در مقاله «چین زندانیان عقیدتی را به‌زور تحت برداشت اعضای بدنشان قرار می‌دهد» که در ۱۰دسامبر۲۰۲۰ در وب‌سایت سازمان صلح جهانی منتشر شد، کایلی اوئلت، محقق چینی، گفت حزب کمونیست چین در حال برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتیِ درقیدحیات، به‌ویژه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، است و اینکه جامعه بین‌المللی باید از حزب کمونیست چین بخواهد در این خصوص پاسخگو باشد و در سرکوب عقیدتیِ درحال‌وقوع مداخله و میانجیگری کند.
فالون دافا یا فالون گونگ یک تمرین معنوی و مدیتیشن باستانی مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است که بیش از ۲۱ سال است توسط رژیم کمونیستی چین تحت آزار و شکنجه بی‌رحمانه قرار دارد.
در این مقاله آمده است از سال ۱۹۹۹، پس از آنکه حزب کمونیست چین دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، تعداد مراکز پیوند عضو در چین ۳۰۰درصد افزایش یافت و مدت انتظار برای دریافت عضو به‌طور قابل توجهی کوتاه شد. این در حالی است که چین یک سیستم پیاده‌سازی‌شدۀ اهدای عضو نداشت.
حتی اگرچه دولت چین بعداً اعتراف کرد از اعضای بدن زندانیان محکوم به اعدام استفاده می‌کند و در ژانویه۲۰۱۵ اعلام کرد این روند را به راه‌اندازی یک برنامه اهدای داوطلبانه تغییر داده است، تعداد زندانیان محکوم به اعدام واقعاً معادل تعداد جراحی‌های پیوند عضو در چین که به‌طور نمایی در حال افزایش بود، نبود. گرچه این جریان یک راز دولتی باقی می‌ماند، سازمان عفو بین‌الملل تخمین زده است: «این تعداد بسیار بیشتر از [تعداد پیوندهای عضو] کل جهان به‌غیر از چین، است.»
در این مقاله همچنین آمده است: «قانون آئین دادرسی کیفری چین ایجاب می‌کند زندانیان محکوم به مرگ، ظرف هفت روز اعدام شوند. در نتیجه با سرعتی که در حال حاضر اهداکنندگان احتمالی اعدام می‌شوند، زمان کافی برای تطابق‌دادن اعضای بدن مورد نیاز با اعضای بدن این اهداکنندگان وجود ندارد.»
طبق داده‌های رسمی، چین هر ساله ۱۰،۰۰۰ تا ۱۸،۰۰۰ پیوند عضو را گزارش می‌دهد، اما تخمین‌های سایر سازمان‌های حقوق بشری به تعداد بسیار بالاتری اشاره دارد که بین ۶۰،۰۰۰ تا ۱۰۰،۰۰۰ پیوند عضو در سراسر چین است.
اوئلت گفت که ادعا می‌شود دکتر هوانگ جیفو، معاون سابق وزیر بهداشت در چین، دو کبد پشتیبان را برای یک عمل جراحی در سال ۲۰۰۵ سفارش داد که صبح روز بعد تحویل داده شدند. «برای اینکه چنین چیزی امکان‌پذیر باشد، باید مجموعه‌ای از افراد سالم وجود داشته باشد که بتوان از آنها برای تهیه اعضای مناسب استفاده کرد.»
اوئلت اشاره کرد برای تأیید این ادعا، گروهی از محققان مدت کوتاهی پس از افشای این قساوت برای کل جهان در سال ۲۰۰۶، با چند بیمارستان در چین تماس گرفتند و مشخصاً خواستار اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ شدند. پزشکانی که به تلفن پاسخ می‌دادند، قول می‌دادند اعضای بدن تازۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ طی چند هفته یا چند روز در دسترس خواهد بود.
در دسامبر۲۰۱۸، دادگاه رسیدگی به چین با صدور حکمی موقت اعلام کرد: «تعداد بیش از حدی عضو بدن به‌زور از زندانیان عقیدتی، عمدتاً از تمرین‌کنندگان فالون گونگ، برداشت می‌شود.»
این دادگاه پس از تحقیقات و جلسات دادرسی بیشتر، در سال ۲۰۱۹ حکم نهایی را درباره این نقض فاحش حقوق بشر صادر و اعلام کرد: «دولت چین، بدون شک، در حال برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی بود.»
این دادگاه همچنین تأیید کرد: «برداشت اجباری اعضای بدن سالهاست در مقیاس قابل‌توجهی در سراسر چین انجام شده است و تمرین‌کنندگان فالون گونگ یکی از منابع تأمین این اعضای بدن و احتمالاً منبع اصلی آن بوده‌اند.»
