بسیاری از فجایع در چین توسط مقامات ایجاد میشود. اما، بدون در نظر گرفتن علت واقعی، حزب کمونیست چین (حکچ) بارها به عموم مردم میگوید که دلیل زنده ماندن چینیها رهبری خردمندانه حزب است. به همین منظور، هر بلای طبیعی یا دستساز با «تشکر از حزب» به پایان میرسد.
شهرستان ونچوان در استان سیچوان در ۱۲مه۲۰۰۸ دچار زلزله ۸.۲ ریشتری شد. آمار رسمیمنتشر شده در ۲۵سپتامبر ۶۹،۲۲۷ نفر کشته بود. ۳۷۴،۶۴۳ مجروح ؛ و ۱۷،۹۲۳ مفقود شده است. تحقیقات یک سازمان خصوصی گزارشی در خصوص حدود ۳۰۰هزار کشته، از جمله بیش از ۳۰هزار دانشآموز، که بسیاری از آنها دانشآموزان ابتدایی بودند، ارائه کرد.
رسانههای حکچ فقط گزارش دادند که حزب چقدر عالی بود و اینکه مردم برای کمک به نجات، به حزب پیوستند. دولت ونچوان ۱۲مه۲۰۱۸، دهمین سالگرد زلزله را «روز قدردانی (حکچ)» اعلام کرد.
اما دولت از ساختمانهای مدرسه زیر سطح استاندارد که فرو ریخت و دانشآموزان داخل آن کشته شدند، نامی نبرد و هیچگاه تحقیق نکرد که چه کسی مسئول ساخت و ساز ضعیف بوده است.
والدینی که فرزندانشان زیر آوار مدرسه جان باختند، خودشان تحقیق کردند. آنها به مدت ده سال برای عدالتخواهی به همه سطوح دولت رفتند. آنها نه تنها پاسخی دریافت نکردند، بلکه سرکوب، ضرب و شتم و حتی دستگیر شدند. اجازه نداشتند برای قربانبان مراسم یادبود بگیرند.
ویروس «حکچ» یا ویروس کووید۱۹در اوایل سال ۲۰۲۰ در ووهان، استان هوبی شیوع پیدا کرد. حزب کمونیست چین روال خود را برای مخفیکاری، کنترل رسانهها و سرکوب «افشاگران» اجرا کرد.
در حالی که پاندمی هنوز در سراسر جهان در حال گسترش بود، حزب کمونیست چین کتاب «کشوری بزرگ در مبارزه با پاندمی» را منتشر کرد و ادعا کرد که در نبرد «ویروس حکچ» تحت رهبری بزرگ حزب پیروز شده است. در ۸سپتامبر۲۰۲۰، حکچ مراسمی را برای اهدای مدال به «قهرمانان» مبارزه با ویروس برگزار کرد. همه اینها باعث ایجاد یک احساس غلط غرور ملی و این توهم میشود که حکچ در حالی که سایر کشورها هنوز در رنج هستند، بر ویروس غلبه کرده است. بسیاری از جوانان چینی، به ویژه ژونگ نانشان، یک متخصص بهداشت مشهور به ترویج روایتهای حزب کمونیست چین در مبارزه با ویروس میپردازد.
امسال، برای منحرف کردن افکار عمومیاز تمرکز بر سیل جنگژو و کشف مقصر واقعی، حکچ چند «موضوع داغ» ایجاد کرد، از جمله یک ستاره مشهور سینما به دلیل تجاوزهای متعدد مورد شکایت قرار گرفت و مقامات شرکتهای بزرگ را جریمه کردند. سپس توجه مردم از جنگژو و قربانیان برداشته شد.
بدرفتاری با قربانیان
برخی ممکن است استدلال کنند که حکچ سربازانی را برای نجات قربانیان سیل و سازماندهی کارهای امدادرسانی به فجایع اعزام کرده است. آیا آن سربازان واقعاً قهرمانانی نبودند که جان خود را برای نجات دیگران به خطرانداختند؟
بله، آنها واقعاً قهرمان بودند، اما حزب کمونیست چین همیشه با توجه به اینکه حزب در عملیات نجاتش چقدر عالی است و چه نجاتدهندهای برای مردم چین است، توجه مردم را به خود معطوف کرده است. بسیاری از کشورهای دیگر در جهان تمام تلاش خود را برای نجات شهروندان خود در هنگام وقوع بلایا انجام میدهند، اما آنها این تلاشها را تعهدات دولت خود میدانند، نه سرمایه سیاسی برای خودستایی و مباهات دولت.
حکچ هرگز به زندگی مردم اهمیت نداده و تنها چیزی که به آن اهمیت میدهد حفظ قدرت است. بنابراین، میتواند قربانی کردن یک گروه کوچکتر از مردم برای وفاداری یک گروه بزرگتر را توجیه کند. آن گروه کوچکتر اهمیت چندانی ندارد – حتی مرگ آنها نیز مهم نیست. تا زمانی که اکثریت فریب تبلیغات حزب کمونیست چین را میخورند و معتقدند که حکچ ناجی آنها است، حکچ قدرت خود را حفظ میکند – این تنها چیزی است که برای رژیم اهمیت دارد. بنابراین، حزب کمونیست چین همیشه انرژی خود را برای مخفیکاری در خصوص فجایع پیدرپی صرف کرده است تا کسانی که مستقیماً در معرض فجایع قرار نگرفتهاند دلسرد یا بیدار نشوند و حتی مراسم پس از وقوع فاجعه برگزار کرده تا افراد قربانی نشده را تا حد اشک ریختن «تحت تأثیر» رهبری بزرگ حزب در غلبه بر فجایع قرار دهد.
بنابراین وقتی ویروس سارس یا حکچ (کووید۱۹) در چین در حال گسترش بود، تمرکز اصلی حکچ نه بر روی افرادی که آلوده یا در معرض خطر بودند، بلکه بر آرام کردن بقیه افراد بود. هنگام وقوع زلزله یا سیل، تمرکز اصلی حزب کمونیست چین قربانیان نبود بلکه عموم مردم دیگر مناطق چین بود.
فرهنگ سنتی چین معتقد است که وقتی مقامات مرتکب اشتباه میشوند یا درستکار نیستند، آسمان آنها را با بلایا و فجایع مجازات میکند.
حکچ با الحاد، شستشوی مغزی و عدم آزادی عقیده، مردم چین را در مسیر اشتباهی قرار داده است.
بسیاری از بلایای طبیعی یا ناشی از حکچ در چین رخ داده است. زمان آن فرا رسیده است که مردم حکچ را بشناسند و از آن دوری کنند.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپکتایمز نیست.
مطالب دیگر:
سناتور مک کانل: خروج کامل از افغانستان یکی از بدترین تصمیمات سیاست خارجی در تاریخ آمریکا بود
دیدگاه: اقدامات نه چندان مؤثر بشر در مهار ویروس کرونا