به گزارش رسانه‌های دولتی چین، جیانگ زمین، رهبر سابق چین، که به تنهایی یکی از وحشیانه ترین آزار و شکنجه‌ها را علیه گروه معنوی فالون گونگ در دوران مدرن به راه انداخت، در سن ۹۶ سالگی درگذشت.
جیانگ که از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ رهبر رژیم کمونیستی بود، به دلیل سرطان خون و نارسایی چند عضو درگذشت. او در روز چهارشنبه ۳۰ نوامبر، در ساعت ۱۲:۱۳ بعد از ظهر به وقت محلی در شانگهای، جایی که او زمانی شهردار این شهر بود، درگذشت.
در حالی که رسانه‌های دولتی چین به‌سرعت دستاوردهای او را تحسین کردند، اما به‌دلیل نقش اصلی او در آغاز آزار و شکنجه علیه فالون گونگ در سال ۱۹۹۹ که منجر به کشته‌شدن انسان‌های بی‌شماری شد، اسم او به‌عنوان یکی از بدترین ناقضان حقوق بشر در تاریخ ثبت شد.
فالون گونگ، که با نام فالون دافا نیز شناخته می‌شود، شامل آموزه‌های اخلاقی مبتنی بر اصول جهانی حقیقت، نیک‌خواهی، و بردباری همراه با تمرین‌های مراقبه‌ای روزانه است. از زمان معرفی آن در چین در سال ۱۹۹۲، این روش محبوبیت خود را افزایش داد و به‌دلیل تأثیرات شگفت‌انگیز این تمرین معنوی بر سلامتی جسم و ذهن مردم چین، تا پایان دهه ۹۰، تمرین‌کنندگان آن به حدود ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون در این کشور رسید.
جیانگ از ترس محبوبیت این گروه معنوی و صلح‌جو، آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد چراکه احساس می‌کرد که آموزه‌های اخلاقی این تمرین حکومت ایدئولوژیک رژیم کمونیستی حاکم را تهدید می‌کند.
در ۱۰ ژوئن ۱۹۹۹، جیانگ به‌منظور آماده‌سازی مقدمات کمپین ضد فالون گونگ، دستور مستقیم ایجاد یک سازمان فراقانونی حزب را به منظور هماهنگی و هدایت سرکوب‌های آتی از طریق شعبه‌هایی در سراسر کشور صادر کرد. به دلیل تاریخ ایجاد آن در ۱۰ ژوئن به عنوان اداره ۶۱۰ شناخته می‌شود، ساختار و عملکرد آن با گشتاپو بدنام در آلمان نازی قابل مقایسه بود.
جیانگ اعلام کرد که فالون گونگ را ظرف سه ماه با هدف قرار دادن شهرت تمرین‌کنندگان، تصاحب ثروت و حمله فیزیکی به آنها از بین می‌برد. تمرین‌کنندگانی که در نتیجه آزار و شکنجه به قتل رسیده‌اند، باید قربانی خودکشی اعلام می‌شدند و بلافاصله بدون شناسایی هویت سوزانده می‌شدند. رژیم چین در تلاش برای نابودی فالون گونگ، تمام منابع در دسترس خود را بسیج کرد – از جمله دادگاه‌ها، بخش‌های تبلیغات، مؤسسات فرهنگی و سیاسی و مدارس.
رسانه‌های دولتی – تلویزیون، رادیو، روزنامه‌ها و بعداً اینترنت – در همه سطوح در خدمت حزب کمونیست چین بودند تا اخبار جعلی تهمت‌زننده به آموزه‌های فالون گونگ، اخبار جعلی به‌منظور بدنام کردن بنیان‌گذار آن، و غیرانسانی جلوه دادن پیروانش را ارائه کنند. این کمپین نفرت‌پراکنی، داستان‌های دروغین بسیاری را تولید کرد، مانند «۱۴۰۰ مرگ» که ظاهراً ناشی از تمرین فالون گونگ بود، خودسوزی صحنه‌سازی شده در تیان‌آن‌من، و ادعاهایی مبنی براینکه فالون گونگ تهدیدی برای حزب است که توسط «نیروهای ضد چین» خارج از کشور سازماندهی شده است.
