آمریکا درگیر جنگ است! نه با چین یا روسیه، البته تعارضات قابل توجهی با این دو کشور داریم اما مسئله این‌جا است که داریم با هم می‌جنگیم؛ همسایه علیه همسایه؛ ایالت‌های آبی علیه ایالت‌های قرمز.
قبلاً هم این دوران را گذرانده‌ایم. جنگ کنونی می‌تواند به اندازه جنگ داخلی ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ مخرب باشد.
در تعارضات بین‌‌المللی، جنگ با پیروزی یکی از طرفین تمام می‌شود و زندگی ادامه پیدا می‌کند. اما جنگ‌های داخلی زخم‌هایی را بر جا می‌گذارند که به نظر می‌رسد هرگز التیام نمی‌یابند. زخم‌هایی که چرک می‌کنند و ملتهب می‌شوند و تنش‌ها بارها و بارها شعله‌ور می‌شوند.
در سال ۱۸۶۱، در مورد قانون برده‌داری می‌جنگیدیم که ماهیت آن به حق شهروندی بازمی‌گشت. اکنون هم بر سر حق شهروندی می‌جنگیم اما به اشکال دیگر. این‌که آیا یک شهروند حق دارد به زندگی «شهروند» دیگری پایان دهد که هنوز متولد نشده، اما در شرف به دنیا آمدن است؟
آیا مردم حق دارند در مقر حکومتی گرد هم جمع شوند که در مورد هر موضوعی که مورد توجه‌شان است، ابراز نارضایتی کنند؛ مانند آنچه در ششم ژانویه ۲۰۲۱ رخ داد؟ منظور تأیید روش‌ها و خروجی‌های آن رویداد نیست، بلکه صرفاً می‌خواهم توجه‌ها را به پیامدهای «شورش» خواندن آن اتفاق جلب کنم؛ در صورتی‌که معنای شورش قصد آگاهانه برای سرنگونی دولت است، نه اعتراض به رفتار آن. آیا سیاست‌مداران قدرتمند در حال سواستفاده از قدرت خود هستند و دارند از تحقیقات سواستفاده می‌کنند که به مخالفان خود آسیب سیاسی بزنند؟
ما بر سر حق رأی خود می‌جنگیم. این‌که چه کسانی باید این حق را داشته باشند؟ فقط شهروندان آمریکایی؟ کسانی‌که «کارت شناسایی» ندارند، چطور؟ کالج انتخاباتی چه می‌شود؟ آیا انتخابات سراسری باید هر چهار سال یک‌بار در اولین سه‌شنبه بعد از اولین دوشنبه نوامبر برگزار شود؟ یا باید یک فصل انتخاباتی چندماهه در نظر گرفت؟ اگر دومی بهتر است، آیا یک نامزد شکست‌خورده یا هر شخص دیگری این «حق» را دارد که در مورد نتیجه انتخابات لابی کند و امید داشته باشد که تا قبل از صدور رأی نهایی کالج انتخاباتی، آن را با استفاده از ابزارهای سیاسی و اخلاقی تغییر دهد؟
دیگر خبری از رأی‌های مخفی نیست، شاید هم قرار است آن‌ها را مانند محصول ذرت مزرعه «برداشت» کنند و در صندوق‌های رأی‌گیری بیندازند؟ بی‌شک همه این مسائل که ناشی از کووید۱۹ هستند، دارند ریشه «دموکراسی ما» و شهروندی آمریکا را از بین می‌برند و تنش‌های شهروندی را در سرزمین‌مان تشدید می‌کنند.
به دلیل تشدید تنش‌های ناشی از دستورالعمل‌های کووید۱۹ و سیاست‌های مترقی، «زندگی خوب» در آمریکا برای برخی افراد خاطره‌ای است که به‌سرعت در حال محو شدن است. اکنون، به عنوان یک آمریکایی، بیش از هر زمان دیگری در طی زندگی هشتاد ساله خود ترسیده‌ام اما تجربه به من آموخته است که هرگز در شرایط تهدیدآمیز، از ظرفیت آمریکایی‌ها برای «مقابله با هر چالشی و غلبه بر هر دشمنی» ناامید نشوم.
همان‌طور که در ابتدا گفته شد، ما درگیر جنگی با محوریت این سؤال هستیم که آمریکای الان و نسل‌های آتی باید چگونه باشد؟
اگر قرار باشد هدیه گرانبهایی را حفظ کنیم که بنیان‌گذارانمان برایمان بر جا گذاشته‌اند، باید خطر نهان کسانی را که به دنبال ایده «تغییر آمریکا» هستند، جدی بگیریم.
نوشتۀ وارد کانرلی
وارد کانرلی رئیس موسسه حقوق مدنی آمریکا است.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک تایمز نیست.
مطالب دیگر:
ترامپ به گزارش‌ها مبنی براینکه اف‌بی‌آی در مارالاگو به‌دنبال اسناد هسته‌ای بوده، واکنش نشان داد
