وزیر خارجه ایالات متحده عصر روز ۲۳ ژوئیه، طی سخنانی مهم در خصوص مقابله با تهدید حزب کمونیست چین، ضمن تشریح تهدیدهایی که چین متوجه جهان آزاد میکند، هشدار داد اگر جهان آزاد برای تغییر چین کمونیست اقدام نکند، چین کمونیست جهان آزاد را تغییر خواهد داد.
مایک پمپئو طی سخنان خود، که در موزه و کتابخانه ریچارد نیکسون در ایالت کالیفرنیا، ایراد شد ضمن تأکید بر این که مقابله با تهدید حزب کمونیست چین مأموریت دوران ما است، ادامه داد:
هدف من تشریح عدمتوازن شدیدی است که طی دهها سال، بر اساس نقشههای سلطهطلبانه حزب کمونیست چین شکل گرفته است. هدف بیان تهدیدی است که حزب کمونیست چین برای آزادی، برای اقتصاد و برای دموکراسی مردم دنیا دارد.
نزدیک نیم قرن از سفر ریچارد نیکسون رئیس جمهوری وقت آمریکا به چین میگذرد. نیکسون راهبرد تعاملی ما را کلید زد. او در آن زمان به دنبال یک جهان امنتر و آزادتر بود. هر چه زمان میگذشت، سیاستگذاران آمریکایی بیشتر گمان میکردند که چین همزمان با کامیاب شدن، در داخل آزادتر و در خارج نیز دوستانهتر خواهد شد.
تغییری که انتظار میرفت در رژیم چین اتفاق نیافتاد. کشورهای آزاد اقدام به احیای اقتصاد چین کردند، اما چین در مقابل دستی که به او غذا داده شد را گاز گرفت، و آنها از کشور ما سوءاستفاده کردند. الگوی قدیمی تعامل کورکورانه با چین شکست خورده است.
ما اکنون همگی ماسک بر روی صورت داریم، و میبینیم که چطور هر روز تلفات این همه گیری در حال افزایش است. به این دلیل که حزب کموینست چین در خصوص شیوع کرونا اقدام به پنهانکاری کرد.
ما اخبار را مدام درباره سرکوب در هنگکنگ و سینکیانگ میشنویم. آسیبی که چین به کارگران در کشورهای دیگر وارد میآورد میبینیم، و همینطور رفتار خصمانه چین از طریق قدرت نظامیاش را شاهد هستیم. جهان آزاد باید بر این استبداد نوین چیره شود.
در حالی که در آن موقع رهبران آمریکا میگفتند که چین به سمت آزادی و دموکراسی متحول خواهد شد، اما دیدید که رژیم چین برای مثال هزینه ورود شرکتهای غربی به چین را، سکوت آنان در مقابل نقض حقوق بشر تعیین کرده بود. برای نمونه شرکتهای هواپیمایی آمریکایی هرگونه اشاره به نام تایوان را از وبسایتهای خود حذف کردند تا اینکار خوشایند پکن باشد. یا دیدیم که هالیوود هم دست به خودسانسوری زد و آنچه را که شاید چین را ناراحت میکرد، حذف میکرد.
این تمایل اقتصادی و ضعف نشان دادن به حزب کمونیست چین، همه جا اتفاق میافتد. هدف نهایی چین، تجارت با آمریکا نیست، بلکه این است که به آمریکا یورش ببرد. تلقی پکن، از توافقات بینالمللی به عنوان یک راهکار برای تسلط بر جهان است.
چین مالکیت معنوی و اسرار تجاری ارزشمند ما را دزدید، زنجیره عرضه را از آمریکا دور کرد، و در داخل چین به جای کارگر، نظام بردگی دارد. حتی نیکسون خودش در جایی گفت که من وحشت دارم از اینکه با باز کردن درها به روی چین، یک هیولا را آزاد کرده باشم.
همانطور که رئیس جمهور آمریکا میگوید، دیگر کافی است. حرف و وعدههای توخالی و پوشالی حزب کمونیست کافی است. رهبر چین معتقد به تمامیتخواهی است. این یک ایدئولوژی شکست خورده است. ایالات متحده نباید به کلام آنان نگاه کند، بلکه باید عمل و رفتار آنان را در نظر بگیرد.
ما باید نگرش خود را به چین تغییر دهیم، و نباید فکر کنیم تجارت با چین شبیه تجارت با یک کشور قانونمند و نرمال است. همکاری با یک شرکت چینی، شبیه همکاری با یک شرکت کانادایی نیست. شرکت هوآوی را در نظر بگیرید، ما نام آن را گذاشتیم یک تهدید علیه امنیت ملی، و مطابق این تلقی، با آنها رفتار کردیم. اگر شرکتهای ما در چین سرمایهگذاری کنند، دانسته یا ندانسته در حال حمایت از نقض حقوق بشر در چین هستند.