حزب کمونیست چین همچنین تبلیغات خود را در خارج از کشور گسترش داد تا فالون گونگ را شیطانی جلوه دهد و موضوع را سیاسی کند. بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی توهین‌ها و روایت‌هایی را که توسط حکومت چین برای سرکوب فالون گونگ ساخته شده بود، تکرار کردند، و به‌طور مؤثری آزار و شکنجه را به صحنه جهانی سوق دادند و مخاطبان را برای درک نادرست یا احساس خصومت نسبت به این تمرین تحریک کردند.
رژیم چین تحت رهبری جیانگ در تلاش برای وادار کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به انتخاب بین ایمان یا زندگی‌شان، از خشونت شدید، تبلیغات مداوم و تاکتیک‌های شستشوی مغزی استفاده کرد. در طول این آزار و شکنجه، میلیون‌ها نفر به دلیل امتناع از دست کشیدن از عقاید خود در اردوگاه‌های کار، بازداشتگاه‌ها، دیوانه‌خانه‌ها، مراکز بازپروری مواد مخدر یا «زندان‌های سیاه» غیررسمی زندانی شده‌اند.
گروه‌های حقوق بشر بیش از ۱۰۰ روش شکنجه را که توسط مقامات چینی برای آزار و شکنجه فالون گونگ استفاده می‌شود، مستند کرده‌اند ازجمله خوراندن یا تزریق اجباری مواد سمی و آسیب‌رسان به اعصاب به تمرین‌کنندگان در زندان‌ها. بسیاری از تمرین‌کنندگان در اثر این داروها جان خود را از دست دادند، معلول، یا دیوانه شدند.
تخمین تعداد مرگ و میر ناشی از آزار و شکنجه دشوار است، زیرا انتقال اطلاعات به خارج از سرزمین اصلی چین دشوار است. وب‌سایت مینگهویی، یک وب‌سایت مستقر در ایالات متحده که توسط تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای مستندسازی آزار و شکنجه تأسیس شده است، مرگ ۴۸۲۸ تن از تمرین‌کنندگان در اثر آزار و شکنجه را تأیید کرده است.
اما بسیاری از مرگ‌ها گزارش نشده است، یکی از دلایل این است که قربانیان در شرایط کاملاً مخفیانه – مانند برداشت اعضای بدنشان به‌قتل رسیده‌اند.
علاوه بر شکنجه‌های جسمی و روانی، حزب کمونیست تحت حکومت جیانگ زمین همچنین اقداماتی را برای حذف فالون گونگ از زندگی عمومی اعمال کرد. پیروان آن از شغل خود اخراج شدند، از مدرسه یا دانشگاه اخراج شدند، یا از حقوق بازنشستگی و سایر مزایای رفاهی محروم شدند. بستگان تمرین‌کنندگان نیز رنج زیادی را متحمل شده‌اند، زیرا این سرکوب خانواده‌های بی‌شماری را متلاشی کرده است.
برداشت اجباری اعضای بدن
در مارس ۲۰۰۶، زنی از شمال شرقی چین که در ایالات متحده زندگی می‌کرد، اولین شاهدی شد که درباره برداشت اعضای بدن صحبت کرد، وقتی شهادت داد که همسر سابقش که پزشک ارتش رژیم چین بود، قرنیه هزاران تمرین‌کننده فالون گونگ را از اوایل دهه ۲۰۰۰ خارج کرده است.
در سال‌های پس از آن، سازمان جهانی برای بررسی آزار و شکنجه فالون گونگ (WOIPFG) و سایر سازمان‌های مستقل تحقیقات گسترده‌ای را انجام داده‌اند و ادعاهای برداشت اعضای بدن را تأیید کرده‌اند. یکی از محققین آن را جنایتی خواند که «تا به حال در این سیاره دیده نشده است.»
