وقتی بچهها بیشتر بازی کامپیوتری میکنند، کمتری با دوستان یا اعضای خانواده خود تعامل و ارتباط دارند و این مساله باعث میشود در آینده بسختی بتوانند با همکاران خود در محیطهای کاری یا با تعاملات خانوادگی کنار بیایند.
کودکان با حدود یک ساعت بازی کامپیوتری، ۴۰۰۰ بار چشمهایشان حرکت میکند. این مساله باعث میشود که بعدا در حرکات افقی-عمودی چشمی و موربی چشمهایشان مشکل ایجاد شود. تمرکز بیش از ۲۰ دقیقه از راه نزدیک با کامپیوتر، دید آنها را برای دیدن چیزهای دور، با تاری مواجه خواهد نمود.
تعداد بهم زدن پلکها در زمان بازی، کمتر از حد معمول میشود چون بچهها به صفحه مانیتور خیره میشوند. بهم خوردن پلکها باید حدود ۱۵ باز در هر دقیقه باشد که در حین بازیهای کامپیوتری کاهش مییابد و کودک را با خطر خشکی چشم مواجه مینماید و همچنین باعث قرمزی چشم میشود.
حرکات تکراری تایپ کردن روی صفحه کی بورد و استفاده از ماس به طور مرتب، باعث ایجاد سندرم تونل کارپال میشود. وضعیت ناخوشایند نشستن بچهها در حین بازی نیز مشکلات گردن و کمر و پشت را موجب میشود. این مشکلات میتوانند در خواب کودک و عملکرد مدرسهاش نیز به طور منفی اثرگذار باشند.
بچهها هنگام بازی عموما غذاهای ناسالم، پرچربی، شیرین، با کربوهیدراتهای زیاد را مصرف مینمایند. همراه با فقدان فعالیتهای کافی جسمی، اینها موجب چاقی در کودکان میشوند و این چاقی به افزایش دیابت کمک میکند. این بازی ها عمدتا بچه ها را در اتاق خودشان محبوس میکنند که موجب کاهش فعالیتهای فیزیکی سالم در آنها می شوند؛ با حداقل فعالیت بدنی، بیشتر ساعات روز در مکانی ثابت فقط با موس و کامپیوتر مشغول میشوند.
منبع: www.vibrantlife.com
مطالب دیگر:
ده‌ها سال سرقت فناوری و اطلاعات توسط چینی‌ها
