دولت بایدن این ماه علیه ۳۴ نهاد چینی که روابط نزدیکی با ارتش آزادی‌بخش خلق چین داشتند، اقدام کرد.
این ۱۲ مؤسسه تحقیقاتی و ۲۲ شرکت فناوری چینی، سابقه ساخت سلاح‌های زیستفناوری را دارند و مظنون به نقض حقوق بشر در شین‌جیانگ هستند. دولت بایدن که آشکارا نگران تهدیدهای مطرح‌شده بود، تصمیم گرفت برای برخی از نهادها که به‌شدت مورد سوءظن بودند، محدودیت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری در نظر گیرد.
جینا رایموندو، وزیر بازرگانی، معتقد است با وجود آن‌که «پیگیری علمی نوآوری‌های زیستفناوری و پزشکی می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد»، حزب کمونیست چین تصمیم می‌گیرد «از این فناوری‌ها برای کنترل مردم خود و سرکوب اقلیت‌های قومی و مذهبی استفاده کند. نمی‌توانیم اجازه دهیم کالاها، فناوری‌ها و نرم‌افزارهای ایالات‌متحده که از نوآوری‌های علوم پزشکی و زیستفناوری پشتیبانی می‌کنند، به سمت استفاده‌های مغایر با امنیت ملی ایالات‌متحده منحرف شوند.»
نگران‌کننده‌تر آن‌که بر اساس گفته‌های او، بسیاری از این مؤسسات و شرکت‌های فناوری «از فرآیندهای زیستفناوری برای پشتیبانی از کاربردها و کاربران ارتش چین استفاده می‌کنند، تا در سلاح‌های ادعایی کنترل مغز به کار روند.»
شاید صحبت از سلاح‌های «کنترل مغز» غیرواقعی و حتی مضحک به نظر برسد، اما واقعاً نباید این‌طور باشد. این نوع فناوری بسیار واقعی است. گفته می‌شود که چنین سلاحی همین الان هم در چین وجود دارد.
امروزه جنگ ارتباط کمتری با چکمه‌های روی زمین دارد و بیشتر به مهارت‌های فناورانه ربط پیدا می‌کند. در آینده‌ای نه چندان دور، و با پیشرفت بیشتر فناوری در این زمینه، رایانه‌ها تنها چیزهایی نخواهند بود که قابل هک کردن هستند. بلکه مغز ما هم می‌تواند هک شود. و دلایل زیادی برای این باور وجود دارد که چین به عنوان خانه برخی از باهوش‌ترین هکرهای جهان، بخش عمده این هک را برعهده خواهد داشت.
البته، چین تنها کشوری نیست که به‌دنبال تسلیحات آینده است. آژانس پروژه‌های پژوهشی پیشرفته دفاعی که بیشتر با نام دارپا شناخته می‌شود نیز در حال توسعه ماشین‌های مهارکننده ذهن است.
دارپا چند سالی است که روی راه‌های خواندن ذهن سربازان کار می‌کند. بر اساس وب‌گاه خبری لایوساینس، هدف نهایی این تحقیقات، تولید سلاح‌های تحت‌کنترل ذهن است، «مانند دسته‌ای از پهپادها که فرد تنها با یک فکر، به آسمان می‌فرستدشان یا توانایی ارسال تصاویر از مغزی به مغز دیگر.»
مارک هانت، رزمی‌کار اهل نیوزلند، زمانی ذهن را قوی‌ترین سلاحی نامید که در اختیار داریم. ظاهراً وقتی این کلمات را به زبان می‌آورد، منظورش سلاح واقعی نبود. با این حال، همان‌طور که می‌بینید، مسلح‌سازی ذهن انسان به‌سرعت در حال واقعیت یافتن است و جهان برای تهدیداتی که در انتظارمان است، آماده نیست.
هک‌کردن مغز انسان
ری کرزویل، آینده‌‌پژوه، آینده‌ای را به تصویر می‌کشد که در آن انسان‌ها با رایانه، فناوری نانو، رباتیک و هوش مصنوعی ادغام می‌شوند. این همان چیزی است که آن را «تکسان‌سازی» می‌نامد، نقطه‌ای که در آن ماشین‌ها و انسان‌ها پیوندی همزی‌گرایانه شکل می‌دهند. این مخترع آمریکایی معتقد است این تکسان‌سازی تا سال ۲۰۴۵ محقق خواهد شد.
