حزب کمونیست چین (حکچ) در تولید و انتشار اطلاعات نادرست تبحر دارد. رژیم کمونیستی حاکم بر چین از دوره قبل از حاکمیت خود بهعنوان «جامعه قدیمی» یاد میکند که در آن مردم در فقر و بدون غذا، سرپناه یا لباس زندگی میکردند. با این کار ادعا میکند مردم چین بدون رژیم کمونیستی چین همچنان در فقر میبودند.
این دروغ بسیاری از چینیها را فریب داده است، چراکه آنها تحت حاکمیت تمامیتخواه حزب کمونیست چین و با شستشوی مغزی ناشی از تبلیغاتی که در تحسین و تمجید رژیم چین هستند، توانایی خود را برای تفکر مستقل از دست دادهاند. درنتیجه موارد نقض حقوق بشر، ازجمله آزار و شکنجه فالون گونگ و سایر اقلیتها را در چین نادیده میگیرند. بهطور مشابه، هنگام بروز بلایایی مانند شیوع ویروس کرونا، بسیاری از مردم چین همچنان روایتهای رژیم کمونیستی را باور کردند.
اما با نگاهی به تاریخ، پیمیبریم آنچه حزب کمونیست چین میگوید واقعاً دروغ است. در دهههای قبل از بهقدرترسیدن این رژیم، مردم نسبتاً مرفه بودند و زندگی خوبی داشتند، درحالیکه آزادی عقیده بیشتر و سانسور بسیار کمتر بود.
احترام به روشنفکران
جمهوری چین در سال ۱۹۱۲ با وضع قانون اساسیِ موقت برای اطمینان از آزادی بیان و آزادی نشر، تأسیس شد. در آن زمان، چین بیش از ۱۵۰ روزنامه مستقل داشت. حتی طی سالهایی که یوان شیکائی سیستم امپراتوری چین را بهطور موقت از ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۶ احیا کرد، هنوز بیش از ۱۳۰ روزنامه وجود داشت. مردم از دولت وقت، ازجمله خود یوآن، علناً انتقاد میکردند، بدون اینکه عواقبی برایشان در پی داشته باشد، اما در چین امروز، رن ژیچیانگ، سرمایهدار چینی املاک و مستغلات، بهتازگی بهدلیل اظهارات خصمانه درخصوص رهبر عالی حزب کمونیست چین، به ۱۸ سال زندان محکوم شد.
مطابق با جو ناشی از بازشدن فضای سیاسی، روشنفکران ازجمله معلمان بسیار مورداحترام بودند و حقوق خوبی دریافت میکردند. برای نمونه تا سال ۱۹۳۷ (هنگام حمله ارتش ژاپن به چین)، متوسط حقوق ماهانه برای یک استاد دانشگاه۴۰۰-۶۰۰ یوآن، برای یک معلم مدرسه راهنمایی در شهر ۱۶۰-۲۰۰ یوآن و برای یک معلم دبستان ۲۲-۵۵ یوآن بود. این دستمزدها درخصوص قدرت خرید چگونه تعبیر میشد؟ دستمزد ماهانه یک کارگر عادی حدود ۱۰-۴۰ یوآن بود، درحالیکه یک خانواده چهارنفره میتوانست با ۶۰ یوآن در ماه زندگی مناسبی داشته باشند.
علاوه بر این، در آن زمان آزادی بیان و آزادی نشر وجود داشت. کومینتانگ (کِیاِمتی) علیرغم درگیری با حزب کمونیست چین، اجازه انتشار روزنامه و کتاب را به آن میداد. این نشریات نهتنها آشکارا از کومینتانگ انتقاد میکردند، ازطریق تئوریهای مارکسیست و بلشویک دانشجویان را برای مقابله با دولت نیز بسیج میکردند. چگونه میتوان آن وضعیت را با وضعیت امروز در چین مقایسه کرد؟ وقتی پزشکان اطلاعات مربوط به شیوع ویروس کرونا را ازطریق رسانههای اجتماعی بهطور غیررسمی به اشتراک گذاشتند، عملی در راستای مسئولیتشان برای نجات جان مردم، بهشدت مجازات شدند. برای خبرنگاران مستقل که جرئت کردند از حقیقت بگویند نیز جریان مشابهی رخ داد. از نظر رژیم کمونیستی حاکم بر چین، از مائو زدونگ گرفته تا رهبران کنونیاش، هرگونه مقاومت یا اظهارنظر مخالف باید حتی قبل از اینکه جوانه بزند، ریشهکن شود.