ما میدانیم که همه کسانی که به عنوان دانشجو یا کارمند، از چین به آمریکا میآیند، در واقع دانشجو یا کارمند نیستند، بلکه بسیاری از آنها با هدف سرقت مالکیت معنوی میآیند. آنها میآیند اسرار علمی و تجاری ما را سرقت کرده و به کشور خود ببرند. آنها مأموران تبلیغاتی خود را به نهادهای فرهنگی ما میفرستند. اکنون دستگاه قضایی ما به شدت پیگیر یافتن و مجازات آنها است.
ارتش چین، یک ارتش عادی نیست، بلکه هدف آن حفظ حزب کمونیست چین است، نه برای دفاع از مردم چین. به این شکل وزارت دفاع ما، مواضع خود در دریای چین جنوبی و تنگه تایوان را شکل تازهای داده است.
ما کنسولگری آنها در هیوستون را تعطیل کردیم. زیرا این کنسولگری تبدیل به یک پایگاه جاسوسی و سرقت مالکیت معنوی برای آنها شده بود.
ما کاملاً واقف هستیم که مردم چین، با حزب کمونیست چین کاملاً تفاوت دارند. من با بسیاری از مردم مستعد و شایسته چینی دیدار کردهام. با رهبران آزادیخواه هنگ کنگ، با مسلمانان اویغور، با بازماندگان دانشجویان کشتار میدان تیانآنمن دیدار کردهام.
من در زمان جنگ سرد، در ارتش بودم، و میدانم که کمونیستها همیشه دروغ میگویند. یک میلیارد و چهارصد میلیون نفر مردم چین، نمیتوانند حرفی بزنند و میترسند و تحت نظر هستند، و حزب کمونیست، میپندارد که نماینده آنها است و به جای آنها حرف میزند. در واقع حزب کمونیست است که از مردم میترسد و نگران است قدرت خود را از دست بدهد.
به این فکر کنید که الان جهان چقدر بهتر میشد اگر به پزشکان شهر ووهان اجازه داده میشد که درباره ویروس جدید صحبت کنند و حزب کمونیست آنها را مجبور به سکوت نمیکرد. سالها است که رهبران ما سخنان مخالفان چینی را نادیده گرفتهاند.
تغییر دادن رفتار حزب کمونیست چین، فقط وظیفه مردم چین نیست، بلکه وظیفه کشورهای آزاد جهان نیز هست. این کار آسانی نیست، اما ایمان دارم که شدنی است. چرا که حزب کمونیست چین در حال ارتکاب همان اشتباهات شوروی سابق است. در حال منزوی کردن همپیمانان خود است، مردم را در داخل سرکوب میکند، به حاکمیت قانون اعتنایی نمیکند.
هر کشوری حق دارد از آزادی خود، از ارزش هایش و از ایدهآلهای خود در مقابل حزب کمونیست چین دفاع کند. من از همه کشورها میخواهم، از حزب کمونیست بخواهند که پاسخگو باشد و شفافیت داشته باشد. دیگر نباید به زورگوییها و باجگیریهای حزب کمونیست تن بدهند.
اگر اکنون عمل نکنیم، حزب کمونیست چین آزادیهای ما را از بین میبرد. اگر اکنون تسلیم شویم، آنگاه فرزندان یا نوادگان ما، ممکن است بردههای حزب کمونیست چین باشند.
ما نمیتوانیم به تنهایی با این چالش روبرو شویم. سازمان ملل متحد، ناتو، گروه۷، گروه۲۰، ترکیب اقتصاد، سیاست و توان نظامی ما، اگر به طور مناسب مدیریت شود، قطعا برای رویارویی با این چالش کافی خواهد بود. نیاز به ائتلافی از کشورهای دموکراتیک برای رویارویی با حزب کمونیست چین است. ابزار آن وجود دارد، و نیاز به اراده آن است.
اگر جهان آزاد چین کمونیست را تغییر ندهد، چین کمونیست ما را تغییر خواهد داد. موضوع حزب کمونیست چین، اکنون مأموریت دوران ما است، و اصول بنیادین ما، این فرصت را به ما داده است.
حدود پنجاه سال قبل، ریچارد نیکسون گفت، تا زمانی که چین تغییر نکند، جهان بیمه نخواهد بود. امروز زمانی است که باید بیدار شویم. خطر روشن است. جهان آزاد باید واکنش نشان دهد.
مقابله با تهدید حزب کمونیست چین
مطالب دیگر:
اینفوگرافیک آزار و شکنجه فالون گونگ در چین
تجارت کمونیستهای چینی، با فروش موهای سر هزاران زن مسلمان در بند
رسوایی «وی چریتی» باعث نگرانی کاناداییها در اعطای کمک به خیریهها شده است
شبح کمونیسم در حال حکمرانی بر جهان ما: فصل ۱۲: تخریب آموزش و پرورش (بخش ۱)
