مقامات کشورهای مختلف از رژیم چین میخواهند که اطلاعات مربوط به آقای «گائو زیشنگ» وکیل و فعال حقوق بشر ناپدید شده را منتشر کند.
در تاریخ ۳۰ آگوست، که روز جهانی قربانیان ناپدیدشدن اجباری است، کمیسیون اجرایی کنگره آمریکا در امور چین در توئیتر، پیامی در این خصوص ارسال کرد و طی آن از دولت چین خواست اطلاعاتی مربوط به وی که از سال ۲۰۱۷ مفقود شده است، ارائه دهد.
گائو، یک وکیل مسیحی در چین است که تاکنون سه بار نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شده است. وی وکالت خود را از سال ۱۹۹۶ و با دفاع از قربانیان مصادره زمینهای دولتی آغاز کرد.
همچنین وکالت خانواده معدن کارانی را بر عهده داشت که پس از مرگ عزیزانشان در حوادث استخراج زغال سنگ به دنبال جبران خسارت بودهاند. وی همچنین وکالت مسیحیان چین و تمرینکنندگان فالون گونگ که توسط رژیم چین مورد آزار و اذیت قرار گرفتهاند را نیز به عهده داشت.
فالون گونگ یک روش مدیتیشن، مراقبه و تزکیه چینی بر مبنای سه اصل حقیقت، نیکخواهی و بردباری است که از سال ١٩٩٢ به دلیل فواید چشمگیر در بهبود سلامت روحی و جسمی، در چین محبوبیت زیادی پیدا کرد. اما رهبر وقت حزب کمونیست چین، جیانگ زِمین، در سال ۱۹۹۹ نگران شد که گسترش آن، باعث حذف باورها و ایدههای کمونیستی از جامعه شود، بنابراین راه آزار و سرکوب شدید آن را در پیش گرفت.
در دسامبر ۲۰۰۴، گائو نامه سرگشادهای خطاب به مجلس قانونگذاری چین، یا کنگره ملی خلق نوشت، و در آن از رژیم چین خواست تا تعقیب طرفداران فالون گونگ را متوقف کند. گائو دو نامه سرگشاده دیگر را در سال ۲۰۰۵ منتشر کرد و در آن خواستار پایان دادن به سرکوب فالون گونگ شد.
طی وکالت گائو از هواداران فالونگونگ، رژیم شرکت حقوقی وی را در نوامبر ۲۰۰۵ تعطیل کرد و پس از آن در آگوست ۲۰۰۶ پروانه وکالتش را باطل کردند.
در دسامبر ۲۰۰۶، گائو پس از محکوم شدن به «تحریک جهت براندازی قدرت دولت»، اتهامی فریبنده که رژیم چین اغلب علیه مخالفان به کار می برد، به سه سال حبس تعزیری، و پنج سال زندان مشروط، محکوم شد.
رژیم چین همچنین خانواده گائو را تهدید کرد، که باعث شد همسر گائو، با نام گنگ و دو فرزندشان در ژانویه ۲۰۰۹ از چین فرار کنند و به آمریکا پناه ببرند.
گائو در سال ۲۰۱۱ با آسوشیتدپرس مصاحبه کرد و از شکنجههایی که طی دوران حبس تحمل کرد، به ویژه در بازداشتگاه پلیس سینکیانگ، پرده برداشت.
در دسامبر ۲۰۱۱، رسانه دولتی چین، شینهوا گزارش داد که گائو به دلیل نقض محکومیت مشروط سه ساله، به زندان بازگردانده شده است. او در آگوست ۲۰۱۴ از زندان آزاد شد اما بلافاصله در حصر خانگی قرار گرفت.
گائو در آگوست ۲۰۱۷ مفقود شد و محل نگهداری وی هنوز مشخص نیست.
همسر گائو، خانم گنگ، در مصاحبه اخیر خود با اپکتایمز، گفت که او نگران است که مقامات چینی عمداً گائو را به ویروس حزب کمونیست چین (کرونا ویروس) آلوده کنند و وی را از این طریق از بین ببرند.
چند تن از اعضای پارلمان اروپا، از جمله راینهارد بوتیکوفر و ائولین گبهاردت از آلمان، و هیلده واوتمنس از بلژیک در حسابهای توئیتری خود در ۳۰ آگوست حمایت خود از گائو را اعلام کردند.
واوتمنس نوشت «چین باید کنوانسیون بین المللی حمایت از افراد در برابر ناپدید شدن اجباری را تصویب کند.» وی افزود «این سند از کشورهای پذیرنده دعوت میکند تا به ناپدیدشدنهای اجباری پایان دهند و در مورد چنین مواردی تحقیق کنند.»
سازمان عفو بین الملل نیز روز یکشنبه ویدیویی را در صفحه فیس بوک خود در خصوص ناپدید شدن گائو منتشر کرد.
سازمان ملل روز ۳۰ آگوست را روز جهانی قربانیان ناپدیدشدن اجباری اعلام کرد که از سال ۲۰۱۱ تا کنون گرامی داشته میشود.
مطالب دیگر:
بقایای اجساد زندانیان در محصولات چینی آرایشی حاوی کلاژن
شبح کمونیسم در حال حکمرانی بر جهان ما: فصل ۱۲: تخریب آموزش و پرورش (بخش ۱)
