[aparat id=”lWfJN”]
هرساله با فرارسیدن روز ولنتاین در کشورهای مختلف، شهرها و خیابانها حال و هوای دیگری به خود میگیرند. زوجهای پیر و جوان آماده میشوند تا در این روز با هدیهای، شاخهی گلی و لبخندی، عشقشان را گرامی بدارند. در این روزها رنگ قرمز تبدیل به رنگ غالب فروشگاهها و مغازهها میشود. ویترینهای مغازهها پر میشود از انواع و اقسام تزئینات ولنتاین، کادوها و البته بیش از همه : عروسکهای ولنتاین. عروسکهایی قرمز و سفید به شکل خرس، سگ و سایر حیوانات که با برچسب « Made in China » و لبخندی بر لب مستقیماً خریداران را نشانه میروند.
در پشت برخی از این لبخندهای معصوم اما داستانی هولناک نهفته است. این لبخندها روایتگر دستان خونین و چشمان خستهی افرادی هستند که روزانه به مدت ۱۸ساعت به طور مداوم به کار گماشته میشوند. بسیاری از این عروسکها با لبخند و برچسب ساخت چین، تنها یک آدرس را فریاد میزنند : اردوگاههای کار اجباری در چین.
اردوگاههای کار اجباری که حکومت چین آنها را اردوگاه تربیتی مینامد، با دو هدف شستشوی مغزی زندانیان از راه اِعمال شکنجههای جسمی و روحی به جهت ایجاد تغییر در عقاید آنها، و استفاده از نیروی کار زندانیان به صورت رایگان در جهت تولید اقتصادی و سودآوری برای رژیم تأسیس شدند.
در اردوگاههای کار اجباری، انواع و اقسام عروسک، اسباببازی و تزئینات مختلف برای مناسبتهایی مانند کریسمس و ولنتاین ساخته میشود. همچنین پوشاک، لوازم منزل و بستهبندی مواد غذایی، از دیگر تولیدات و فعالیتهایی است که اردوگاههای کار اجباری چین درگیر آنها هستند. به این ترتیب حزب کمونیست ضمن اعمال فشار بر زندانیان عقیدتی، از نهایت توان آنها جهت به حداکثر رساندن ظرفیت تولید و صادرات چین استفاده میکند.
هیچگونه محدودیتی در صادرات این محصولات به کشورهای مختلف وجود ندارد و این محصولات از استرالیا تا امریکا در فروشگاههای هر کشوری ارائه میشوند. در روزهای سال نوی ۲۰۱۴ ، خبرگزاری CNN موفق شد شخصی را در چین پیدا کند که به مدت ۲ سال در اردوگاه کار اجباری بدنام « ماسانجیا » در چین زندانی بود. وی که با نام مستعار « ژانگ » حاضر به گفتوگو با CNN شده بود، یک تمرینکنندهی روش معنوی فالون گونگ است که پیش از رقابتهای المپیک ۲۰۰۸ پکن دستگیر شده و به ۲ سال و نیم کار اجباری محکوم شد. او نویسندهی نامهی معروفی بود که دسامبر سال ۲۰۱۲، در بستهبندی وسائل تزئینی هالویین در امریکا پیدا شد. در این نامهی طولانی آقای ژانگ ضمن توصیف شرایط اسفبار اردوگاه کار و شکنجههایی که بر زندانیان اعمال میشد، از یابنده خواسته بود تا نامه را به سازمانهای مستقل حقوق بشری تحویل دهد. نامهی مذکور از مهمترین اسناد آزار و شکنجه در اردوگاههای کار اجباری به شمار میرود.
ژانگ در این مصاحبهی خود تصریح کرد که استفادهی سیستماتیک از ضرب و شتم، محرومیت از خواب و انواع دیگر شکنجه، به ویژه در مورد افرادی که از ابراز ندامت خودداری میکنند امری رایج است.
به گفتهی وی در ماسانجیا برای اعمال حداکثر فشار روحی و جسمی به زندانیان، سهمیهی کار روزانهی زیادی برای هر زندانی در نظر گرفته میشود. به این ترتیب زندانی در اثر کار زیاد از نظر روحی و جسمی درهم میشکند.
ژانگ در گفتوگو با CNN بیان کرد : « کار بیشتر برای ما به راه فراری برای پیشگیری از شکنجهی بیشتر تبدیل شده بود. ما به مرور دریافتیم که هرچقدر بیشتر کار کنیم، بیشتر از حملات لفظی و فیزیکی زندانبانان در امان خواهیم بود. »
مطالب دیگر:
برای پیوند عضو هرگز به چین سفر نکنید!