چگونگی شیوع جهانی کووید ۱۹، تفاوت پیوند کشورها با پکن را آشکار می‌کند
در واپسین هفته‌های سال ۲۰۱۹، زمانی که دنیا به استقبال یک دهۀ جدید می‌رفت، شیوع ویروس کرونا در شهر ووهان چین رخ داد و متعاقب آن، حزب کمونیست چین، تصمیم به سانسور اطلاعات در مورد این بحران در حال ظهور گرفت، اما ابعاد بحران به حدی بود که دیگر نمی‌شد آن را پنهان کرد.
اکنون با گذشت حدود دو ماه از زمانی که مقامات چین شیوع این ویروس مسری را تأیید کردند، این بحران در سراسر جهان گسترش یافته است و سازمان بهداشت جهان هشدار داده است که به مرحله همه‌گیری جهانی رسیده است. تعداد مبتلایان در فراسوی مرزهای چین اکنون ده‌ها هزار نفر است که بیش از هزار نفر از آنان در خارج از چین بر اثر این ویروس جان داده‌اند. بورس‌های اوراق بهادار سقوط کرده‌اند و کارشناسان در مورد رکود اقتصادی احتمالی هشدار داده‌اند.
عوامل مختلفی باعث گسترش سریع کروناویروس که به نام کووید۱۹ نیز شناخته می‌شود، شده است. « جهانی شدن »، باعث شده است تا مردم دنیا با یکدیگر ارتباط نزدیک‌تری داشته باشند و خطرات یک بیماری همه گیر جهانی را افزایش می‌دهد.
با این حال، مناطقی از دنیا که بیشتر از همه تحت تأثیر ویروس کرونا قرار گرفتهاند، یک وجه مشترک دارند: روابط نزدیک و پرمنفعت با رژیم کمونیستی در پکن.
بحران پزشکی، مخاطره سیاسی
سیاست و اقتصاد چین، بسیاری از نهادها و سیاستمداران دنیا، از جمله سازمان‌های بین‌المللی را تا حدی تحت تأثیر قرار داده است که سمت حزب کمونیست چین بایستند، خود را با سیستم کمونیستی فاجعه‌بار چین وفق دهند و چشم خود را روی جنایات غیرقابل توصیفی که ده‌ها سال است این حزب و مقاماتش مرتکب شده ببندند.
در دهه‌های اخیر شاهد هستیم که حزب کمونیست چین، قدرت خود را در امور اقتصادی و ژئوپلیتیک بسیار گسترش می‌دهد. به طوری که دنیا را با روایت « ظهور صلح‌آمیز چین » می‌فریبد و دولت‌های خارجی و بنگاه‌های بین‌المللی را برای سرمایه‌گذاری در بازارهای به سرعت در حال توسعۀ چین فریب می‌دهد.
اما حزب کمونیست چین هرگز اصول ایدئولوژیک مبارزه طبقاتی و کنترل تمامیت‌خواهانه خود را رها نکرده است. از قتل‌عام سی سال قبل دانشجویان در میدان تیان‌آن‌من پکن، و آغاز آزار و شکنجه میلیون‌ها تمرین‌کننده روش معنوی فالون‌گونگ در سال ۱۹۹۹ که همچنان ادامه دارد، تا آزار و سرکوب سیستماتیک همۀ مذاهب و اندیشه‌های مستقل که امروزه در چین که توسط حکومت کمونیستی در جریان است، وضعیت حقوق بشر در چین فقط بدتر شده است.
ماهیت واقعی حزب کمونیست چین از دیرباز برای خوانندگان اِپُک تایمز، شناخته شده است. پانزده سال پیش، اپک تایمز مجموعه مقالات « نُه شرح و تفسیر درباره حزب کمونیست » را منتشر کرد و به این شکل یک جنبش مردمی در چین برای رد کمونیسم را به راه انداخت. از سال ۲۰۰۴، بیش از ۳۵۰ میلیون نفر از مردم چین از حزب کمونیست و سازمان‌های وابسته به آن خارج شدند.
