مردم چین از همان اوایل شیوع ویروس میدانستند که حزب کمونیست چین پنهانکاری کرده است، و خواهان آن هستند که رژیم چین برای پنهانکاری پاسخگو باشد.
شیائو کیانگ، محقق دانشگاه برکلی از کالیفرنیا، ضمن اظهار نظر فوق معتقد است که مردم چین میدانند که عامل اساسی این همهگیری بزرگ پنهانکاری رژیم چین است.
این محقق، که مؤسس «چاینا دیجیتال تایمز»، وبسایتی که اقدام به دیدبانی سانسور اینترنت در چین میکند، گفت که او و همکارانانش از اوایل ژانویه پس از انتشار خبرهایی مربوط به شیوع ویروس، از نزدیک رسانههای اجتماعی چین را دنبال کردند و دریافتند که بسیاری از مردم مضطرب بودند، اما هیچ اطلاعاتی از سوی دولت منتشر نمیشد.
وی گفت «علیرغم شواهد اولیه مبنی بر انتقال انسان به انسان، هنگامی که پرسنل پزشکی آلوده شدند، این اطلاعات برای هفتهها به اطلاع مردم رسانده نشد.»
شیائو در کنفرانسی آنلاین، در روز نهم ژوئن، در کنار سخنرانانی از کانادا، آمریکا، استرالیا و هنگکنگ سخن میگفت.
وی با انتشار اطلاعاتی درباره این ویروس پس از ظهور در ووهان، درباره نقش حزب کمونیست چین در گسترش ویروس توضیحاتی داد، از جمله پنهان کردن اطلاعات، و دستگیری و ناپدید شدن پزشکان، روزنامهنگاران و مخالفینی که سعی در هشدار دادن به مردم داشتند.
وی افزود که توئیت روز ۱۴ ژانویه سازمان بهداشت جهانی، مبنی بر اینکه شواهد واضحی مبنی بر انتقال انسان به انسان این ویروس موجود نیست، با دروغهای مقامات چین و اطلاعات غلط آنها درآمیخته شد و در نهایت باعث شیوع کشنده جهانی این ویروس شد.
وی ضمن اشاره به بد عهدی سازمان بهداشت جهانی در ایفای مسئولیت خود گفت «اطلاعات مربوط به شیوع این بیماری، از جمله تعداد واقعی تلفات و منشأ ویروس همچنان در داخل چین در این مدت سرکوب شده است، و افرادی که در این خصوص صحبت میکنند بازداشت یا وادار به سکوت میشوند.»
فرهنگ فساد و جنایت در حزب کمونیست چین
اروین کاتلر، وزیر پیشین دادگستری کانادا، و فعال فعلی حقوق بشر، در این کنفرانس آنلاین گفت که بازداشت افشاگران، پنهان کردن اطلاعات واقعی، و پخش اطلاعات غلط توسط حزب کمونیست، نمونه دیگری از حمله به نظم بینالمللی مبتنی بر قانون است، که مشابه تجاوز این رژیم به آزادی و استقلال هنگ کنگ، از طریف تحمیل قانون امنیت ملی و بازداشت فعالان دموکراسی در این شهر است.
وی ضمن اشاره به خطر نقض آزادی رسانهها در هنگ کنگ، تحت قانون جدید، به «فرهنگ فساد و جرم و جنایت» در حزب کمونیست چین اشاره کرد و افزود که حبس مسلمانان اویغور در اردوگاههای کار اجباری، سرکوب فعالان دموکراسی در چین، تهدیدات رژیم علیه تایوان، سرکوب و آوارگی مردم تبت، آزار و اذیت سازمانیافته علیه مردمی که روش معنوی فالون گونگ را تمرین میکنند، اکنون دو دهه ادامه داشته است.
فعالیتهای تهاجمی در عرصه بینالملل
در ادامه این کنفرانس «کارول گرشمن»، رئیس سازمان موقوفه ملی برای دمکراسی، معتقد بود که اگر چین پنهان کاری نمیکرد فاجعه این بیماری همهگیر، میتوانست خیلی کمتر آسیب برساند.
وی با استناد به مطالعه دانشگاه ساوت همپتون، گفت که اگر مداخلات غیر دارویی، نظیر تشخیص زودهنگام موارد ابتلا به ویروس، جداسازی افراد مبتلا، محدودیت های مسافرتی، قرنطینه و… میتوانست یک هفته، دو هفته یا سه هفته پیشتر انجام شود، موارد ابتلا به بیماری به ترتیب ۶۶ درصد، ۸۶ درصد و ۹۵ درصد کاهش مییافت و به طور قابل توجهی گستره جغرافیایی ابتلا به این بیماری را محدود میکرد.