در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۳، پارلمان اروپا قطعنامه‌ای فوری به تصویب رساند که در آن از مقامات چینی خواست تا به عمل برداشت اجباری اعضای بدن پایان دهند و همه زندانیان عقیدتی، از جمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ را آزاد کنند.
در ۱۹ مه ۲۰۱۶، WOIPFG گزارشی جامع منتشر کرد که صداهای ضبط شده در تماس‌های تلفنی تحقیقی و همچنین سایر اشکال شواهدی را ارائه می‌کرد که نشان می‌داد برداشت اعضای بدن با حمایت حکومت کمونیستی چین انجام می‌شود و شخصاً توسط جیانگ دستور داده شده بود.
در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۶، مجلس نمایندگان ایالات متحده قطعنامه ۳۴۳ مجلس نمایندگان را برای محکوم کردن برداشت اجباری اعضای بدن در چین تصویب کرد.
در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۶، محققین دیوید کیلگور، دیوید ماتاس و اتان گاتمن به طور مشترک گزارشی ۷۰۰ صفحه‌ای در مورد برداشت اجباری اعضای بدن در چین منتشر کردند. آنها تخمین زدند که بیمارستان‌های چین سالانه ۶۰هزار تا ۱۰۰هزار عمل پیوند انجام می‌دهند و منبع اصلی اعضای بدن، تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند.
در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۰، یک دادگاه مردمی مستقل متشکل از هیئتی از وکلا و کارشناسان حکم داد: «برداشت اجباری اعضای بدن برای سال‌ها در سراسر چین در مقیاس قابل توجهی انجام شده است و تمرین‌کنندگان فالون گونگ یکی -و احتمالاً اصلی‌ترین- منبع تامین اعضای بدن بوده‌اند.»
بیش از ۲۳ سال است که آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون دافا همچنان ادامه دارد و میلیون‌ها تن از تمرین‌کنندگان فالون دافا از آن زمان تاکنون بازداشت شده‌اند. تعداد بی‌شماری بر اثر شکنجه یا جنابات برداشت اجباری اعضای بدن جان خود را از دست داده‌اند.
ویران کردن اقتصاد
آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در دو دهه گذشته، حجم عظیمی از منابع مالی، انسانی و اجتماعی را مصرف کرده و در عین حال برای دولت و مردم چین هزینه غیرقابل محاسبه‌ای را به همراه داشته است.
طبق تحقیقات WOIPFG، حزب کمونیست چین، در سال های اوج آزار و شکنجه به طور متوسط تقریباً یک چهارم از درآمد سالانه خود را برای سرکوب فالون گونگ هزینه می‌کرد. منبع دیگری اشاره کرد که رژیم چین منابعی معادل سه چهارم تولید ناخالص داخلی چین را برای حفظ آزار و شکنجه فالون گونگ بسیج کرد. یکی از مقامات وزارت دارایی چین اعتراف کرد که «سیاست سرکوب فالون گونگ با بودجه سخاوتمندانه‌ای حفظ شد. بدون این پول، ادامه سرکوب غیرممکن خواهد بود.»
گروه جیانگ میلیون‌ها پرسنل را برای اجرای آزار و شکنجه بسیج کرد. حقوق، دستمزد، پاداش، اضافه کاری و سایر مزایای اختصاص داده شده به این گروه سالانه از ۱۰۰ میلیارد یوان فراتر رفت.
نمونه‌هایی از سایر هزینه‌های مرتبط با آزار و شکنجه فالون گونگ شامل استفاده از پاداش‌های مالی برای تشویق شهروندان عادی برای گزارش دادن تمرین‌کنندگان به مقامات، استخدام ماموران و اراذل خارج از کشور برای تعقیب و آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در خارج از کشور، خرید رسانه‌های چینی زبان خارج از کشور برای بدنام کردن فالون گونگ و ارائه کمک‌های خارجی به کشورهای در حال توسعه در ازای حمایت از سوابق حقوق بشر چین در سازمان ملل و سایر مجامع بین المللی است.