اوئلت در گزارش خود گفت: «فالون گونگ یک روش معنوی است که بر مدیتیشن، آموزه‌های معنوی و تمرینات برای بهبود سلامتی ذهنی و جسمی متمرکز است.» این روش را نخستین بار آقای لی هنگجی در ماه مه۱۹۹۲ به مردم معرفی کردند و تا سال ۱۹۹۹ بیش از ۱۰۰میلیون نفر آن را تمرین می‌کردند.
جیانگ زمین، رهبر سابق رژیم کمونیست چین، به‌دلیل محبوبیت روزافزون این روش، در سال ۱۹۹۹ دستور آزار و شکنجه آن را صادر کرد. او اداره ۶۱۰ را نیز به‌عنوان یک کارگروه ویژه با «قدرت تقریباً نامحدود» برای ریشه‌کن‌کردن «مشکل فالون گونگ» راه‌اندازی کرد.
او گفت طبق گزارشی، در هفته نخست آزار و شکنجه، ۵۰هزار تمرین‌کننده بازداشت شدند. رژیم کمونیست «تبلیغاتی را منتشر کرد با این هدف که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را افرادی خطرناک، منحرف و غیرعادی معرفی کند و کمپینی ملی را آغاز کرد تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به انکار عقایدشان کند.»
«این روش‌ها شامل آدم‌ربایی و حبس، کار اجباری، استفاده از داروهای فعال‌کنندۀ روان و انواع مختلف شکنجه ازجمله گرسنگی، شوک الکتریکی و محرومیت از خواب بود.»
اوئلت گفت: «برآوردهای محافظه‌کارانه، شمار کشته‌شدگان را طی چهار سال نخست آزار و شکنجه بیش از ۱۰۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ اعلام می‌کند، همراه ده‌هاهزار نفر دیگر که تخمین زده می‌شود قربانی تجارت اعضای بدن کشته شده باشند.»
«بازماندگان همچنین گزارش کردند که تحت معاینات پزشکی متعدد و تعیین گروه خونی‌شان قرار گرفتند تا به نتایجی که ظاهراً برای برداشت اعضای بدنشان لازم بود برسند. برخی تخمین‌ها ارزش سالانه تجارت غیرقانونی پیوند عضو را بیش از یک‌میلیارد دلار اعلام کرده‌اند.»
تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای مقابله با این آزار و شکنجه، تحصن‌های مسالمت‌آمیز زیادی را در چین و سراسر جهان برگزار و بروشورهایی را توزیع کردند، واقعیت‌ها را توضیح دادند و از مردم خواستند دادخواست‌هایی را امضا کنند. پس از آغاز این آزار و شکنجه، بسیاری از تمرین‌کنندگان در داخل چین علی‌رغم واکنش‌های خشونت‌آمیز مقامات دولتی و نظامی، همچنان برای دادخواهی به پکن رفتند.
اگرچه رژیم چین بارها ادعاهای مبنی بر آزار و شکنجه را انکار کرده و به انتشار تبلیغات برای بدنام‌کردن فالون گونگ ادامه داده است، «این گرفتاری‌هایِ تمرین‌کنندگان فالون گونگ توجه تعدادی از نشریه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری را نیز به خود جلب کرده است.»
اوئلت گفت که دادگاه رسیدگی به چین «از سازمان ملل خواستار تحقیقات بیشتر در این خصوص شده است که آیا بازداشت و برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ و مردم اویغور طبق کنوانسیون نسل‌کشی، یک نسل‌کشی محسوب می‌شود یا خیر، و درخواست کرده که مقامات و عاملان آن را مجبور به پاسخگویی کرده و در یک دادگاه جهانی محاکمه کند.»
«تایوان و اسپانیا “توریسم پیوند عضو” از چین را ممنوع کرده‌اند و سایر کشورها نیز باید تحت فشار قرار گیرند تا دست به چنین اقدامی بزنند. سازمان ملل و سایر جوامع بین‌المللی باید چین را مجبور به پاسخگویی و محکومش کنند، و باید با کمک و مداخله بشردوستانه دست یاری به سوی اعضای این گروه‌های مذهبی دراز کرد.»
اوئلت به‌نقل از دادگاه رسیدگی به چین در انتهای این مقاله اشاره کرد وقتی دولت‌ها و سایر نهادها با جمهوری خلق چین تعامل دارند، «باید متوجه باشند “تا آنجا که [از طریق این تحقیق] مشخص شده است،” در حال تعامل با کشوری جنایتکار هستند.»
نوشته: مینگهویی
مطالب دیگر:
مو بروکس: ده‌ها نماینده مجلس از اعتراض به نتایج کالج الکترال حمایت می‌کنند
درخواست نماینده جمهوری‌خواه از سناتورها برای حمایت از مخالفت با نتایج انتخابات
