
بسیاری از تحلیلگران امور چین، معتقدند که تجمع ۱۰ هزار نفری تمرین کنندگان روش معنوی فالون گونگ، ۲۰ سال قبل در روز ۲۵ آوریل، عامل تسریع سرکوب عظیمی بود که کمی پس از آن آغاز شد.
این دادخواهی با وجود جمعیت زیاد، بسیار صلحآمیز و منظم برگزار شد. اما مقامات آن را به عنوان محاصره دولت مرکزی به تصویر کشیدند و آن را بهانهای قرار دادند برای شروع مبارزهای بیرحمانه برای سرکوب فالون گونگ.
هدف از تجمع روز ۲۵ آوریل ، درخواست اعطای حق قانونی به انجام تمرینات غیرسیاسی و جلوگیری از آزار و اذیت هواداران فالون گونگ بود.
آزار و اذیت فالون گونگ در واقع از اوایل ژوئن ۱۹۹۶ شروع شد. زمانی که وزارت تبلیغات چین به سطوح مختلف دولت دستور داد تا انتقاد و نکوهش از این تمرین را آغاز کنند. پس از آن انتشار یا توزیع کتابهای فالون گونگ ممنوع شد و در ادامه پلیس در مناطق مختلف کشور شروع به ضبط کتابها از تمرین کنندگان کرد و در جلسات تمرین گروهی آنها مداخله کرد.
کمی بعد یک مجله در شهر تیانجین، مقالهای با محتوی مخالفت با فالون گونگ منتشر کرد. فالون گونگ ( فالون دافا ) که یک روش مدیتیشن، مراقبه و تزکیه سنتی چینی است، از سال ١٩٩٢ به دلیل فواید چشمگیر در بهبود سلامت روحی و جسمی، در میان مردم چین محبوبیت زیادی پیدا کرد. بر اساس نظرسنجیهای دولت چین، در اواخر دهه ۹۰ میلادی ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر در چین به آن گرایش داشتند.
مقاله نوشته شده در آن مجله باعث ایجاد تشویش و نگرانی در تمرینکنندگان فالون گونگ شد. به طوری که برخی از آنان با اقدام به نامهنگاری و یا تماس تلفنی با مسئولین مجله کردند و برخی نیز حضوراً به آنجا رفتند و درخواست اصلاح مطلب کذب چاپ شده را داشتند.
در روز ۲۳ آوریل ۱۹۹۹، پلیس ضد شورش اقدام به پراکنده کردن تمرینکنندگان فالون گونگ در محلهای تمرینشان با استفاده از باتوم و آب فشار قوی کرد و ۴۵ نفر از آنان را نیز دستگیر کرد. در نتیجه گروهی از تمرین کنندگان برای دادخواهی به شهرداری تیانجین رفتند. در آنجا مسئولین به آنها گفتند که باید برای دادخواهی به اداره استیناف ملی در خیابان فوئو واقع در پکن بروند.
این پیشنهاد مسئولین شهر تیانجین، بین تمرین کنندگان فالون گونگ به سرعت پخش شد و در نتیجه هزاران نفر از آنان با نیتی خوب، از پکن و سایر نقاط کشور به سمت اداره استیناف ملی در پکن روانه شدند. این گونه شد که بزرگترین تجمع مردمی پس از رویداد اعتراضات دانشجویی سال ۱۹۸۹ در پکن شکل گرفت.
یک اعتراض و دادخواهی آرام
هنگامی که تمرینکنندگان فالون گونگ صبح روز ۲۵ آوریل به خیابان فوئو وارد شدند، حدود هزار نفر از پرسنل امنیتی و مأموران لباس شخصی در آنجا مستقر شده بودند. بعضی از افسران با بیسیم مشغول صحبت بودند و برخی نیز به صورتی مستقر بودند که تمرین کنندهها را به سمت محلی از قبل تعیین شده احاطه کنند.
وقتی که تمرینکنندگان به اداره استیناف نزدیک شدند، بخشی از آنها توسط پلیس به شکلی هدایت شدند که در طول خیابان، پیرامون محل ساختمانهای مقر حزب کمونیست چین و دولت مرکزی در جونگنانهای، مستقر شوند.
این شرایط، جمعیت تمرینکنندگان را در وضعیتی قرار داد که محیط پیرامون جونگنانهای را در بر بگیرند. در واقع، این تاکتیک یک حرکت محاسبه شده بود که بعداً از طریق آن تمرینکنندگان به غلط متهم شوند اقدام به « محاصره » مقر حزب کمونیست و یا دولت مرکزی کردهاند.
تصاویر ضبط شده توسط تلویزیون ABC نشان میداد، جمعیت منظم مردم در سنین مختلف در حدود ۲ کیلومتر در امتداد پیادهروی خیابان فویو و برخی خیابانهای اطراف مستقر شده بودند. برخی از آنان تمرینات فالون گونگ را به آرامی انجام میدادند و برخی دیگر نشسته بودند یا کتاب میخواندند.
فضای کافی برای عبور ماشینها و عابران پیاده وجود داشت. با این حال پلیس اقدام به بستن خیابان بر روی ماشینها کرد. هیچ اثری از شعار دادن، فریاد زدن و یا پلاکارد و پرچم میان تجمع کنندگان وجود نداشت. آنها حتی کیسههایی را همراه داشتند تا زبالههایی که ممکن بود ریخته شود را جمع کنند.
