جاش شین و لیزا لین در کتاب «دولت نظارتی: تلاش چین برای آغاز عصر نوین کنترل» مینویسند: «حکومت چین از فناوریهای آیندهنگر نظیر نظارت دیجیتال برای اثرگذاری بر اراده شهروندان و کنترل رفتارهای اجتماعی استفاده میکند.»
این دو نویسنده در روز معرفی کتاب خود در بنیاد کارنگی برای صلح بینالمللی در ۱۲ سپتامبر اظهار داشتند: «نظارت سیستماتیک در چین مختص حکومت نیست و برای مهندسی مجدد رفتار شهروندان در دستور کار قرار گرفته است؛ بهویژه در جوامعی مانند شین جیانگ که شبکه نظارتی پیچیدهای توسط حزب کمونیست در آن راهاندازی شده است. آنچه که مایه نگرانی است، این است که رژیم کمونیستی چین این فناوری را در اختیار سایر رژیمها و کشورهای استبدادی سراسر جهان هم قرار میدهد.»
آنها در کتاب خود مینویسند: «رهبران چین روشهای تمامیتخواهانه گذشته را احیا کرده و آنها را با فناوریهای آیندهنگر در هم آمیختهاند تا یک اقلیت مذهبی را قلع و قمع و آنها را از نو مهندسی کنند.»
«این کارزار بخشی از یک آزمایش افراطی جهت بازتولید کنترل اجتماعی از طریق فناوری است که دموکراسیهای سراسر جهان را به مقابله با قدرت فزاینده نظارت دیجیتالی واداشته و پرسشهای جدیدی را در خصوص ارتباط بین اطلاعات، امنیت و آزادی فردی مطرح میکند.»
نویسندگان این کتاب که از روزنامهنگاران ارشد والاستریت ژورنال هستند، اظهار داشتند که حزب کمونیست چین بر حجم فزایندهای از دادههای شخصی کنترل دارد و همچنان به گردآوری این اطلاعات ادامه میدهد. چین همچنین به دنبال راههای جدیدی برای استفاده از دادههای شخصی است تا جامعهای را که نویسندگان از آن بهعنوان یک جامعه «تماماً مهندسیشده» یاد میکنند، برپا کند.
شین و لین این جامعه تماماً مهندسیشده را اینگونه توصیف میکنند: شرکتهای هوش مصنوعی در خدمت پلیس هستند و دولت این امکان را دارد که شما را به کمک دوربینهایی که میتوانند چهره و فرم حرکتتان را تشخیص دهند، میکروفونهایی که میتوانند صدای شما را تشخیص دهند و سیستمهای جیپیاسی که موقعیت مکانی شما را تا چند متری رهگیری میکنند، زیر نظر بگیرند. همچنین مقامات دولتی میتوانند گفتگوهای خصوصی، مطالبی را که مشاهده یا مطالعه میکنید، خریدهای اینترنتی و سوابق سفرهایتان را زیر نظر بگیرند و نقش احتمالی شما را در کمکرسانی یا آسیبرسانی به نظم موجود بررسی کنند.»
بیشتر ابزارهای نظارتی مورد استفاده حزب کمونیست چین که با هدف حفظ قدرت به کار گرفته میشوند، ساخته سیلیکونولی هستند؛ جایی که غولهای فناوری نظیر گوگل، فیسبوک و آمازون از آنها برای گردآوری «نمودهای رفتاری» کاربران استفاده میکنند تا آنها را به شرکتهای تبلیغاتی بفروشند. نویسندگان این فرایند را «سرمایهداری نظارتی» مینامند، اصطلاحی که نخستینبار توسط شوشانا زوباف ابداع شد.
بسیاری از سیستمهای نظارتی آرمانگرا هستند، اما حزب کمونیست چین از چندوچون آنها آگاه است و میداند که بخشی از این سیستمها ممکن است هرگز محقق نشوند. شین و لین در کتاب خود آوردهاند که پیشرفتهای عظیم در حوزه هوش مصنوعی (AI) باعث شده که بخش بزرگی از این سیستمهای تمامیتخواه در چندین شهر چین راهاندازی شود.
چین در آستانه برگزاری کنگره بعدی خود در شانزدهم اکتبر است و شی جین پینگ، رهبر حزب کمونیست، احتمالاً سومین دوره رهبری خود را آغاز خواهد کرد. شین و لین در مقالهای در والاستریت ژورنال نوشتند که اگر وی یک دوره دیگر به ریاست برسد، برای تحقق خواستههای جاهطلبانه خود به تشکیل یک دولت جدید با تکیه بر دادهها و نظارت دیجیتال خواهد پرداخت که میتواند رقیب دموکراسی در سطح جهانی باشد.
شی جین پینگ این رویکرد را از سر ناچاری در دستور کار خود قرار داده است. تقریباً سه دهه از مرگ مائو تسهتونگ در سال ۱۹۷۶ میگذشت که حزب کمونیست از کنترل زندگی شخصی مردم دست کشید و به توسعه زیرساختها پرداخت که با یک رشد اقتصادی تاریخی همراه شد و مردم چین را از فقر مفرط به رفاه نسبی رسانید. با کاهش سرعت رشد اقتصادی، همهگیری آغاز شد و شرایط جمعیتی رو به وخامت رفت. شی جین پینگ در تلاش است که مناسبات اجتماعی جدیدی را برای شهروندان تنظیم کند.
او بهجای برطرف کردن نیازهای شهروندان در ارتباط با ثروت، امنیت و آسایش، به آنها وعده میدهد؛ دنیایی قابل پیشبینی که در آن از هزاران الگوریتم برای خنثی کردن تهدیدات و رفع مناقشات روزمره استفاده میشود.
مطالب دیگر:
چگونه کمونیسم به ایجاد فاشیسم و رواج خشونت منجر شد
گوردون چانگ: شکستهای بایدن، آمریکا را در برابر چین در موضع ضعف قرار داده است
