قلم در دست می‌لرزد، که مبادا نتواند به قدر بضاعت دنیای پیرامون خود را تغییر دهد، که مبادا به بطالت فرسوده شود و نتواند واژه واژه، در دنیای درون آنانی که تشنه آگاهی هستند نفوذ کند و تأثیر بگذارد.
رنج روشن نمودن حقیقت در بیرون، و هم‌زمان تحمل بی‌انصافی و ناسپاسی‌ها از درون، قلم را تا جایی جلا می‌دهد که دیگر رنگ تعصب، منیت و تکبر، جهالت مدرن، تملق‌گویی، خشم و نفرت، ترس و احساسات تند از آن زدوده شود.
آن کس که قلم در دست دارد، باید بماند و بجنگد و رنج دوران را بر شانه‌ها تحمل کند، که اهل قلم برای آسوده زیستن خلق نشده است.
قلم، وقتی آرام می‌گیرد، که قهرمانانه تا آخر خط جنگیده باشد، دلیرانه و بی‌پروا آن را که به نظم این گیتی آسیب می‌زند رسوا کند و داد ستم‌دیده را بستاند و خواب خوش را از چشم نامردمان برباید.
روز خبرنگار، تنها یک نام، روی تقویم کاغذی نیست. روز خبرنگار، آن روزی است که بتواند دنیا را با قلم خود، یک گام به سمت بهتر شدن، و دور شدن از تباهی، پیش برد …
روز خبرنگار، قلم و رسانه گرامی باد.
مطالب دیگر:
اینفوگرافیک آزار و شکنجه فالون گونگ در چین
