اپک تایمز در بخش ماورای دانش، در جستجوی تحقیقات و گزارشهایی است که به تصورات ما بال و پر دهد و راه را برای مسائل امکان‌پذیر جدید باز کند. در بخش نظرات، لطفاً افکار و عقاید خودتان را درباره این موضوعات بحث‌برانگیز با ما به اشتراک بگذارید.
همواره افرادی بوده‌اند که تاثیر افکار را بر سلامت جسمی و فیزیکی افراد جدی نمی‌گرفتند؛ اما استفاده از پلاسیبو یا دارونما این نگرش را تغییر داده‌اند و در حال حاضر تاثیر فکر بر بدن پذیرفته شده است.
پلاسیبو، روشهای درمانی تلقینی است که اثر مثبتی در روند بهبود بیمار دارد.
هنگامی که «گوگلیلمو مارکونی» در اوایل قرن بیستم ارتباط با امواج رادیویی برای مسافتهای طولانی را گسترش داد و گفت صدای او در مسافتهای طولانی شنیده میشود، مردم فکر کردند که دروغ میگوید و زمانی که سعی کرد کشف خود را ثابت کند، حتی او را به حیلهگری و استفاده از سیم پنهان متهم کردند.
این نمونهای از پیشرفت علم است که در ابتدا باور پذیر نبود؛ اما در حال حاضر ضامن کمک به انسان شدهاست.
در آمریکا مطالعهای از تاثیر ذهن بر دو مورد سلامتی و ارتباطات از فاصله دور صورت گرفته است که در آن تاثیر مدیتیشن و مراقبه پیشرفته بر هدایت افکار مثبت از فاصله دور و اثرات آن بر افراد مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفت.
در این تحقیق «ویلیام تیلر» پروفسور بازنشسته دانشگاه استنفورد که بیش از یک دهه زمان خود را بر روی آن صرف کرده است به همراه دکتر «گابریل هیلبرگ» روانشناس و پروفسور «پل میلز» استاد رفتار شناسی از دانشگاه سن دیگو مشغول تحقیق بر روی این پژوهش هستند.
در طول یک دوره ۱۸ ماه، از مراقبه کنندگان خواسته شد که بر روی افکار و نیات مثبت تمرکز کنند. در عین حال گروهی با تعداد نیمی از شرکت کنندگان قبلی وجود داشتند که در یک دوره شش ماهه هیچ گونه تمرکزی برای آنها در نظر گرفته نشده بود این گروه برای این بود که اطمینان شود از هیچ پلاسیبو یا دارو نمایی استفاده نمیشود.
براساس آزمایشهای قبلی انتظار میرفت که تغییرات مثبتی در سلامتی شرکت کنندگان ایجاد شود
«دیپاک چوپرا» نویسنده مشهور و پزشک و بنیان گذار شرکت «Body Mind Me» در یک دعوتنامه برای جلب شرکت کنندگان نوشت: «هیچ تلاشی از جانب شما مورد نیاز نیست، درحالی که مکانیسم این انرژی نامحسوس هنوز به طور کامل درک نشده است، اما اساسا فرآیندی با انرژی تقویت شده است که موجب تغییرات زیادی در سطوح مختلف وجودتان میشود.»
تیلر، انرژیهای نامحسوس را به صورت «انرژیهای ورای فعال سازی از طریق چهار نیروی بنیادی فیزیکی حقیقی امروزی» تعریف می‌کند. هیلبرگ توضیح داده است که در سنتهای شرقی به مدت طولانی در مورد چی یا همان پرانا صحبت شده است که ممکن است همان انٰرژی نامحسوس در نظر گرفته شود.
اما فیزیک تیلیرین این مفاهیم را به دوران معاصر آورده است و با اصطلاحات مدرن توضیح میدهد.
فیزیک تیلیرین
آزمایشهای تیلر نشان داده‌اند که افکار انسان میتواند باعث شود لارو مگس میوه تا ۳۰ درصد سریعتر رشد کند. همچنین میتواند pH آب را یک درجه بالا ببرد.
حالا میتوان به اهمیت افکار انسان پی برد؛ چرا که اگر pH خون انسان یک درجه تغییر کند، فرد میمیرد.
تیلر درباره نوع جدیدی از ذراتی با نام دلترون صحبت می‌کند که احتمالا در فضای بین مولکولها و اتمها وجود دارد. نمی توانیم دلترون را ببینیم؛ اما این ذره با نیت ذهنی انسان فعال میشود و بر چیزهای قابل اندازه گیری مثل pH تاثیر میگذارد.
دعا کردن
در طول چند دهه گذشته مطالعات متعددی در مورد تاثیرات دعا بر بهبود بیماری افراد که سلامتیشان را از دست دادند، انجام شده است. به عنوان مثال در سال ۲۰۰۷ «لین رابرتز» از دانشگاه آکسفورد مقاله‌ای با عنوان «دعا برای تسکین بیمار» منتشر کرده است.