با نظر به نقشه جغرافیایی که سازمان بهداشت جهانی، در خصوص گسترش اپیدمی کرونا منتشر کرده است، و نیز با نگاه به گستره‌ای که حزب کمونیست چین از نظر سیاسی و ژئوپلیتیک به آن سیطره دارد، می‌توان دریافت که بیشترین خطر متوجه کسانی است که خود را با روح حزب کمونیسم در یک صف قرار داده‌اند.
در خارج از چین، کشورهای ایتالیا، ایران، کره جنوبی و ژاپن شاهد بیشترین و شدیدترین انتشار ویروس کرونا هستند. از نظر جغرافیایی همه این کشورها در نزدیکی چین واقع نشده‌اند، اما همه آنها وابستگی و علاقه زیادی به حکومت چین دارند.
ایتالیا که در روزهای اخیر، به شدت از ویروس کرونا آسیب دیده است، و بیشترین تلفات این بیماری را خارج از چین داشته است، اولین کشور و تنها کشور عضو گروه G7 بود که وارد طرح ابتکاری « یک کمربند یک جاده » چین شد و آن را امضا کرد. ایتالیا همچنین در سال‌های اخیر تلاش کرده است که برای تقویت اقتصاد رو به ضعف خود، به دنبال فروش کالاهای لوکس خود در بازار چین باشد.
اکنون با وقوع شیوع کرونا، تمام کشور به حالت تعطیل درآمده و چنین چشم‌اندازهایی از بین رفته است.
همچنین بسیاری از شهرهای ایتالیا نظیر میلان، ونیز و برگامو با شهرهای چین توافقنامه‌های خواهرخواندگی امضا کرده‌اند. این‌ها مناطقی هستند که از ویروس کرونا به سختی ضربه خورده‌‌اند.
اما در خاورمیانه، ایران شاهد افزایش تعداد مبتلایان است که در میان آنها برخی از مقامات دولتی نیز شامل می‌شوند.
ایران از سال ۲۰۱۶ همکاری استراتژیک کاملی با چین داشته و البته روابطش با پکن سال‌ها پیش از آن آغاز شد. ایران تا روز چهارم فوریه یعنی زمانی که انتشار کروناویروس در چین در اوج خود بود، اجازه ورود پروازهایی از چهار شهر مهم چین را صادر کرده بود.
اکنون فیلم‌های که توسط برخی شهروندان ایرانی گرفته شده است یادآور فاجعه‌ای است که در ووهان رخ داده است. وجود پرسنل پزشکی بی‌شمار، بیماران بدحال و کیسه‌های مخصوص اجساد قربانیان.
در حالی که آمار رسمی منتشر شده از سوی ایران نشانگر تعداد مبتلایان و قربانیانی کمتر از ایتالیا را دارد، اما به احتمال زیاد، مقیاس واقعی شیوع آن گزارش نشده است. واشنگتن پست به نقل از یک متخصص اپیدمیولوژی در ۵ مارس تخمین زد که با بررسی داده‌های موجود، تعداد واقعی افراد آلوده به ایران ممکن است بالغ بر ۲۸ هزار نفر باشند. یعنی تقریباً پنج برابر آنچه رسماً اعلام شده است.
در کره جنوبی، مردم از رئیس جمهور این کشور به دلیل امتناع از ممنوع کردن ورود توریست‌های چینی، به شدت انتقاد می‌کنند. وی صرفاً ورود آن دسته از گردشگرانی را ممنوع کرد که اخیراً به استان هوبی که شهر ووهان در آن قرار دارد، سفر کرده‌اند.
