شیوع ویروس کرونا که چند ماه پیش آغاز شد و همچنان ادامه دارد، منجر به ابتلای بیش از ۱۰میلیون نفر در سطح جهان شده و آمار مرگ و میر ناشی از آن تا اواخر ژوئن۲۰۲۰ بیش از نیم‌میلیون بوده است. درحالی‌که بسیاری از کشورها در جستجوی این هستند که حزب کمونیست چین مسئولیت مخفی‌کاری و اداره نادرست شیوع ویروس کرونا را به‌عهده بگیرد، ایالات متحده که بیش از ۲.۶میلیون مورد ابتلا داشته، در شناسایی قدم‌های اشتباه طی چند دهه گذشته، نقش رهبری را به‌عهده گرفته است. قدم‌هایی که رشد و توسعه حکومت کمونیستی چین را تقویت کرده است.
رابرت سی اوبراین، مشاور امنیت ملی ایالات متحده، در ۲۴ژوئن در فینیکسِ آریزونا درباره سیاست‌های آمریکا در رابطه با حزب کمونیست چین صحبت کرد. او به درس‌هایی که می‌توان با مرور گذشته برای دولت ایالات متحده آموخت، اشاره کرد و برخی از حوزه‌هایی را ذکر کرد که محور سیاست‌های ایالات متحده در ارتباط با رژیم چین خواهد بود.
اوبراین مخصوصاً درباره آزار و شکنجه مذهبی در چین صحبت کرد. به‌دلیل اعمال نفوذ حزب کمونیست چین، بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد یا سازمان بهداشت جهانی نتوانسته‌اند مانع آسیب‌های این رژیم کمونیستی به شهروندانش و مردم در سراسر جهان شوند.
گفتگوی اوبراین یکی از سلسله سخنرانی‌های مقام‌های ارشد ایالات متحده است. معاون رئیس‌جمهور مایک پنس، وزیر امور خارجه مایک پومپئو، دادستان کل بار و مدیر اِف‌بی‌آی کریس رِی نیز قرار است طی چند هفته آینده سخنرانی‌هایی ارائه دهند که به‌طور برجسته درباره سیاست‌های ایالات متحده در ارتباط با چین خواهد بود.
خیال واهی درباره حزب کمونیست چین
اوبراین صحبت‌های خود را با بررسی سیاست ایالات متحده در ارتباط با چین طی چند دهه گذشته آغاز کرد. او گفت: «برای ده‌ها سال، پنداشت همگان در هر دو حزب سیاسی ایالات متحده، جامعه کسب‌وکار، دانشگاه‌ها و رسانه‌ها معتقد بوده است که تبدیل‌شدن چین به کشوری آزادی‌تر، نخست ازنظر اقتصادی و سپس ازنظر سیاسی، فقط مسئله زمان است. هرچه بیشتر بازارهای خود را به روی چین باز کردیم، این تفکر رخت بربست، آرزو داشتیم هرچه بیشتر در چین سرمایه‌گذاری کنیم، هرچه بیشتر بوروکرات‌ها، دانشمندان، مهندسین و حتی مأموران نظامی جمهوری خلق چین را آموزش دهیم، چین بیشتر شبیه ما شود.»
ایالات متحده با این طرز فکر به چین کمک کرد تا در سال ۲۰۰۱ به همراه سایر امتیازات، وارد سازمان تجارت جهانی شود. مقامات آمریکا موارد نقض وسیع حقوق بشر ازجمله میدان تیان‌آن‌من را نیز کم‌اهمیت درنظر گرفتند. سرقت فناوری از سوی حزب کمونیست چین نیز تا حد زیادی نادیده گرفته شد.
اوبراین، مشاور امنیت ملی ایالات متحده گفت: «نمی‌توانستیم بیشتر از این مرتکب اشتباه شویم و این محاسبه اشتباه، بزرگ‌ترین شکست سیاست خارجی آمریکا از دهه ۱۹۳۰ بوده است. چطور مرتکب چنین اشتباهی شدیم؟ پاسخ ساده است: زیرا به ایدئولوژی حزب کمونیست چین توجه نکردیم. به‌جای گوش‌دادن به آنچه رهبران حزب کمونیست می‌گفتند و خواندن آنچه در اسناد اصلی خود می‌نوشتند، گوش و چشم خود را بستیم. چیزی را باور کردیم که تمایل داشتیم باور کنیم. اینکه اعضای حزب فقط در نام و در ظاهر کمونیست هستند.»