استاندارد زندگی
بین سالهای ۱۹۱۲ و ۱۹۴۹، سالی که رژیم کمونیستی چین قدرت را به دست گرفت، چین با مجموعهای از بحرانها روبرو شد، از درگیریهای سرداران جنگ در طول دولت بِییانگ (۱۹۱۲-۱۹۲۸) گرفته تا جنگ داخلی چین بین حزب کمونیست چین و کومینتانگ (۱۹۲۸- ۱۹۴۹) و نیز حمله ژاپن (۱۹۳۷-۱۹۴۵). اگرچه ۲۰-۴۰میلیون نفر در طول جنگ چین و ژاپن زخمی شدند یا جان خود را از دست دادند و یک قحطی نیز در استان هنان در سال ۱۹۴۲ رخ داد، در بیشتر موارد، مردم مشکلی برای یافتن غذا نداشتند.
بهگفته لائوگونگ یوئکان (ماهنامه کار) که در ژوئیه۱۹۳۴ منتشر شد، متوسط دستمزد ماهانه یک کارگر در شهر ووهانِ استان هوبی حدود ۱۵ یوآن بود. در آن زمان، با یک یوآن میشد ۱۵ کیلو (۳۳ پوند) برنج یا ۴ کیلو (۸.۸ پوند) گوشت خوک خرید. بنابراین شهروندان عادی میتوانستند زندگی نسبتاً خوبی داشته باشند.
با توجه به جنگهای طولانی در چین، استاندارد زندگیِ نسبتاً خوب شاهکار قابلتوجهی بود که عمدتاً ناشی از بازبودن سیستم سیاسی بود، اما حزب کمونیست چین برای حمله به کومینتانگ و بهدستگرفتن قدرت دروغهای بیشماری را ساخت که این واقعیت را بیاعتبار و مردم را نسلی پس از نسل دیگر گمراه کرد.
چِن بودا، مقام عالیرتبه حزب کمونیست چین و دبیر مائو زدونگ، ادعا کرد که چهار خانواده بزرگ کومینتانگ اقتصاد چین را کنترل و به نام جنگ با ژاپنیها داراییهایی را برای خود جمع کردهاند. شواهد بیشماری ثابت کرده است که چنین ادعاهایی بیاساس هستند. اسنادی که سرویسهای اطلاعاتی ژاپن منتشر کردند، نشان داد که حتی چیانگ کایشک، رهبر ارشد کومینتانگ، فقط ۶۶میلیون یوآن (۸میلیون دلار آمریکا) دارایی داشت.
در مقابل، تحت حاکمیت تمامیتخواه حزب کمونیست چین، فساد در همه سطوح دولت گسترش یافته است. گزارش شده است که گوئو بوشیونگ و شو کایهو، دو مأمور عالیرتبه ارتش، علاوه بر داراییهای متعدد، بهطور مشترک صاحب صندوقی به ارزش ۷.۹میلیارد یوآن (یا ۱.۲میلیارد دلار) نیز هستند. حتی مقامات سطح پایین نیز ثروتهای عظیمی جمع کردهاند. گزارش شده است که یک معاون شهردار در استان شانشی درکل ۶۴۰میلیون یوآن (یا ۹۵میلیون دلار) ثروت دارد که بیش از مجموع درآمد سالانه ۹ شهرستان فقیر است.
حتی بدون چنین نمونههایی از درآمد «خاکستری»، هزینه سفر و غذای مقامات دولت چین بالغ بر ۹تریلیون یوآن (یا ۱.۳تریلیون دلار) در سال است. این مبلغ از کل بودجه پیشبینیشده برای آموزشوپرورش بسیار بیشتر است و میتواند همه چینیهای کمدرآمد را از مرز فقر دور کند.
تبلیغ مبارزه طبقاتی
رژیم کمونیستی حاکم بر چین برای ایجاد و حفظ حاکمیت خود، همیشه مبارزه طبقاتی را برجسته کرده و ثروتمندان را بهعنوان افرادی غیراخلاقی و دشمن دولت به تصویر کشیده است، اما این کاملاً دروغ است.
چین هویی و گائو وانگلینگ، دو مورخ، بهترتیب از دانشگاه چینهوآ و دانشگاه رنمینِ چین، ادعای حزب کمونیست چین را درباره «ملاکین ثروتمندی که صاحب ۷۰-۸۰درصد از زمینها هستند» دوباره بررسی کردند. آنها دریافتند که این مقدار از ۴۰درصد بیشتر نیست، به این معنی که بیش از ۶۰درصد از این زمینها متعلق به کشاورزان عادی است.
