داریوش اسدزاده، بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون ایران، محقق و نویسنده، پس از هفتاد سال فعالیت هنری، روز یکشنبه سوم شهریور در سن ۹۶ سالگی در گذشت.
او از ۲۰ سالگی کار در تئاتر را با بازیگری، کارگردانی و نویسندگی در تئاتر تهران (نصر) و دهقان (لاله زار) شروع کرد. نخستین بازی حرفه‌ای او بر صحنه تئاتر در سال ۱۳۲۱ در نمایشی به نام «لیلی و مجنون کمدی» بود. «تئاتر تهران» اولین جایی بود که اسدزاده در آن بازی کرد. این تئاتر اولین مکان ثابت و دائمی بود که در ایران برای تئاتر کلاسیک ساخته شده بود.
وی در دهه چهل و پنجاه شمسی در بیش از پنجاه فیلم سینمایی ایفای نقش نمود. پیش از انقلاب ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۵ پس از ده سال اقامت در آمریکا بازگشت و در دو سریال سمندون و خانه سبز شرکت داشت که این دو اثر را می‌توان تأثیرگذارترین آثار کارنامه هنری او دانست.
از دیگر آثار مهم او می‌توان به بازی در فیلم کوتاه دایره (۱۳۷۷)، اثر محمد شیروانی و برگزیده منتقدان بین‌المللی جشنواره کن در ۱۹۹۹ اشاره کرد. فعالیت او در دهه ۱۳۹۰ متمرکز بر تألیف کتاب‌هایی دربارهٔ تاریخ تئاتر ایران و تاریخ تهران بود.
آقای اسدزاده در فیلم‌های سینمایی دو نیمه سیب، همسر، قلاده‌های طلا، یتیم‌خانه ایران، زمان از دست‌رفته و بوی کافور عطر یاس و حکایت دریا نیز نقش آفرینی کرده است.
در سال ۱۳۹۵ ابراهیم شفیعی فیلم مستند «زندگی و دیگر هیچ» را دربارهٔ زندگی داریوش اسدزاده و در تقدیر از هفتاد سال فعالیت او در سینما، ساخت.
اسدزاده در سال ۱۳۹۱ از رئیس‌جمهور وقت ایران، نشان درجه یک فرهنگ و هنر دریافت کرد. او در دوران اقامت در آمریکا، تحقیقاتی در دانشگاه انجام داد و دوره‌هایی را طی کرد که مدرک معادل آن از سوی دانشگاه تهران به عنوان دکتری در رشته «ادبیات هنر» ارزیابی شده‌است.
از جمله تالیفات این هنرمند می‌توان به سیری در تاریخ تئاتر ایران (قبل از اسلام تا سال ۱۳۵۷ شمسی)، برگ‌های خواندنی: گزینشی از رویدادهای تاریخی، تماشاخانه تهران، خاطرات طهران، لاله‌زار و خاطرات (با نام نخستین از لاله‌زار تا شانزه لیزه)، اشاره کرد.
مطالب دیگر:
مقابله یوتیوب، فیس‌بوک و توئیتر با پُست‌هایی که چین علیه مردم معترض هنگ‌کنگ می‌گذارد
دولت آمریکا از چین خواست اشتباه سرکوب تیان‌آن‌من را تکرار نکند
بیست سال ایستادگی فالون‌گونگ برابر آزار و شکنجه : عهد و پیمان به وجدان انسانی
