به دانش آموزان در چین میآموزند که رنگ سرخ پرچم چین، نمایانگر خون کسانی است که در راه کمونیست جان دادند. ولی جایی گفته نمیشود که حزب کمونیست چین جان دهها میلیون نفر را گرفته است.
بنا بر «کتاب سیاه کمونیسم»، کتابی قدیمی درباره کشتارهای حزب کمونیست چین، رژیم با گرفتن جان ۶۵ میلیون انسان، بیشترین کشتار را در میان دیکتاتوریهای بزرگ کمونیست دنیا داشته است. پس از آن شوروی با قتل عام ۲۰ میلیون نفر در فاصله زیادی از آن قرار میگیرد.
عمده کشتار حزب کمونیست چین تحت کمپینهای سیاسی و اقتصادی موسس آن، مائو زدانگ رخ داد. دنگ شیائوپینگ، جانشین مائو پشت کشتار نظامی هزاران دانشجو و شهروند چین که به دنبال آزادی بیشتری بودند در میدان تیانآنمن پکن به وقوع پیوست.
حتی با ورود چین به جامعه بین الملل کشتار مردم چین همچنان ادامه یافت. وسعت بزرگترین کشتار هزار سال اخیر یعنی آزار و شکنجه فالون گونگ که کمپین آن در سال ۱۹۹۹ به راه افتاد، احتمالا زمانی آشکار میشود که رسما خاتمه یابد.
جیانگ زمین، رهبر پیشین حزب کمونیست چین مسئول راه اندازی این کمپین است. هزاران مرگ بر اثر شکنجه و آزار، مستند شده است. محققان برداشت اجباری اعضای بدن برآورد کردهاند که میلیونها زندانی عقیدتی که بیشتر آنها را تمرین کنندگان روش معنوی فالون گونگ تشکیل میدهند، از سال ۱۹۹۹ برای برداشت اعضای بدنشان کشته شدهاند؛ جنایتی که همچنان ادامه دارد.
مائو، دنگ و جیانگ در زمانهایی که چین به کمی آرامش دست یافته بود، چنین کشتارهایی را با نام حفظ قدرت حزب کمونیست چین، به راه انداختند.
رییس مائو
مائو زدانگ میدانست که انقلاب با روی کار آمدن کمونیستها و گرفتن چین از دست حزب ملی چین (کومینتانگ) در اکتبر ۱۹۴۹ پایان نخواهد یافت. او در کنفرانسی مهم در ماه مارس سال ۱۹۴۹ گفت که پس از آنکه دشمنان مسلح ما از بین بروند، هنوز دشمنان غیر مسلحمان باقی میمانند.
مردم چین همیشه هدف مبارزات انقلابی بیپایان حزب کمونیست بودهاند. مائو گروههای اجتماعی را دشمن خود تلقی کرد، صاحبان املاک، روشنفکران، سرمایه دارها، ناسیونالیستها همه برچسب ضد انقلابی خوردند. برخی در ملاعام محاکمه شدند و برخی دیگر نیز مجبور به بر سر گذاشتن کلاهی فلزی با نوشته «کودن» شدند و شکنجهشان کردند.
مائو به سهمیه بندی مرگ در کمپینهای سیاسیاش معروف شده بود. مثلا ادعا کرد که ۱۰ درصد از کادر حزب کمونیست «راستی» هستند و قصد خراب کردن رژیم را دارند. سپس این اعداد و ارقام دلبخواهی مائو برای دستگیری و اعدام کادر حزب به کار برده میشد تا جایی که کل تعداد پوشش داده شود.
مائو، «یک گام بزرگ به جلو» را در سال ۱۹۵۹ راهاندازی کرد که مردم چین را به سمت بربریت هل داد. در شهر لیویانگ، در استان هونانگ، ۳۰۰ مرد و زن را مجبور به کار زیاد در برف بدون لباس کافی کردند که منجر به مرگ یک نفر از هر هفت نفر شد. همچنین مردم مجبور به کار و بردگی برای ساعتهای طولانی در مزارع با غذای خیلی اندک شدند.
مردم برای آنکه بتوانند در سرما و تحت کار شدید دوام بیاورند، از ریشههای گیاهان، کمربندهای چرمی و در برخی موارد نادر از گوشت افراد مرده تغذیه کردند. در آن زمان «لیو شائوچی»، نفر دوم حزب بعد از مائو که منتقد حرکت «یک گام بزرگ به جلو» بود در ژوییه ۱۹۶۲ گفت: «تاریخ من و شما را قضاوت خواهد کرد … حتی این آدمخواری هم در کتابها نگاشته خواهد شد.»
یک سال پس از انقلاب فرهنگی در چین (۱۹۶۶-۱۹۷۷) کمپینی سیاسی برای بازیابی اعتبار لطمه خورده مائو و حذف ارزشها و فرهنگ سنتی چین به راه افتاد و لیو دستگیر شد.
لیو را به شدت شکنجه کردند و با وجود بیماریهای دیابت و ذاتالریه از مصرف دارو منع شد. «جیانگ چینگ»، همسر چهارم مائو که تشنه قدرت بود، بعدها به لیو اجازه داد که تحت درمان پزشکی قرار گیرد؛ علتش آن بود که به زنده لیو احتیاج داشت تا بتواند وی را هدف سیاسی خود کند و در جلسهای مهم در سال ۱۹۶۹ وی را مورد حمله قرار دهد. لیو شائوچی که زمانی زیر دست مائو بود، یک ماه بعد از آن جلسه در وضعیتی بیمار و کثیف در حالی که به تخت بسته شده بود در سلول انفرادی در گذشت.
