خواص درمانی عدس

خوردن آب عدس پخته برای درمان بیماری‌های ریه و سینه مفید است.

آن را با پوست بپزید و بخورید. برای رفع آبله مفید است.

عدس پخته‌‌‌‏شده را با سرکه بخورید. مقوی معده بوده و بدن را تقویت می‌‌‌‏کند.

آش عدس با روغن بادام شیرین برای دوره نقاهت بیماری، و برای پیشگیری از تب‌‌‌‏های مجدد مفید است.

کسانی‌‌‌‏که غذا در معده آنان فاسد شده، تعداد سی عدد عدس پوست گرفته را ببلعند. به خروج آن مواد از معده کمک می‌کند.

خانم‌‌‌‏هایی که خونریزی عادت ماهانه‌‌‌‏شان، بیشتر از حالت طبیعی است، مقداری عدس پخته را کوبیده و با مقداری سرکه میل کنید. خونریزی را کاهش می‌‌‌‏دهد.

آب دم کرده آن را با سرکه، برای ورم‌‌‌‏های گرم و مخملک مفید می‌باشد.

غرغره کردن با آب عدس پخته، برای درمان برفک و زخم‌‌‌‏های دهان و گلو نافع است؛ خصوصا اگر با رب شاه‌‌‌‏توت پخته شود.

تاجریزی، گیاهی علفی و پرشاخه است و دارای برگهای پهن و دندانه‌‌‌‏ای. سرشاخه‌‌‌‏های گل‌‌‌‏دار و میوه آن که شبیه به دانه انگورریز و سیاه‌‌‌‏رنگ است، درطب بکارمی‌‌‌‏رود. عدس را با تاجریزی بجوشانید و جوشانده را غرغره کنید. برای درمان دیفتری بسیار موثر است.

آرد آن را با سرکه مخلوط کنید و بر تَرَک‌‌‌‏های حاصل از سرما، شقاق سر پستان و ورم‌‌‌‏های سفت از خارج ضماد کنید. بهبودی حاصل می‌شود.

آب پخته آن را با گلاب مخلوط کرده و بر پوست بدن بمالید. خارش بدن را تسکین می‌‌‌‏دهد.

آرد آن را با سفیده تخم‌‌‌‏مرغ مخلوط کرده و ضماد کنید. شقاق پا را درمان کرده و جوش‌‌‌‏هایی که خارش و سوزش دارند را نیز بهبود می‌‌‌‏بخشد.

برای رفع بندآمدگی شیر در پستان و درمان ورم پستان، آرد آن را با کوبیده برگ کلم تازه مخلوط کرده و ضماد کنید؛ بهبودی حاصل می‌شود.

آٰرد آن را با عسل خمیر کرده روی زخم‌‌‌‏های گود شده ضماد کنید. محل گودشده را ترمیم می‌‌‌‏کند.

عدس نفاخ است. افراط در مصرف آن دید چشم را کاهش می‌دهد، جریان خون را کم می‌کند، خون را غلیظ کرده و خاصیت ارتجاعی دیواره مویرگ‌‌‌‏ها را نیز کاهش می‌دهد. کسانی‌‌‌‏که به یبوست یا نفخ شکم و یا نارسایی قلبی–عروقی مبتلا هستند بهتر است از مصرف آن صرف‌‌‌‏نظر کنند.