رابرتز به نتایج قابل توجهی رسید که احتمال بهبود یافتن شخص بر اثر دعا کردن نسبت به شانس، ۱۰۰ هزار به یک است. او معتقد است: «مدارک و شواهدی که تاکنون ارائه شده، به اندازه کافی قوی است که از این پژوهش حمایت بیشتری شود.»
هیلبرگ در این مطالعه نیت ذهنی را به شکل «دعایی که با یک تکنواوژی تقویت شده غیر مذهبی» به بیرون ارسال میگردد توصیف کرد. این تکنولوژی با استفاده از وسیلهای موسوم به «دستگاه میزبان اراده» کار می‌کند. این وسیله از طریق اراده انسان تحت تاثیر قرار میگیرد و میتواند نیت ذهنی را در کل روز به همه جا ساطع کند.
دستگاه میزبان اراده
این دستگاهی الکترومکانیکی با ساختار کریستالی است. تیلر در مقالاتش توضیح میدهد: «توجه داشته باشید که این مدار الکتریکی خاص به خوبی به این واقعیت فیزیکی و زمان و مکان ما متصل نیست. بلکه برای انرژیهای نامحسوس ورای این بعد مکان و زمان ما به خوبی کار می‌کند».
او در پژوهش خود برای اهداف معمولیتر از دستگاهی شبیه لیزر استفاده کرده بود. او تصمیم گرفت که یک عضو را بیرون بیاورد و با استفاده از این دستگاه نیت و قصد فرستاده شده را ذخیره کند.
این دستگاه زمانی که دارای «اراده» است مشابه فردی است که نیت یا ارادهای در ذهن دارد. او هنوز دقیقا نمیداند که این وسیله چگونه کار می‌کند اما میگوید نتایج موثر بوده‌اند.
از دیگر افرادی که از این دستگاه برای انجام آزمایش قصد و نیت استفاده کردهاند، میتوان به دکتر دین رادین دانشمند ارشد موسسه علوم معرفت بخشانه در کالیفرنیا اشاره کرد.
رادین آزمایشی انجام داد که «آیا تاثیر شکلات در معرض نیت خوب، بدون هیچ تماس فیزیکی ارتقا مییابد؟»
یافتههای او در سال ۲۰۰۷ در مجله الزویر با عنوان «اثر نیت بر روی حالت شکلات» منتشر شده است. او متوجه شد که شکلاتی که تحت تاثیر دستگاه بوده است اثری قابل توجهتری در مقایسه با شکلاتی که تحت تاثیر دستگاه نبوده است، بر روی شرکت کنندگان دارد.
«سینتیا رید» و «نورم شلی» که داراری مدرک دکترا در پزشکی هستند دستگاه را بر روی افراد مبتلا به اضطراب و افسردگی تست کردند. آنها کاهش قابل توجه بیماری را در هردو شرایط مشاهده کردند.
تیلر نیز دستگاه خود را در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم بکار برده است. او متوجه شد که شانس بهبود این بیماری با روشهای امروزی در برابر شانس بهبود با توجه به اراده و نیت ۱ به ۱۰ هزار است. یافتههای کامل تر وی در مقالات در وب سایتش قرار دارد.
هیلبرگ در سال ۲۰۱۴ مطالعهای با دستگاه انجام داد بدون گروه کنترل رسمی و عدم رعایت تمام پروتکلهای درجه یک بود؛ اما دادههای اولیه نتایج آماری معنی داری را نشان داد.
او گفته است «من یک پزشک هستم و برای کمک به مردم این جا هستم. اینکه شرکت در آزمایشهای قصد و نیت به مردم کمک می‌کند و تغییرات مثبتی را در زندگی گزارش میدهد، برای من با ارزش است.»
تمرکز مطالعه او کمک به افزایش مهربانی و شفقت شرکت کنندگان است. خانم هیلبرگ احساس می‌کند که ریشه بسیاری از مشکلات مردم در همین سطح است.
یکی از نظرات خوانده شده درباره این پژوهش: «من ایمیلی دریافت نکرده بودم که مطالعه آغاز شده است، اما در هفته گذشته با افکار قوی از خواب بیدار شدم، هیچ کس از من انتقاد نکرد و هیچ کسی حالم را بد نکرد. تی بدون یک رابطه احساسی عاشقانه حال و هوای خوبی دارم و احساس زجر و ناتوانی ندارم.»
نظر دیگر این بود که: « من کارهایم را به پایان رساندم. تعویق افتادن کارهایم فوق العاده کاهش یافته است. از طریق به روز بودن منظمتر شدهام. قبلا اصلا اینطوری نبودم.»
