مأموریت رقصنده اصلی برای افروختن نور عدالت در قلب تماشاگران
پرده کنار میرود و استیون وانگ، رقصنده اصلی شنیون با پرشی به صحنه میآید و بنری را در دستانش باز میکند. روی آن پنج واژه چینی نوشته شده است. به معنای: فالون دافا خوب است.
به سبب جسارت به زبان آوردن همین چند کلمه ساده، دهها میلیون نفر در چین، از جمله خانواده وانگ، با آزار و اذیت شدید رژیم کمونیستی چین مواجه هستند.
وانگ، رقصنده کلاسیک چینی، تقریبا دو دهه پیش، یعنی زمانی که در دوازده سالگی در آکادمی رقص حرفهای پذیرفته شد، کار خود را آغاز کرد. امروز، او رقصنده اصلی هنرهای نمایشی شن یون، برترین شرکت رقص کلاسیک چینی در جهان است. شرکتی که در ماموریت احیای فرهنگ سنتی اصیل چینی منحصر به فرد است.
مدت پنج هزار سال، چین مکانی بوده که در آن هماهنگی میان آسمان، زمین و نوع بشر باور اصلی جامعه بوده است. مردم بر این باور بودند که فرهنگشان الهام گرفته از الهیات است و آیین کنفوسیوس، بودیسم و تائوئیسم که در پی حفظ اصولی نظیر وفاداری، صداقت، مهربانی، خرد و عدالت بودند، تأثیر فراوانی بر این جامعه داشتند.
این ماموریتی است که وانگ شخصا خود را وقف آن کرده است.
وانگ در ویدئویی در وبسایت Shen Yun Creations گفت: «پدرم تا سر حد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفت.»
بسیاری از هنرمندان شرکت هنرهای نمایشی مستقر در نیویورک، در این سایت ویدیویی معرفی شدهاند و داستانهایی درباره آزادی و ایمانی که هنگام پیوستن به شن یون به دنبال آن بودند، تعریف میکنند. شن یون در قالب شرکتی آمریکایی، به هنرمندان خود اجازه میدهد تا باورها و فرهنگ خود را آزادانه بیان کنند و آنها را با مردم جهان به اشتراک بگذارند.
اما بسیاری افراد با کنایه میگویند: شرکتی هنری که قصد دارد میراث الهام گرفته شده از تمدن پنج هزار ساله چین را نجات دهد، حتی نمیتواند پا به چین مدرنی بگذارد که هنوز توسط حزب کمونیست چین اداره میشود.
وانگ وقتی از مرگ پدرش مطلع شد به دلیل آزار و اذیت حزب نتوانست به چین برگردد و در مراسم تشییع جنازه پدرش شرکت کند و هیچ راهی برای بازگشت و آخرین دیدار بار او نداشت. اکنون، مادرش در چین بسر میبرد و همچنان با آزار و اذیت روبرو است.
میراثی معنوی
رقصندگان در شن یون همگی مدیتیشن میکنند و بسیاری از اجراگران شن یون فالون دافا را تمرین می کنند، فالون دافا یک تمرین معنوی است که سه اصل «حقیقت، نیکخواهی و بردباری» را میآموزد. این سنت تزکیه معنوی تا زمانی که کمونیسم به قصد از بین بردن سنتها در قرن گذشته به قدرت رسید، بخش بزرگی از فرهنگ سنتی چین بوده است.
وانگ گفت: «حدود هشت سال داشتم که برای نخستین بار با این روش تزکیه معنوی آشنا شدم.» او که در میان چهار خواهر و برادرش کوچکترین بود، کودکی پر شر و شور بود که اغلب دچار دردسر و مشکل میشد. اما او به یاد آورد که وقتی مادر و پدرش شروع به تزکیه معنوی کردند، تغییر کردند.
وانگ گفت: «اصول فالون دافا به مردم میآموزد که ابتدا خودشان را تغییر دهند و به درون خود بنگرند. هر زمان که با مشکلی مواجه شدید، همه چیز را از منظر خود ارزیابی نکنید و از منظر دیگران هم به آن فکر کنید.» «در نهایت، زندگی خانوادگی ما بسیار هماهنگ تر از قبل شد.»