در مناطق شهری هم همینطور بود. اینجا نمونهای از تحقیق شونوو، گزارشی از خود مائو زدونگ در سال ۱۹۳۰، را داریم. پس از اینکه یک کارآموز سه سال در یک تجارت کوچک کار کرد و مهارتهای اساسی را آموخت، در سال نخست ۴۰-۵۰ یوآن و در سال دوم ۵۰-۶۰ یوان درآمد داشت. «گاهی مالک آن کسبوکار مدیریت کل تجارتش را به او [کارآموز] میسپرد… بعداً فقط بخشی از سود باید به مالک پرداخت میشد که اغلب در محدوده ۱۰-۳۰درصد بود.» چنین رابطه هماهنگی بین صاحب کسبوکار و کارمند مخالف مفهوم «مبارزه طبقاتی» بود که حزب کمونیست چین درباره کارمندانی به تصویر میکشید که برای تأمین معاش خود مجبور بودند بجنگند.
کرامت زندگی
همانطور که در بالا توضیح داده شده است، اگرچه رژیم کمونیستی حاکم بر چین ادعا میکرد همه مردم را آزاد میکند، چینیها واقعیت را کاملاً برعکس یافتند. طی چند دهه گذشته، از زمان بهقدرترسیدن رژیم، تعداد بیشماری از چینیها ثروت، آزادی یا حتی زندگی خود را از دست دادهاند. به دنبال جهش بزرگ روبهجلو در سال ۱۹۵۸، حدود ۴۵میلیون نفر فقط براثرِ قحطی ساخت دست بشر (۱۹۵۹-۱۹۶۱) جان خود را از دست دادند، موضوعی که حتی امروز هم برای محققان چینی تابو تلقی میشود.
آسیبهایی که رژیم چین وارد کرده است، عمدتاً ریشه در این دارد که حزب کمونیست برای زندگی احترام قائل نیست. چیزی که در تخریب تاریخ هزارانساله چین بهدست این حکومت مشهود است.
برای نمونه در اکتبر۱۹۲۷ در طول مبارزه بین سرداران جنگ در ژوژو در استان هبی، یک ماه گذشت و بهسختی غذایی در شهر باقی مانده بود. با هماهنگی صلیب سرخ، هر دو طرف خصومت را کنار گذاشتند تا قبل از ازسرگرفتن درگیریها بگذارند زنان و کودکان از شهر خارج شوند. وقتی غذا در پایان دو ماه تمام شد، دو طرف اختلافات خود را بدون گروگانگرفتن هیچ غیرنظامی حلوفصل کردند.
به آنچه رژیم کمونیستی حاکم بر چین در طول محاصره چانگچون بین ماه مه و اکتبر سال ۱۹۴۸با شهر چانگچون در استان جیلین انجام داد نگاه کنیم. ارتش حکچ به غیرنظامیان اجازه نداد برای تهیه غذا آنجا را ترک کنند. با حدود ۵۰۰هزار نفر جمعیت در آن زمان، تخمین زده شده است که ۲۰۰هزار نفر براثرِ گرسنگی جان باختند.
اما چنین موضوعاتی در چین همچنان تابو هستند. آنچه نسلهای جوانتر در کتابهای درسیشان میآموزند این است که ارتش رژیم کمونیستی حاکم بر چین با موفقیت شهر چانگچون را آزاد کرد، بدون آنکه کسی را بکشد و حتی یک گلوله شلیک کند. وقتی نویسنده ارتش، ژانگ ژنگلونگ، این واقعه را در شوئبای شیِهونگ (برف سرد، خون داغ) مستند و مرگ ۱۵۰هزار غیرنظامی را ثبت کرد، بازداشت و کتابش ممنوع شد.
در طول سلسلههای چین تا جمهوری چین، جوامع محلی ارزشهای سنتی را حفظ میکردند. حتی تحت حاکمیت کومینتانگ، مداخله دولت در امور محلی تا سطح شهرستان محدود بود، اما درخصوص رژیم کمونیستی حاکم بر چین، سازمانِ حزب به عمق هر روستا در حومه شهر و هر خیابان در مناطق شهری میرود.
بودجه چین برای «حفظ ثبات» ۱.۳۷تریلیون یوآن (یا ۲۰۰میلیارد دلار) در سال ۲۰۱۸ تخمین زده شد. حزب با پیشرفتهترین ابزار سانسور، بهویژه دوربینهای امنیتی و ویچت، هر حرکتِ شهروندان را ردیابی میکند. این حکومت استبدادی چقدر دوام خواهد آورد؟ زمان نشان خواهد داد.
نوشته: مینگهویی
نظرات بیان شده در این مقاله، نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک تایمز نیست.
مطالب دیگر:
چگونگی همکاری وکلا از درون و بیرون چین، برای کشف جنایات برداشت اعضای بدن
بررسی رسوایی ایمیلهای خانواده بایدن، در سنای ایالات متحده: ایمیلها معتبرند
