به گفته یک کارشناس سیاست خارجی، رویکرد دولت بایدن به چین همانطور که در سخنرانی آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه در تاریخ ۳ مارس بیان شد، یک لفاظی سنگین بود اما درون‌مایه آن سبک و توخالی است.
بلینکن چین را «بزرگترین آزمون ژئوپلیتیک قرن بیست و یکم» خواند، در عین حال اظهار داشت که روابط ایالات متحده با پکن «زمانی که باید رقابتی باشد، رقابتی خواهد بود، زمانی که می‌تواند مشارکتی باشد، اینگونه خواهد بود و زمانی که باید خصمانه باشد، می‌بایست اینگونه باشد.
بلینکن افزود: «نقطه مشترک نیاز به متعد کردن چین از موضع قدرت است.»
جیمز جی کارافانو، معاون مطالعات سیاست خارجی و دفاعی بنیاد میراث فرهنگی مستقر در واشنگتن، به اپک تایمز گفت که این سخنرانی «از همان نوع لفاظی‌های توخالی قدیمی بود.»
او به ویژه از درخواست بلینکن برای همکاری با چین در برخی مسائل انتقاد کرد.
کارافانو گفت: «تمام مسائل مهم و اساسی که با چین داریم، در همه آنها در طرف مقابل هستیم. بنابراین کجا می‌خواهیم همکاری کنیم؟»
کارافانو اضافه کرد که مفهوم همکاری گزینشی با چین «یک ساختار شکست خورده در یک دهه اخیر است.»
برای دهه‌ها، دولت‌های ایالات متحده با این رژیم درگیر بودند و امید داشتند که تجارت بیشتر و روابط سرمایه گذاری منجر به دموکراسی بیشتر در این کشور کمونیستی شود. دولت ترامپ این موضوع را به عنوان یک مفهوم شکست خورده تشخیص داد و رویکرد ایالات متحده را برای تمرکز بر رویارویی با این رژیم به دلیل تهدیدهای وارده بر امنیت ملی، شکوفایی اقتصادی و آزادی آمریکا، بازنویسی کرد.
سخنان بلینکن در مورد همکاری با چین در یک راهنمای استراتژیک امنیت ملی موقت که روز چهارشنبه توسط دولت بایدن منتشر شد، تکرار شد.
بر اساس این راهنما، «ما از همکاری دولت چین در مواردی مانند تغییر اقلیم، امنیت بهداشت جهانی ، کنترل تسلیحات و منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای که سرنوشت ملی ما در این موارد به‌هم آمیخته است استقبال خواهیم کرد.»
گوردون چانگ، نویسنده «سقوط آینده چین» ماه گذشته به اپک تایمز گفت که به دلیل شرایط تحمیل شده امکان همکاری ایالات متحده با این رژیم وجود ندارد.
چانگ گفت: «حزب کمونیست کاملا صریح بوده است. آنها می‌گویند اگر شما در همه زمینه‌ها با ما همکاری نکنید، ما در هیچ زمینه‌ای همکاری نخواهیم کرد.»
منتقدان استدلال می‌کنند که دولت بایدن تاکنون سیاستهای را اتخاذ کرده است که به نفع پکن است، از جمله پیوستن به توافق نامه آب و هوایی پاریس، تعامل مجدد با شورای حقوق بشر سازمان ملل، پیوستن مجدد به سازمان بهداشت جهانی و لغو قانون دوران ترامپ در مورد مؤسسات کنفوسیوس با بودجه پکن.
کارافانو گفت: به‌طور کلی سخنرانی بلینکن یک استراتژی منسجم را بیان نمی‌کند.
«ارزیابی من این است: این افراد بدون برنامه وارد گود شدند. آنها هیچ برنامه‌ای برای چین ندارند. آنها برنامه‌ای برای خاورمیانه ندارند. آنها برنامه‌ای برای روسیه ندارند.»
مطالب دیگر:
فرماندار نیویورک: قصد استعفا ندارم
تدکروز: دولت بایدن فشار روی چین را کاهش داده است
