردد می تواند منجر به همین مساله گردد. سعی نکنید اصول اخلاقی را به شکل مطلق که لازم نیست دلایلش را بداند مطرح نمایید، بلکه اجازه بدهید چرایی و پیامدهای رفتار اخلاقی را هم در شما ببیند و هم درباره شان بتواند صحبت کند و آنها را درک کند. پایه ریزی رفتارهای اخلاقی در نوجوان می بایست از کودکی شکل بگیرد و در این سن می توان در باره آنها صحبت های دوستانه کرد و آگاهی او را بالا برد. نوجوانان مایل به پذیرش در گروه همسال خود هستند و این موجب می شود گاه از نظر پوشش یا ظاهر متناسب با آن گروه گردند ولی این اثربخشی با عواملی همچون میزان اعتماد به نفس و نقش الگوهای در دسترس و همچنین محیط گرم خانوادگی، متفاوت می شود. تصور نمایید آنان صرفا در حال تجربه هستند تا هویت مستقل خودشان را شکل دهند، پس در کنارشان باشید و کمک کنید تا ویژگی های این تجارب را به درستی آگاه شوند و تصمیم به رفتار مناسب تری در مورد خودشان بگیرند. البته زمان این دوره می تواند در آنان بسته به شرایط محیط و همکاری شما متفاوت باشد. هیجان خواهی و این ویژگی آنان را درک کنید سپس در کنارشان باشید و به آنها آگاهی دهید.
