به گفته یک روانپزشک بالینی کودک و نوجوان، سیاستهای قرنطینهای و دستورات زدن ماسک که اخیراً در کشور وضع شده است، نسلی از فرزندان را ایجاد خواهد کرد که ضریب هوشی پایینتری دارند و علائمی از آسیبدیدگی مغز اجتماعی از خود نشان میدهند.
دکتر مارک مکدونالد در مصاحبهای با اِنتیدی، به مطالعه دانشگاه براون (پیدیاف) در ۱۱ آگوست اشاره کرد. در این مطالعه دریافتهاند «کودکانی که در طول همهگیری متولد شدهاند، در مقایسه با کودکانی که پیش از همهگیری متولد شدهاند، عملکرد کلامی، حرکتی و به طور کلی شناختی بسیار ضعیفتری دارند.» انتیدی یک رسانه وابسته به اپک تایمز است.
به گفته او، ماسکها، «مدارس آنلاین» و دستورات قرنطینه منجر به «محرومیت کلی و محرومیت از ارتباط اجتماعی، [منجر به] عدم امکان دیدن چهرهها، در خانه ماندن در تمام طول روز، و در واقع باعث آسیب مغزی جوانان شده است.»
در مصاحبه دیگری، پروفسور کارل هنگان، مدیر مرکز پزشکی مبتنی بر شواهد در دانشگاه آکسفورد، به شواهدی اشاره کرد که نشان میدهد محدودیتهای ناشی از همهگیری و «ترسی که به کودکان القا میکنیم» سبب تشدید مشکلات روانی شده است.
هنگان به مطالعه خود در تاریخ ۲ اکتبر اشاره کرد که نتیجهاش به این صورت بود: «از هر ۱۰ کودک و نوجوان، گزارش ۸ نفر حاکی از بدتر شدن رفتار یا هر علامت روانشناختی، یا افزایش احساسات منفی به دلیل همهگیری کووید ۱۹ بود.»
این مطالعه گزارش میدهد که «تعطیلی مدارس در افزایش اضطراب، تنهایی و استرس تأثیرگذار بود؛ احساسات منفی ناشی از کووید ۱۹ با افزایش مدت زمان تعطیلی مدارس بیشتر شد و مشخص شد که سلامت روان در بین دختران و نوجوانان بزرگتر رو به وخامت بیشتری است.»
به گفته هنگان، نوجوانان بالای ۱۲ سال نیز وضعیت بدتری از کودکان زیر ۱۲ سال داشتند، زیرا نوجوانان با فشار اجتماعی و فشار فزایندهای از طرف گروه همسالان روبهرو هستند و از پیام هایی که در سطح جهان رد و بدل میشود بیشتر خبر دارند.
هنگان گفت: «اولین کار این است که به خاطر کودکان هر گونه ترس و اضطراب درباره کووید را کم کنیم. «[کووید] برای کودکان، در واقع بیماری بسیار بیخطری است» و کودکان نباید نگران تأثیر کووید «بر خودشان یا سلامتشان در آینده» باشند.
او گفت «بستن مکانهایی مثل مدارس اشتباه بود» زیرا باز نگه داشتن آنها برای آموزش، «ارتباط اجتماعی و رفاه» مفید است.
مکدونالد از تجربه شخصیاش گفت که کودکانی را دیده است که «از برقراری ارتباط چشمی خودداری میکنند، شبها شلوار خود یا رختخواب را خیس میکنند، نمیتوانند برای خوابیدن به خانه کسی بروند و برای مدت طولانی از مادر خود دور باشند.»
به گفته او، از طرف دیگر، نوجوانان در حالی از محدودیتهای قرنطینه رها میشوند که «به شدت در شبکههای اجتماعی و گوشی و مدرسه آنلاین غرق شدهاند، زیرا در یک سال و نیم گذشته یاد گرفتهاند که حتی اگر بخواهند هم نمیتوانند بیرون بروند.»
مکدونالد دولت و شرکتهای رسانهای را به ایجاد یک «برنامه شرطیسازی رفتاری» دعوت کرد که در آن کودکان در موقعیتهای «غیرمنطقی و مضحک» قرار بگیرند، مثلاً یک روز که دمای هوا ۴۰ درجه است، بیرون از خانه غذا بخورند و مجبور شوند با ماسک دو ماراتن شرکت کنند یا فعالیت ورزشی انجام دهند.
مطالب دیگر:
«اوراتوریوی کریسمس»، هدیه کریسمسی باخ به مردم دنیا
دیدگاه: چرا چین در سراسر جهان افسران نظامی تربیت میکند؟
دورنمای ناامیدکننده دموکراتها از انتخابات میاندورهای ۲۰۲۲ همچنان در حال بدتر شدن است