در واقعیت، رژیم کمونیستی چین اساساً تغییری نکرده است. اوبراین با استناد به صحبت‌های جان گارنوت، مقام دولت استرالیا، گفت که تاریخ اتحاد جماهیر شوروی و چین ثابت کرده است که کمونیسم یک ایدئولوژی دیکتاتوری است. او توضیح داد: «تحت حاکمیت کمونیسم، افراد صرفاً ابزاری مورداستفاده برای دستیابی به اهداف دولت ملی جمعی هستند.» اگرچه آموزش‌های کمونیسم ۳۰ سال پیش «به‌عنوان پرهزینه‌ترین تجربه سیاسیِ شکست‌خورده در تاریخ» رها شد، اما «همانطور که قانون اساسی و منشور ایالات متحده آمریکا برای ما آمریکایی‌‌ها اساسی هستند، آن آموزه‌ها هم برای حزب کمونیست چین همچنان اساسی هستند.»
سرشت حزب کمونیست چین
اوبراین، مشاور امنیت ملی ایالات متحده گفت: «حزب کمونیست چین به دنبال کنترل کامل زندگی مردم است. این به معنای کنترل اقتصادی، کنترل سیاسی، کنترل جسمی و شاید مهم‌تر از همه به معنای کنترل فکر مردم باشد.»
همانطور که گارنوت اشاره کرد، حزب کمونیست چین ازطریق دو مجموعه ابزار به کنترل مردم دست می‌یابد. یکی «اسلحه و خشونت» و دیگری «زبان و فرهنگ». او با نقل‌قول کردن از گارنوت توضیح داد: «رهبران چین همیشه اعتقاد داشته‌اند که قدرت از کنترل میدان جنگ فیزیکی و حوزه فرهنگی نشأت می‌گیرد. کلمات وسیلۀ حمل عقل و ترغیب نیستند. آنها گلوله هستند. کلمات برای تعریف، منزوی کردن و ازبین‌بردن مخالفان هستند.»
اوبراین اشاره کرد: «تبلیغات برای حزب کمونیست چین نقش سیاسی مرکزی را ایفا می‌کند.» شهروندان چین مجبور هستند «فکر شی جین‌پینگ» را مطالعه کنند و روزنامه‌ها و رسانه‌های اجتماعی خارجی مانند فیسبوک و توییتر ممنوع هستند و «کل محتوای تولیدشده در چین» ممنوع می‌شود. او در ادامه افزود: «به‌تازگی، بین ۱ژانویه و ۴آوریل سال جاری، نزدیک به ۵۰۰ نفر به جرم اینکه فقط درباره ویروس کرونای ووهان، تأثیرات آن بر حزب و مخفی‌کاری این بیماری از سوی حزب صحبت کردند، متهم شدند.»
حزب کمونیست چین با سرکوب و تفسیر مجدد متون دینی برای انطباق‌دادن آنها با ایدئولوژی حزب کمونیست، عقاید مذهبی را نیز به‌شدت کنترل می‌کند. متخلفان در معرض بازداشت، کار اجباری و انواع بدرفتاری قرار می‌گیرند. حکومت چین با کنترل تقریباً همه رسانه‌های خبری چینی‌زبان و اعمال نفوذ بر آنها میلیاردها دلار برای تبلیغات در خارج از کشور سرمایه‌گذاری کرده است.
حزب کمونیست چین علاوه بر اخراج خبرنگاران خارجی، در حال سوءاستفاده از رسانه‌های اجتماعی خارجی برای تبلیغات خودش نیز بوده است. به‌تازگی توئیتر بیش از ۲۳هزار حساب کاربری خارجیِ مرتبط با حزب را به حالت تعلیق درآورد، اما احتمالاً حساب‌های کاربری بیشتری وجود دارند که کشف نشده‌اند. این نفوذ رژیم کمونیستی چین به محوطه دانشگاه‌ها، کسب‌وکارها و هالیوود در آمریکا نیز گسترش یافته است.
حزب کمونیست چین سازمان‌های آمریکایی را در هر دو بخش خصوصی و دولتی، مانند بیمه انتم، اداره مدیریت کارکنان و اکوئیفاکس، هک کرده است و داده‌های محرمانه و حساس آنها را به سرقت می‌برد.
بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی نیز هدف حزب کمونیست چین قرار گرفته‌اند. اوبراین افزود: «این تاکتیک‌های حکومت کمونیستی چین در سازمان‌های بین‌المللی، همانطور که درباره ویروس کرونا دیده‌ایم، علت اصلی نگرانیِ نه فقط ایالات متحده بلکه کل جهان نیز است.»
اقدامات علیه حزب کمونیست چین
اوبراین شش اقدام مهم ایالات متحده را برای مقابله با نفوذ حزب کمونیست چین فهرست کرد.
نخست اینکه دولت فعلی ایالات متحده «شرکت‌های خاصی را که به دستگاه امنیتی و اطلاعات حزب کمونیست چین پاسخ می‌دهند، مانند غول مخابرت چینی، هوآوی، از دسترسی به اطلاعات شخصی و خصوصی‌مان منع کرده است.» او افزود: «دولت همچنین محدودیت‌هایی را بر فناوری نیمه‌هادی ایالات متحده اعمال کرده است تا هوآوی نتواند از آن استفاده کند.»
دوم اینکه وزارت امور خارجه «فعالیت‌های ۹ رسانه تبلیغاتی تحت کنترل دولت چین در ایالات متحده آمریکا را به‌عنوان مأموریت‌های خارجی» تشخیص داده است، چراکه «سخنگوی حزب کمونیست چین» هستند و حالا آنها با الزامات گزارش‌دهی و محدودیت ویزا روبرو خواهند بود.
سوم اینکه اکنون محدودیت‌های صادرات بر «۲۱ نهاد دولتی چینی و ۱۶ شرکت چینی که در کمپین چین برای سرکوب، بازداشت خودسرانه گسترده و کار اجباری اویغورها و سایر اقلیت‌ها و نظارت با فناوری پیشرفته بر آنها، همدست هستند» اعمال می‌شود و حالا محدودیت‌های سفر روی «مقام‌های همدست در این سوءرفتارها برای مسافرت به ایالات متحده» اجرا می‌شود.
چهارم اینکه ایالات متحده شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی را در اعتراض به روابط نزدیک‌شان با حزب کمونیست چین ترک کرده است.
پنجم اینکه دولت ایالات متحده در حال محدودکردن «توانایی ارتش آزادی‌بخش خلق در راستای استفاده از برنامه‌های ویزای دانشجویی برای فرستادن مأموران و کارمندانش به دانشکده‌ها و دانشگاه‌های ما با هدف دزدیدن فناوری، مالکیت فکری و اطلاعات ایالات متحده است.»
درنهایت، صندوق‌های بازنشستگی کارمندان فدرال ایالات متحده اکنون از سرمایه‌گذاری «در شرکت‌های جمهوری خلق چین، ازجمله پیمانکاران نظامی چینی و تولیدکنندگان تجهیزاتِ نظارتی مورداستفاده برای سرکوب اقلیت‌های مذهبی» منع شده‌اند.
اوبراین این شش اقدام مهم را اینطور خلاصه کرد: «اکنون درحالی‌که آمریکا ۴۰ سال رابطه یک‌طرفه و ناعادلانه با چین را اصلاح می‌کند که به‌شدت بر رفاه اقتصادی و به‌تازگی رفاه سیاسی کشور ما تأثیر گذاشته است، این اقدامات فقط یک شروع است. درست مانند تعرفه‌هایی که رئیس‌جمهور در اوایل کار دولتش روی اقدامات ناعادلانه تجاری اعمال کرده است، چیزهای بیشتری در آینده وجود خواهد داشت.»
او در پایان گفت که دولت آمریکا ارزش‌های اصلی خود را مانند آزادی بیان، حفظ خواهد کرد و حزب کمونیست چین را نیز از مردم چین متمایز می‌داند. او گفت: «ایالات متحده دارای سابقه طولانی دوستی با ملت چین است، اما حزب کمونیست چین معادل با چین یا مردم آن نیست.»
نوشته: مینگهویی
مطالب دیگر:
چرا دموکراسی‌های غربی دیگر به حقیقت علاقه‌ای ندارند
افسانه‌های باستانی درباره خدایان بلایا
فالون دافا، مدیتیشنی که بیش از صد میلیون نفر آن را تمرین می‌کنند
