Search
Asset 2

فرمانداری که از بیماران طاعون‌ زده مراقبت کرد

طاعون او مقامی درستکار، شریف، نیک خواه و خیراندیش بود. این نتیجه نیک خواهی و از خودگذشتگی او بود.» شین گونگ یی نه تنها از طاعون در امان ماند
در این نقاشی دوره سلسله چینگ با عنوان «ماه ششم فعالیت‌های ماه‌‏های دوازده گانه» فعالیت‌های مختلفی که مردم در طی ماه ژوئن در آن شرکت می‌کردند، به تصویر کشیده شده است. این اثر یکی از دوازده تابلوی نقاشی طوماری شکل و آویزی از هنرمندان ناشناس دربار سلسله چینگ است. (Public Domain)

شین گونگ یی نه تنها از طاعون در امان ماند بلکه همزمان یک رسم محلی بی‌‏رحمانه را نیز از میان برداشت

هنگامی که شین گونگ‌‏یی پست جدید خود را در مقام فرماندار مینژو به عهده گرفت، رسم محلی ظالمانه‌‏ای او را به شدت رنجیده خاطر کرد. ساکنان منطقه هنگام شیوع طاعون چنان از بیماری دچار بیم و هراس می‌‏شدند که اگر کسی از عزیزان‌‏شان مبتلا می‌شد برای نجات جان خود بدون هیچ تردیدی او را رها می‌کردند.

در دوران سلسله سوئی (۶۱۸–۵۸۹ میلادی) در چین باستان بود که ادای وظیفه فرزندی برای صدها سال به منزله یکی از اصول مهم جامعه سنتی چین رسمیت یافت.

شین گونگ‌‏یی برای ارائه نمونه‌ای به آنها با مراقبت از افراد مبتلا، تمام تلاش خود را برای اصلاح آن وضعیت انجام داد.

با این وجود، تنها پس از وقوع طاعونی بزرگ در آن منطقه بود که او به این موفقیت دست یافت. وی نه تنها مبتلا نشد، بلکه نیک‌‏خواهی و سخاوتش در طول شیوع بیماری همه‌گیر، ساکنان آنجا را به حدی تحت تأثیر قرار داد که رفتارشان را تغییر دادند.

بعد از آن پزشکی مشهور، به فرماندار شین به منزله الگویی استناد کرد تا مقامات دولتی در همه جا از او سرمشق بگیرند.

مقامی با استعداد و دلسوز

شین گونگ‌‏یی از کودکی دانش آموزی سخت کوش بود و مادر بیوه‌‏اش شخصا تاریخ و ادبیات کلاسیک را به وی آموخت.

او از خانواده‌ای واالامقام بود؛ پدربزرگ و پدرش در مسند استاندار، مقام‌های قابل احترامی در استان‌‏های دیگر داشتند. خود شین گونگ یی هم به دلیل دانش و عقایدش بسیار مورد تحسین بود.  به ویژه مناظراتش با دانشمندان کنفوسیوسی هنگام تحصیل باعث شهرت و اعتبار وی شد.

شین گونگ یی همچنین صادق و نیکو کار بود و حس مسئولیت پذیری راسخی داشت. او به عنوان یک مقام دولتی با استعداد، در طول سلسله سوئی خدمت می‌کرد و پیش از منصوب شدن به عنوان فرماندار شهر مین ژو در مناطق مختلف چین مناصب رده بالایی داشت.

مینژو در استان امروزی گانسو در شمال غربی چین واقع شده‌است. عادت رها کردن خویشاوندان مبتلا به بیماری‌های واگیردار از دوره سلسله پیش از سلسله سوئی آغاز شده بود.

هنگامی که شین گونگ یی وارد شهر مینژو شد، با آگاهی از این رسم آزرده شد، راه و رسمی که در آن وجدان و احساس محبت و وفاداری ناپدید می‌شد و اصول روابط انسانی و احترام به خویشاوندان جای خود را به خودخواهی افراد برای نجات جان خود می‌داد.

شین گونگ یی تصمیم گرفت تا زیردستانش را برای بازرسی از مناطق مختلف مینژو اعزام کند تا افراد بیماری که رها شده‌اند را شناسایی کنند. او دستور داد تا بیماران را به دفتر کارش منتقل کنند و در آنجا فضایی برای اقامت و مراقبت از آنها فراهم نمود.

سرنوشت زندگی و مرگ را تعیین می‌کند

وقتی تابستان فرا رسید، بیماری همه گیری شیوع پیدا کرد و صدها نفر مبتلا شدند. شین گونگ یی با قرار دادن تخت‌های بیمارستانی در سالن اصلی و راهروهای دفتر کار خود آنها را اسکان داد. او در آنجا نیمکتی برای خود قرار داد که از آن به عنوان تختخوابش نیز استفاده می‌کرد و امور کاری را از همان‌‏جا در میان میهمانان طاعون زده خود اداره می‌کرد.

شین گونگ یی از حقوق شخصی خود برای خرید دارو و استخدام پزشکان برای معالجه بیماران استفاده می‌کرد و همچنین به مراقبت از بیماران نیز کمک می‌کرد.

کم کم همه آنها بهبود یافتند و شین گونگ یی خانواده‌های آنان را احضار کرد تا بستگان خود را به خانه ببرند. همچنین صادقانه با آنها درباره این رسم صحبت کرد.

وی گفت: «زندگی و مرگ بر اساس سرنوشت تعیین می‌شود و تماس با بیماران لزوما شما را در معرض خطر قرار نمی‌‏دهد.»

شین گونگ یی در حضور همه گفت: «در گذشته، اعضای خانواده، عزیزان بیمار خود را رها می‌کردند و بسیاری در چنین شرایطی جان خود را از دست دادند. این دفعه، همان طور که دیدید، من تمام افراد مبتلا را اینجا پیش خود آوردم و شب و روز با آن‌ها بودم. با این حال مبتلا نشدم و صحیح و سالم هستم و می‌بینید که همه بیماران بهبود یافته‌‏اند.»

«دیگر نباید کسانی که بیمار می‌شوند را به حال خود رها کنید؛ در عوض این رسم قدیمی را رها کنید.»

تذکر یک پزشک به تمام مقامات دولتی

اعضای خانواده‌ها از شنیدن سخنان شین گونگ‌‏یی شرمنده شدند. آنها از او تشکر کردند و سخنان او را قلباً پذیرفتند. پس از طاعون، ساکنان مینژو این رسم خود را کنار گذاشتند و با مهربانی و صمیمیت خویشاوندی شروع به مراقبت از یکدیگر کردند.

داستان شین گونگ یی در متن پزشکی «سونگ فنگ شویی» یا «سونگ فنگ در مورد بیماری‌های همه گیر» به طور خلاصه آورده شده است، این اثر را لیو کوئی، پزشک معروف سلسله چینگ نوشته و از سونگ فنگ به منزله نام مستعار استفاده کرده است.

لیو کوئی همچنین در کتاب خود با ادای احترام به شین گونگ یی، گفته است: «دلیل مبتلا نشدن شین گونگ یی در طی شیوع طاعون این بود که او مقامی درستکار، شریف، نیک خواه و خیراندیش بود. این نتیجه نیک خواهی و از خودگذشتگی او بود.»

لیو کوئی گفت: «همه مقامات دولتی در جهان باید از این نمونه آگاه باشند.»

مطالب دیگر:

انیمیشن «دِ کرودز»، درسی خوب درباره سازگاری

 شفقتی بی‌باکانه در دوران طاعون

مائو در برابر خدا: کنترل دولت بر کلیساها در چین تحت رهبری شی

اخبار بیشتر

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی