نوزدهم آگوست در بسیاری از کشورهای جهان به عنوان روز عکاسی نام نهاده شده است. عکس‌ها راویان راستگوی لحظه‌های تاریخی هستند. گاه پیامی را که یک عکس می‌رساند از ده‌ها صفحه نگارش یک خبرنگار پر رنگ‌تر است. از زمان اختراع دوربین عکاسی و عمومیت یافتن آن، لحظات مهم و سرنوشت‌ساز، افراد مشهور و تاریخ‌ساز کم نبوده است که در قالب عکس ماندگار شده‌اند.
نزدیک دو قرن پیش در ۱۹ آگوست سال ۱۸۳۹ دولت پاریس طی یک گردهمایی ابتدایی‌ترین شیوه عکاسی را به عنوان یک اختراع مهم به مردم معرفی کرد. در آن زمان یک فرانسوی به نام «لویی داگر» موفق شده بود با ثبت تصویری مثبت، مستقیم و پایدار روی یک صفحه نقره‌اندود نخستین شیوه علمی عکاسی را در جهان به نام خود کند. شیوه‌ای که آن را داگروتیپ نام نهاد.
البته نخستین عکس تاریخ چند سال پیش‌تر از آن توسط یک اشراف‌زاده فرانسوی به نام «نیسفور نیپس» ثبت شد. وی موفق شده بود در سال ۱۸۲۶ از طریق روشی که آن را هلیوگرافی نامیده بود تصویری از پنجره اتاقش را ثبت کند.
نزدیک به دویست سال از آن دوران می‌گذرد و با گذر زمان عکاسی پا به پای فناوری پیشرفت کرد و به عنوان هنری تراز اول، تاثیرگذار و پر اهمیت در دنیای امروزی شناخته می‌شود. به طوری که عالم خبر و رسانه و روزنامه‌نگاری بدون عکس بی معنا است و خبرنگاری بدون دوربین عکاسی کاری ناشدنی است.
بدون عکس‌ها دنیای هنر و موسیقی و نقاشی در تاریکی قرار می‌گیرند. ورزشکاران و قهرمانان ناشناخته باقی می‌مانند. عکس‌ها بهترین ابزار برای انعکاس جنگ‌ها، کودتاها، بلایای طبیعی و هزاران رویداد پر اهمیت برای مردم هستند.
«آرتور بریسبِین» روزنامه‌نگار آمریکایی، سال‌ها پیش گفت «یک تصویر ارزش هزار کلمه را دارد.» گاهی یک تصویر تاریخی، می‌تواند مفهومی عظیم‌تر از آن چه را که درباره آن بازه زمانی بارها مطالعه شده را القا نماید.