پدر و مادرش دیگر زود عصبانی نمیشدند و با دلیل و منطق او را تأدیب میکردند. ارتباط میان او و پدر و مادرش شروع به بهتر شدن کرد و دیگر رابطه خوبی داشتند.
دوامش کوتاه خواهد بود: در سال ۱۹۹۹، حزب کمونیست چین که قصد داشت فالون دافا را ریشه کن کند، توجه خود را به ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون طرفدار این تمرین معنوی معطوف کرد. پدر و مادر او هر دو در زندانهای جداگانه بازداشت شدند.
«دستگیریها و آزار و شکنجهها گسترده بودند … پلیس به زور به خانه ما وارد شد. دیوانهوار مشت و لگد میزدند. بعد والدینم را ربودند و در خانه ما آشفتگی بزرگی ایجاد کردند و همه کتابهای کتابهای فالون دافا را از ما گرفتند.»
«هر بار که ما به ملاقات آنها میرفتیم، به نظر میرسید که از گرسنگی در حال مرگ هستند. هرگز به من نگفتند که داخل زندان چگونه است. فقط میگفتند که اوضاعشان خوب است. اما احتمالاً میتوانید تصور کنید، از چهرههای پژمردهشان میشد فهمید که شکنجه شدهاند.»
از آن زمان، وانگ دیگر هرگز یک زندگی خانوادگی پایدار را تجربه نکرد. هر زمان که پدرش آزاد میشد، مادرش دستگیر میشد و این آزار و اذیت هرگز متوقف نشد.
او به یاد می آورد که سال نو را با سه خواهر بزرگترش و بدون پدر و مادر در خانه گذراند.
در نهایت، وانگ به آمریکا رفت تا حرفه رقص خود را ادامه دهد . زمانی که وانگ در خارج از کشور بود، پدرش در زندان شکنجه و در همین حال آزاد شد. زیرا زندانبانان احتمال میدادند که ممکن است در حین بازداشت بمیرد. در سال ۲۰۰۹، پدرش به دلیل عوارض شکنجه درگذشت و وانگ یک ماه بعد از آن مطلع شد.
وانگ گفت: «تمرین روش معنوی جرم نیست. نمیتوانستم به چین برگردم، بنابراین تنها کاری که میتوانستم انجام دهم این بود که با استفاده از هنر به افشای این آزار و شکنجه ادامه دهم.
وانگ هم، همچون سایر اعضای شن یون، امکان رفتن به چین را ندارد. زیرا هم از لحاظ فردی آنها ممکن است با آزار و اذیت مواجه شوند و هم به شکل گروهی، حزب کمونیست چین به دلیل ترس از تاثیر آن در گسترش فرهنگ سنتی، اجازه ورود شرکت را به چین نخواهد داد.
وانگ، دو سال پس از مرگ پدرش، نقش یک تمرینکننده فالون دافا را با در دست داشتن بنری در میدان تیانآنمن، در حین یکی از قطعات شن یون اجرا کرد.
او گفت: «رقص ما بر اساس رویدادهای واقعی بود که برای اجرا در صحنه تنظیم شده بود. زمانی که آزار و شکنجه شروع شد، تمرینکنندگان زیادی بودند که به میدان تیانآنمن رفتند تا بنرهایی در اعتراض به دست بگیرند.»
«وقتی تمرینکنندهای که تحت آزار و شکنجه قرار داشت را به تصویر میکشیدم، از تجربیات گذشتهام استفاده میکردم. اینها چیزهایی بود که واقعا برای افراد نزدیک من اتفاق افتاد.»
«امیدوارم از شکل هنر برای افزایش آگاهی درباره آزار و شکنجه در چین استفاده کنم و نور عدالت را در قلبهای مردم بیشتری برای مقابله با این آزار و شکنجه روشن کنم.»
بالاخره، یک روز، این آزار و اذیت به پایان خواهد رسید.
اپک تایمز اسپانسر افتخاری هنرهای نمایشی شن یون است. برای اطلاعات بیشتر لطفاً به ShenYunPerformingArts.org مراجعه کنید.
مطالب دیگر:
رژیم چین با هدف لغو اجراهای شن یون، اطلاعات غلطی از ویروس کرونا منتشر میکند
