(Ridofranz:iStock)
شکیبایی در زندگی زناشویی، از شکیبایی فردی ناشی می شود. وقایع روزانه فرصت های بی شماری را برای شکیبا شدن برای ما به ارمغان می آورند؛ زمانی که در ترافیک می مانیم، قصد داریم به فرزند خود فوتبال بازی کردن را یاد بدهیم و یا زمانی که می خواهیم مهارت جدیدی را بیاموزیم. اگر در بیرون از خانه و در زندگی فردی خود شکیبا باشیم، این ویژگی را به زندگی متاهلی خود نیز خواهیم آورد. اگر بتوانیم در برابر همکار خود، فروشنده ی فروشگاه و غیره صبور باشیم، پس صبوری در خانه و در قبال همسر نیز برای ما میسر خواهد بود…
برای تمرین شکیبایی خوب است ابتدا از خودتان شروع کنید. اینکه در برابر نقاط ضعف خود صبور باشید و با خودتان به آرامی و ملاطفت برخورد کنید و سپس تلاش کنید که ویژگی دلخواه را جایگزین کنید.
با این دیدگاه که: “وارد زندگی فرد مورد علاقه ام می شوم و برخی ویژگی های او را که دوست ندارم تغییر می دهم” وارد زندگی مشترک نشوید. برخی ویژگی ها در برابر تغییر مقام اند. گاهی تنها راه ادامه ی مسیر به خوبی و خوشی، شکیبایی در برابر برخی ویژگی های همسر و پذیرش تفاوت ها است.
هنگامی که با مشکلی در رابطه با همسرتان مواجه می شوید، درست در همان لحظه ای که عصبانی و ناراحت هستید شکوه و گلایه را آغاز نکنید، صبور باشید و صحبت درباره آن مساله را به وقتی موکول کنید که هر دوی شما در حالت آرامش قرار دارید.
گاهی زوج ها در زندگی خود روزهای کسالت باری را تجربه می کنند که آن ها را به این فکر فرو می برد که چطور ممکن است بخواهند بقیه ی عمر خود را در کنار چنین همسری سپری کنند. وجود چنین دوره هایی در زندگی زناشویی طبیعی است. در این مواقع هم نیاز هست که صبوری کنید. می توانید به کمک یکدیگر دلایل را بررسی کنید و دوباره شادی و هیجان را به زندگی خود بازگردانید.
دکتر فرحناز کیان ارثی؛ روانشناس و مشاور خانواده
