ترس از برچسب «نژادپرست» بودن باعث شده است که بسیاری از ساکنین کشورهای غربی از بحث در مورد مسائل مهاجرت به صورت آشکار اجتناب کنند
همانند ایالات متحده، انگلستان نیز در تلاش است تا بحث های محدودیت بر مهاجرت را آغاز کند.
به گزارش اپک تایمز، «جیل راتر»، مدیر بخش استراتژی و روابط «بریتیش فیوچر»، اتاق فکری بی طرف متمرکز بر مسائل مهاجرت معتقد است: «ما از ترس خوردن برچسب «نژادپرست»، تمایلی به صحبت کردن در مورد مسائل دشوار پیرامون مهاجرت و یکپارچگی نداریم و مایل نیستیم به بحثهای سخت دامن بزنیم … این ترس برخی از افراد را از داشتن یک بحث باز و صادقانه دور نگه میدارد.»
با وجود گذشت نه ماه از رای گیری برای برگزیت که مردم بریتانیا را ۵۲ به ۴۸ تقسیم کرد، هنوز هم بحث درباره مهاجرت در بریتانیا از رونق نیفتاده است.
یکی از دلایلی که کارشناسان در پیش بینی شمارش رای طرفداران برگزیت شکست خوردند، اضافه شدن رای «رای دهندگان خجالتی» به دلیل نترسیدن از بیان افکارشان هنگام رای واقعی بود.
نظرسنجی لرد اشکرافت که ماه ژوئن صورت گرفت، نشان داد که یک سوم از رای دهندگانی که به خروج از اتحادیه اروپا رای داده بودند اعلام کردند که مهاجرت زیاد به انگلستان، انگیزه اصلی آنها بوده است.
به گفته راتر اضطراب در هر دو طرف بحث وجود دارد. یک طرف ترس از «نژادپرست» خوانده شدن دارد و دیگری میترسد که بحث درباره مهاجرت به وسیلهای برای ترویج تعصب منجر شود.
مسائل جنسیتی یکی دیگر از موضوعاتی است که افراد نمیخواهند آشکارا در مورد آن صحبت کنند. راتر میگوید: «این سکوت کمکی به اقلیت مهاجر یا کل جامعه نکرده است. باید کلماتی پیدا کنیم که بتوانیم راحتتر در مورد مسائل دشوار صحبت کنیم.»
«جان باتملی»، یک آمریکایی ۴۹ ساله در بخش توسعه انرژی کار می‌کند میگوید: «بعضی از افراد خجالت میکشند که بگویند به ترامپ رای دادهاند، درست مثل برخی از افراد که خجالت میکشند بگویند به بریگزیت رای دادند … همانند سیاست و دین، مهاجرت موضوع حساسی است.»
«ادی هافمن»، ۳۹ ساله، وکیل برزیلی الاصل، گفت: «من آزادی خواه و لیبرال هستم. معتقدم چیزی که بتواند مردم را تقسیم کند نباید وجود داشته باشد. من با هیچ مرزی موافق نیستم. رای آوردن بریگزیت و ترامپ تعجب آور بود زیرا مردم نظرات واقعی خود را نشان دادند. رای دهندگان احساس راحتی برای بیان آشکار نظراتشان نداشتند.»
گزارش لوییس کیسی
در ماه ژوئیه ۲۰۱۵، دیوید کامرون، نخست وزیر وقت از «لوئیس کیسی» کارمند رسمی بریتانیا خواست که به مطالعه راهی برای ایجاد پل بین مردم محلی و مهاجران از کامیونیتیهای منزوی انگلستان بپردازد.
در شهر راترهام انگلستان، ۱۴۰۰ کودک بین سالهای ۱۹۹۷ و ۲۰۱۳ مورد آزار جنسی قرار گرفتهاند که عمدتا از طرف مردان از جامعه پاکستانیهای مقیم این شهر بوده است.
گزارش کیسی در ماه دسامبر منتشر و با عنوان فرصتها و یکپارچه سازی نوشته شد. طی نقد و بررسی گزارش کیسی، وی به دلیل جرات بیان پیرامون مباحث سخت تشویق شد؛ اما برای تمرکز بیش از حد بر روی جوامع مسلمان بریتانیا مورد انتقاد قرار گرفت.
کیسی طی گزارش خود آورده است که دولت انگلستان تا به حال به اندازه کافی در بخش یکپارچه سازی جامعه «در تغییر سرعت و مقیاس مهاجرت و جمعیت» کاری انجام نداده است.
«چوکا اومونا» عضو پارلمان نیز گفت که عدم ادغام مهاجران با جامعه باعث ایجاد خلا و مکانی برای سوءاستفاده افراط گرایان میشود.