بیش از یک میلیون و چهارصد هزار نفر از مردم کره جنوبی، با امضای یک طومار و ارسال آن به کاخ ریاست جمهوری خواستار برکناری مون جه-این، رئیس جمهور این کشور شده‌اند. در متن طومار آمده است « با دیدن واکنش مون جه‌این به اپیدمی جدید، احساس می کنیم که او بیشتر رئیس جمهور چین است، تا کره جنوبی. »
عبرتی تاریخی
با وجود نزدیکی تایوان به چین و تجارت گسترده این سرزمین با چین، تایوان تعداد نسبتاً کمی از ابتلا به کرونا را تجربه کرده است.
در ۲۶ ژانویه، دانشگاه جان هاپکینز تایوان را به عنوان دومین خطر ابتلا به این بیماری همه‌گیر در خارج از چین تشخیص داد. با این حال، اقدامات پیشگیری قوی موثر واقع شد.
پس از آنکه مقامات ووهان در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ نخستین موارد شیوع بیماری را تأیید کردند، مسئولین تایوانی فوراً اقدام به ارزیابی مسافرین هواپیماها کردند. تایوان در اوایل ماه فوریه، ورود اتباع خارجی که به چین سفر کرده‌اند را ممنوع اعلام کردند.
از ۱۰ مارس، فقط ۴۷ مورد ابتلا در تایوان وجود دارد. این جزیره که حاکمیتی خودمختار دارد، به عنوان الگویی برای کنترل بیماری همه گیر کرونا شناخته می‌شود. با این حال مکرراً از شرکت در جلسات سازمان بهداشت جهانی که دوست چین است، منع شده است.
همانطور که « هنگ او »، مفسر امور چین می‌گوید، تایوان درک روشنی از رژیم کمونیستی چین دارد و ممکن است تنها کشوری باشد که از شیوع بیماری همه‌گیر سارس در چین، در سال ۲۰۰۳ درس گرفته باشد.
در هنگ کنگ هم که از سال گذشته میلیون‌ها نفر از ساکنانش در مقابل تجاوز پکن به آزادی‌های این شهر و حاکمیت قانون ایستاده‌اند، شیوع این بیماری به همین شکل فروکش کرده و به نسبت، ناچیز بوده است.
از سویی دیگر ژاپن، اگر چه با چین مرز زمینی ندارد، اما منفعت خود را در ملاحظه‌کاری قرار داد. با توجه به سفر میلیون‌ها چینی به ژاپن برای خرید و گشت و گذار در هر سال، ژاپن برای بستن مرزهای خود روی چینی‌ها کند عمل کرد. نتیجه آن شد که ژاپن نیز در میان چند کشوری است که در صدر آمار ابتلا قرار دارند.
در روزهای اخیر، حزب کمونیست چین تلاش می‌کند، اعمال الزامات سفت و سخت در خصوص شیوع ویروس کرونا را به عنوان دستاورد و پیروزی نظام استبدادی خود به تصویر بکشد. اما گواه تاریخ چین، منظره‌ای ترسناک‌تر است. در طول قرون متمادی، طاعون و دیگر بلایای مرگبار نشانه‌ای از سقوط سلسله‌ها و امپراطوری‌ها بوده است.
تاریخ را می توان مانند یک آینه در نظر گرفت، همانطور که دانشمندان چین باستان چنین می‌کردند. واضح و آشکار است که شیوع ویروس کرونا یک فاجعه است که با حزب کمونیست چین و ۷۰ سال حکومت وحشیانه و ظالمانه‌اش مرتبط است.
و امروز، تمام جهان، جامعه‌ای به هم پیوسته است. هر کشور، اجتماع یا سازمانی که در پیوندی تنگاتنگ با حزب کمونیست چین باشد، و فریب آن را بخورد، از گزند و تلخی ثمرۀ آن در امان نخواهد بود.
مطالب دیگر:
آیا درمانی طلایی و « نتیجه‌بخش » برای یک اپیدمی وجود دارد؟
تأمل و امید در میان اپیدمی ویروس کرونا