اگر دارید فکر می‌کنید دنیای کرزویل دقیقاً چگونه خواهد بود، نیازی نیست خیلی دورتر از نئورالینک (Neuralink) را نگاه کنید، شرکتی‌که ایلان ماسک در سال ۲۰۱۶ تأسیس کرد. طبق وب‌سایت این شرکت، نئورالینک مشغول «طراحی اولین ایمپلنت عصبی است که بهتان اجازه می‌دهد یک رایانه یا تلفن همراه را هرجا که می‌روید، کنترل کنید. نخ‌هایی در مقیاس میکرو در قسمت‌هایی از مغز قرار داده می‌شوند که مسئول کنترل حرکت هستند. هر نخ الکترودهای بسیاری دارد که آن‌ها را به یک ایمپلنت وصل می‌کند که لینک (Link) نام دارد.» یک دستگاه کاشته‌شده مجزا که «پیام‌های عصبی را پردازش، تحریک و ارسال می‌کند.»
به عنوان مثال، این دستگاه می‌تواند برای کسی که از معلولیت رنج می‌برد، نجات‌بخش باشد. با این وجود، یک مشکل وجود دارد، یک مشکل مهم. این دستگاه را می‌توان هک کرد. و تا آن‌جا که اکنون می‌دانیم، هر چیزی که قابل هک باشد، حتماً هک خواهد شد.
همان‌طور که مرکز سیاست امنیتی ژنو هشدار می‌دهد، دستگاه‌هایی مانند دستگاه‌های نئورالینک در (یا به عبارت بهتر، ذهن) را روی تهدید «هک مخرب ذهن» باز می‌کند که شامل «احتمال عملکرد همزمان رابط‌های مغز-کامپیوتر و سایر دستگاه‌های مهندسی عصبی برای دسترسی یا دستکاری اطلاعات عصبی مغز کاربران» می‌شود.
و فقط ذهن ما در برابر هک آسیب‌پذیر نخواهد بود. خودروهای ما نیز در معرض این خطر خواهند بود. تا سال ۲۰۳۰ از هر ده وسیله نقلیه یکی خودران خواهد بود. باید یادآور شد که خودروهای خودران قابل هک هستند. می‌دانید چه چیزهای دیگری ممکن است هک شوند؟ خانه‌هایتان. به‌طور خاص، خانه‌های هوشمند.
برای کسانی‌که با این مفهوم آشنا نیستند، خانه‌های هوشمند پر از فناوری هستند. برای مثال، یخچال‌های هوشمند، دوربین‌های مداربسته، درب‌های پارکینگ رایانه‌ای، زنگ‌های در سخنگو و غیره را در نظر بگیرید. همه این دستگاه‌ها را می‌توان از راه دور، با استفاده از دستگاه‌هایی مانند تلفن‌های هوشمند کنترل کرد.
در سال ۲۰۱۹، خانه یک زوج ساکن میلواکی توسط مهاجمان ناشناس هک شد. به گفته این زوج آسیب‌دیده، مهاجمان «موسیقی آزاردهنده‌ای را با صدای بلند از سیستم ویدیویی خانه پخش می‌کردند و در عین حال از طریق دوربین آشپزخانه باهاشان صحبت می‌کردند و دمای خانه را تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد بالا برده بودند.»
بر اساس پیش‌بینی‌های نویسندگان دیجیتال‌مارکت‌اوت‌لوک، ایالات‌متحده طی سه سال آینده بیش از ۷۷ میلیون خانه هوشمند خواهد داشت. اگر بشود ذهن، ماشین و خانه ما را هک کرد، دیگر کجا می‌توانیم پناه بگیریم؟
گرچه بحث‌های مربوط به آینده جنگ، از جمله سلاح‌های کنترل ذهن، از اهمیت بالایی برخوردار هستند اما نباید از بحث درباره موجودیت خود غافل شویم. میدان‌های نبرد فردا در ذهن و در خانه‌هایمان خواهند بود. چگونه می‌توانیم در برابر تهدیداتی که در انتظارمان هستند، از خود محافظت کنیم؟ این سؤالی است که جواب چندانی برایش وجود ندارند.
نوشته: جان مک گلیون محقق و مقاله نویس است. آثار او توسط نشریاتی مانند نیویورک پست، سیدنی مورنینگ هرالد، نیوزویک، نشنال ریویو، اسپکتیتور آمریکا و سایر رسانه‌های معتبر منتشر شده است.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک‌تایمز نیست.
مطالب دیگر:
میشل لیان، رقصندهای با حرکاتی معجزهآسا
پیشنهاد فائوچی برای اجباری شدن واکسن در پروازهای داخلی رد شد
سیاست‌های قرنطینه و استفاده مداوم از ماسک منجر به بهره هوشی پایین کودکان می‌شود