۲۰ سال آرامش قبل از کشتار گسترده دانشجویان
دنگ شیائوپینگ تلاش کرد که با راهاندازی «اصلاحات اقتصادی و سیاست باز»، برخلاف سیاستهای اقتصادی مخرب مائو عمل کند. این اصلاحات موجب بقای حکمفرمایی حزب کمونیست بر چین گردید. این درسی بود که هم دنیا و هم دانش آموزان چینی چهارم ژوئن ۱۹۸۹ آموختند.
دانش آموزان ۱۷ آوریل از سراسر کشور در میدان تیانآنمِن پکن برای یادبود درگذشت «هو یائوبانگ»، از دبیران روشنفکر پیشین حزب گرد هم آمدند. معترضان که تعداد آنها را تا یک میلیون نفر تخمین میزنند، درخواست دولتی شفافتر، آزادی بیان، آزادی مطبوعات و کمی دموکراسی بیشتر داشتند. از آنجا که روزنامهنگاران غربی برای همراهی میخائیل گوباچف، رهبر شوروی در پکن حضور داشتند اعتراضات توجه دنیا را به خود جلب کرد.
«جائو زیانگ»، رهبر وقت چین، با دانشجویان و برخی خواستههایشان احساس همدردی میکرد؛ مثلا برای درخواست سرکوب فساد در مقامات حزب. اما برای دنگ شیائوپینگ رهبر حزب و برخی دیگر از مقامات سرسخت چین، هیچ چیزی بیشتر از دوام رژیم چین اهمیت نداشت.
در شب سوم ژوئن و اوایل صبح چهارم، واحدهای نظامی آزادی خلق به سمت شهر رفتند و آتش را به روی دانشجویان گشودند.
اسکات ساویت، خبرنگار آمریکایی میدید که تفنگهای سربازان به سوی جمعیت اطرافش شلیک میکردند. او در کتابی که در سال ۲۰۱۶ منتشر کرد درباره مکالمه اش با «دِیو»، رییسش اینطور نوشته است:
-دیو، دارند به سوی جمعیت تیراندازی می کنند و یکی کنارم مرده
-از کجا میدانی که مرده؟
چون مغزش در پیادهرو پخش شده
صلیب سرخ چین و سفیر وقت سوییس در چین هر دو اعلام کردند که نیروی نظامی حزب حدود ۲۶۰۰ تا ۲۷۰۰ نفر از مردم و دانشجویان را در میدان تیان آن من پکن قتل عام کردند.
پس از این واقعه جائو زیانگ، از کار بیکار شد و تا مرگش در سال ۲۰۰۵ در حبس خانگی به سر برد. دنگ حالا نیاز به جایگزینی برای جائو داشت. جیانگ زمین، رییس حزب کمونیست در شانگهای که در قبال اعتراض دانشجویان به شدت سخت گیر بود و یک نشریه مردمی آزادی خواه را توقیف کرده بود، جایگزین مناسبی بود.
جیانگ زمین: سلاخی با برداشت اعضای بدن انسانهای زنده
یک دهه پس از واقعه تیانآنمن، جیانگ زِمین تصمیم گرفت یکی از بزرگترین گروه معنوی در چین را سرکوب کند؛ چون می دید که محبوبیتشان در میان مردم چین بیشتر از محبوبیت حزب کمونیست چین شده است.
وی شب ۲۵ آوریل ۱۹۹۹، در نامهای پر تب و تاب به کمیته سیاسی حزب نوشت: «چطور است که ما اعضای حزب کمونیست چین که مسلح به مارکسیسم و باور به ماتریالیسم و خداناباوری هستیم، نمیتوانیم بر فالون گونگیها غلبه کنیم؟ این بزرگترین جوک زمین نیست؟»
دلیل نوشتن نامه به صبح آن روز بر میگردد. اوایل آن روز ده هزار نفر از تمرین کنندگان روش معنوی فالون دافا (فالون گونگ) در پکن دور هم جمع شده بودند که از مقامات بخواهند که ۴۵ نفر از تمرین کنندگان را که دستگیر کردهاند آزاد کنند. هر چند این گردهم آیی آرام، ساکت و در پیاده رویهای خیابانهای ادارات رهبری حزب در ژونگ نانهای برگزار شد. طوری که معترضان حتی آشغالهای روی زمین و آشغال سیگار پلیسها را تمیز کردند ولی جیانگ زمین آن را بزرگترین واقعه سیاسی از واقعه تیانآنمن خواند.
در بیستم ژوییه، جیانگ فرمان به ریشه کن کردن این تمرین معنوی کرد. ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون نفری که تمرینهای مدیتیشن فالون دافا را در پارک انجام میدادند و از اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری پیروی میکردند، با شدیدترین کمپین سیاسی مائویی روبرو شدند.
کمپین آزار و شکنجه جیانگ زمین که تا حالا هم ادامه دارد، تا کنون ۴ هزار نفر را تا مرگ شکنجه کرده است. این آمار فقط تعداد تایید شده هستند و گمان میرود، تعداد بسی فراتر از این ارقام است.
محققان میگویند که رژیم چین مبالغ زیادی از فروش اعضای تمرین کنندگان فالون گونگ که در بازداشتگاهها هستند کسب کرده است. تخمین زده شده است که میلیونها نفر بدین طریق زیر دست پزشکان جان داده اند.
