موزه ملی ایران از به نمایش گذاشتن قندیل شیشه‌ای در نمایشگاه «آثار کمتر دیده شده موزه ملی ایران» از سه شنبه ۲۷ اردیبهشت تا ۲۷ خرداد خبر داد.
به گزارش ایسنا، کریم میرزایی سرپرست موزه دوران اسلامی موزه ملی، اثر موسوم به قندیل شیشه‌ای که نماد «نور الهی» است یکی از انواع وسایل روشنایی پیشنیان دانسته و معتقد است که قندیل‌ها از سه جنس شیشه، سفال و فلز در شکل‌های متنوعی ساخته می‌شدند که رایج‌ترین آنها شکل گلدان بوده است و روی بدنه این ظروف چند دسته یا حلقه در فواصل منظم وجود دارد که برای آویزان کردن از آنها استفاده می‌شده است. وی قدیمی‌ترین نمونه‌های موجود را متعلق به سده‌های اولیه اسلام و کشف شده از شهرهای نیشابور و ری می‌داند.
او می‌گوید: «قندیل‌ها در اندازه‌های کوچک، متوسط و بزرگ ساخته می‌شدند. در بخش اسلامی موزه‌ی ملی ایران کوچک‌ترین قندیل شیشه‌ای حدود شش سانتی‌متر و بزرگترین نوع آن حدود ۳۳.۵ سانتی متر ارتفاع دارد که البته نسبت به مکان مورد استفاده، اندازه‌ی آنها متفاوت بوده است. یکی از زیباترین نوع قندیل‌ها، قندیل شیشه‌ای است آن هم به این دلیل که در نوع شیشه‌ای قابلیت عبور نور از شیشه از یک طرف و نیز تزئینات الوانی با انتشار نور در رنگ‌های متنوع از طرف دیگر باعث می‌شد جلوهایی خاص به محیط پیرامون خود دهد.»
قندیل شیشه‌ای به شمارۀ موزه ۳۲۹۵ به‌دست‌آمده از ری مربوط به سده‌های سوم و چهارم هجری قمری قطر دهانه آن ۱۲ سانتی‌متر و بلندی آن ۱۱.۳ سانتی‌متر است. که داخل ظرف یک لوله شیشه‌ای کوتاه به کف متصل بوده که محل قرار گرفتن فتیله بوده و به روش دمیدن آزاد ساخته‌شده است.