گرشمن گفت که اگر پکن فقط سه هفته زودتر عمل می کرد، ممکن بود تعداد موارد ابتلا تا ۹۵ درصد کاش یابد و از بروز همهگیری جلوگیری شود.
وی همچنین با اشاره به عدم ابراز پشیمانی رژیم چین نسبت به همهگیری و پیامدهای آن گفت که پکن از این بیماری استفاده کرده است که بتواند در فعالیتهای بین المللی تهاجمیتر و متجاوزانهتر عمل کند، همانند دخالت در امور داخلی هنگ کنگ.
وی گفت «آنها این کار را انجام دادند زیرا فکر میکردند ایالات متحده و سایرین کاملاً درگیر این ویروس هستند، و توجهی به این رفتار متجاوزانه نمیکنند.»
وی در ادامه به رفتار تهدیدآمیز چین با استرالیا در زمینههای اقتصادی نظیر تحریم گوشت گاو استرالیا اشاره کرد، فقط به این دلیل که استرالیا خواستار تحقیق بینالمللی درباره منشأ ویروس شده بود.
گرشمن حزب کمونیست چین را «بسیار ناامن» توصیف کرد، و گفت همانند آنچه که اندی ناتان محقق دانشگاه کلمبیا گفت، این یک نقص مادرزادی است که درمان ناپذیر است. بدین معنی است که نظام دیکتاتوری چین فاقد مشروعیت است.
ایستادگی در برابر رژیم چین
در این نشست، اروین کاتلر، گفت که دموکراسیهای غربی بیجهت چشم خود را روی بیاعتنایی رژیم چین به حقوق بشر حاکمیت قانون بستهاند، و اکنون زمان پایان این بیتفاوتی غرب فرارسیده است.
وی افزود که آنها نهتنها به سرکوب ادامه دادهاند، بلکه از مجازات نیز مصون ماندهاند. اکنون زمان عدالت و پاسخگویی فرا رسیده است.
وی با اشاره به اتحاد بین پارلمانی درباره چین (IPAC)، که متشکل از نمایندگی از پارلمانهای هشت کشور دموکراتیک با هدف واکنش در برابر رفتارهای مستبدانه رژیم چین است، آن را برای محافظت از یک نظم بینالمللی مبتنی بر قوانین ضروری قلمداد کرد، اما کافی ندانست.
وی گفت آنچه در اینجا با آنها سر و کار داریم رژیم غارتگری است که هم به سرکوب گسترده شهروندان خود مبادرت میورزد و هم در خارج از کشور خود دست به تجاوز میزند.
«به همین دلیل ما نیاز داریم که ائتلافی از دولتها شکل بگیرد – نه فقط اتحادی از نمایندگان مجلسها- تا بتوان رژیم پکن را به پاسخگویی وا داشت.»
دیگر ابتکاراتی که آقای کاتلر پیشنهاد کرد:
– ملزم کردن پکن به پاسخگویی در خصوص حبس بیش از یک میلیون نفر از اقلیت مسلمان اویغور.
– پایان دادن به آزار و اذیت پیروان روش معنوی فالون گونگ، که توسط رژیم چین قربانیان اصلی برداشت غیرقانونی اعضای بدن هستند. (اشاره کاتلر به دادگاهی در لندن در این خصوص: رأی دادگاهی در لندن: جنایت چین علیه بشریت / برداشت اجباری اعضای بدن زندانیان )
– پایان دادن به آوارگی و سرکوب مردم تبت و تهدید تایوان.
– پاسخگویی پکن درباره ایجاد محدودیت در آزادی رسانهها
– حفاظت از استقلال نهادهای بینالمللی که تحت تأثیر روزافزون پکن قرار گرفتهاند، نظیر سازمان بهداشت جهانی، بانک جهانی، سازمان تجارت جهانی، شورای حقوق بشر ایالات متحده، و غیره.
– برای محافظت از مردم هنگ کنگ و دیگران که در معرض تعرض پکم قرار دارند، مجازاتهای مگنیتسکی در مورد نقضکنندگان حقوق بشر لحاظ شود.
– یک تحقیق جامع و بیطرفانه درباره مسئولیت حزب کمونیست چین در مورد شیوع بیماری همهگیر شکل بگیرد.
مطالب دیگر:
تحقیق نهادهای امنیتی آمریکا از گروه کمونیستی خرابکار آنتیفا
کمپین شستشوی مغزی حزب کمونیست چین از دانشآموزان مدرسه شروع میشود
استراتژیست تجارت: این پاندمی در درک ماهیت واقعی حزب کمونیست چین به ما کمک میکند
