ترب گیاهی ت یک ساله از تیره شب بو و دارای برگهای پهن به رنگ خاکستری است. بلندی ساقه این گیاه تا شصت سانتی متر میرسد. دونوع سیاه دراز زمستانی و سیاه گرد تابستانی آن کاشت میشود.
طعم تند ترب مربوط به مادهای است به نام سئوول ورنگ قرمز بنفش آن در اثر وجود مادهای به نام کلراید است. این میوه طبیعتی گرم وخشک دارد ویکی از غدههای درمانگراست.
خواص درمانی ترب:
ترب بیماری اسکوربوت که ناشی از کمبود ویتامین در بدن است را درمان میکند.
سنگ کلیه و سنگ کیسه صفرا را از بین میبرد وادرار را زیاد میکند.
درد اعصاب وروماتیسم را درمان میکند.
اشخاصی که چربی وتخم مرغ زیاد میخورند وبعد از غذا احساس سنگینی میکنند مصرف ترب برای آنها مفید است.
یبوست مزاج مخصوصأ یبوستهای آبستنی را برطرف میکند.
روش مصرف ترب در درمان بیماری:
آب ترب رابنوشید؛ تفاله آن مرهمی است که درد کمر تا زانو یا سیاتیک، نقرس یا درد ورم شسصت پا را درمان میکند.
روزی سه بار آن را به موضع بمالید. ریختگی قسمتی از مو و طاسی را درمان و باعث روییدن مجدد مو میشود.
ترب را ریز رنده کنید یا بکوبید با عسل مخلوط کرده و روی موضع بمالید؛ اثر زخمهایی که بر پوست مانده باشد را برطرف میکند.
مخلوط ترب با عسل کک مک صورت را بر طرف، کبودشدگی زیر چشم را درمان و پوست صورت را زیبا میکند.
ترب را بکوبید وبا خمیر نان مخلوط کرده؛ این مرهم گرفتگی عضو را درمان میکند.
مرهمی از ترب پخته؛ انواع جوش و زخمهای عفونی را درمان میکند.
وسط ترب سیاه را گود کنید از نبات ساییده پرکرده؛ بگذارید یک روز بماند تا نباتها شربت شوند وهر ساعت یک قاشق میل کنید؛ سیاه سرفه وآنژین را درمان میکند.
ترب سیاه را در روزهای جشن ومهمانی که رژیم را فراموش میکنید، میل نمایید؛ تابعد از پرخوری انواع مواد غذایی چرب وشیرین، صفایی به کبدتان بدهید.
اسراف در خوردن آن موجب نفخ معده ودل پیچه میشود وبرای حلق و دندان مضر است.
برگرفته از کتاب اسرار گیاهان دارویی تالیف احمد حاجی شریفی
اپکتایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.