اتان گاتمن، نویسنده و تحلیلگر امور چین در مقاله « رخدادی در خیابان فویو » مینویسد « در طول شانزده ساعت حضور تمرین کنندهها در آن محل، هیچ سابقه، فیلم یا گزارش قابل اعتمادی وجود ندارد که نشان دهد آنها رفتاری حتی در ظاهر تحریک کننده انجام داده باشند. هیچ اثری از ریختن زباله، کشیدن سیگار، شعار دادن یا گفتگو با خبرنگاران وجود ندارد. »
تجمع کنندگان سه درخواست داشتند. نخست اینکه تمرینکنندگان بازداشت شده آزاد شوند. دوم اینکه محیطی قانونی و صلحآمیز برای انجام تمرینهای فالون گونگ بدون اینکه مزاحمت و دخالت فراهم شود، و سوم اینکه حق قانونی انتشار کتابهای فالون گونگ در چین به آنان داده شود.
تعدادی از تمرین کنندگان که در اداره استیناف جمع شده بودند، برای صحبت با نخست وزیر چین، ژو رونگجی، به داخل دعوت شدند. متعاقب آن، نخست وزیر دستور داد کسانی که در تیانجین بازداشت شدهاند آزاد شوند. حدود ساعت ۹ شب، به سایر تجمعکنندگان این پیام داده شد که مسئله اساساً حل شده است و میتوانند آنجا را ترک کنند.
جمعیت آرام و بیصدا، به سمت خانههایشان بازگشتند، بدون آنکه خبر داشته باشند چه رنجهای بزرگی در انتظارشان است.
آغاز سرکوب و آزار و شکنجه
سه ماه بعد، روز ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۹، جیانگ زِمین، رهبر حزب کمونیست چین، به طور غیرقانونی، تمرین فالون گونگ را ممنوع اعلام کرد. این اقدام وی در جهت تحکیم قدرت و جایگاه شخصیاش، و نیز آرام کردن اوضاع پریشان درون حزب صورت گرفت.
جیانگ زمین، از موضوع رویداد ۲۵ آوریل استفاده کرد تا به اصطلاح « ثابت کند » که فالون گونگ هم سازمانیافته است، و هم یک تهدید فوری سیاسی است.
اما در واقع وی پیش از رویداد ۲۵ آوریل ۱۹۹۹، تصمیم خود را در این خصوص گرفته بود. چرا که او قبل از آن تاریخ، اداره ۶۱۰ را تأسیس کرده بود. ادارهای فراقانونی، مخفی و شبیه گشتاپو در آلمان نازی، که برای پیشبرد همه جانبه آزار و شکنجه فالون گونگ تأسیس شد.
جیانگ زمین نیاز داشت برای اقدامات خود کمیته مرکزی حزب کمونیست (پولیتبورو) را قانع کند. جیانگ در نامهای که در آن زمان به این کمیته نوشت و در سال ۲۰۰۶ افشا شد، فالون گونگ را یک سازمان مذهبی فراملیتی با ایدئولوژی مخالف مارکسیسم و کمونیسم توصیف کرد. حزب کمونیست اجازه نمیدهد که سازمانهای غیردولتی در جایگاهی ورای نظارت و دیدبانیاش قرار گیرند. چنین توصیفی از فالون گونگ، آن را به یک هدف سیاسی برای مورد حمله قرار گرفتن توسط حزب تبدیل کرد.
فیلم یک ساعتهای با این مضمون منتشر شد که تجمع ۲۵ آوریل یک اقدام تروریستی بوده است و متعاقب آن رسانههای دولتی یک یورش تبلیغاتی را آغاز کردند و رویداد ۲۵ آوریل را یک شورش قلمداد کردند.
اتان گاتمن میگوید، گرچه این ادعا که دادخواهی صلحآمیز تمرینکنندهها تهدیدی علیه رژیم بوده، زادۀ تبلیغات دروغ حزب کمونیست بوده است، اما این ادعا برای رسانههای غربی تبدیل به یک مفهوم درباره فالون گونگ شد.
وی میافزاید « از آنجایی که رسانههای غربی، چیز زیادی درباره واقعیت فالون گونگ نمیدانستند، این دروغ و داستانسرایی حزب کمونیست درباره ۲۵ آوریل را در گزارشات خود گنجاندند، و از آن پس همچنان آن را تکرار کردند. »
به گفته این نویسنده « این ایده که فالون گونگ به شکل تهدیدآمیزی اقدام به محاصره مقر حزب کمونیست کرد، مستقیماً از سوی حزب کمونیست طراحی و خط داده شده بود. آنچه روی داد حتی یک تظاهرات نبود، چه برسد به آنکه یک محاصره تلقی شود. »
آزار و شکنجه وحشیانهای که توسط جیانگ آغاز شد، شروع یک مبارزه وحشتناک و ظالمانه بود که از زمان انقلاب فرهنگی مائو تاکنون نظیر آن دیده نشده است، و آنچه که از خود به جای گذاشته است، درد و زجر و مرگهای بیشمار ناشی از آن است.
اتان گاتمن معتقد است که حزب کمونیست چین با دروغ پردازی درباره ماجرای ۲۵ آوریل ۱۹۹۹، برای آزار و سرکوب فالون گونگ یک توجیه و بهانه پیدا کرد و آن را دستاویزی برای اجرای یک آزار و شکنجه بیسابقه قرار داد. آزار و سرکوبی که تا امروز همچنان ادامه داشته است.
به گفته وی « ماجرای ۲۵ آوریل، یک طعمه گذاری پیچیده بود، و فالون گونگ قربانی این فریب و طعمه بود. »
مطالب دیگر:
فالون دافا، تمرینی معجزهآسا برای سلامتی جسم و ذهن
وزیر امور خارجه آمریکا، موضوع آزار و شکنجه فالون گونگ را مطرح میکند
۱۵ سال زندان برای یک مقام چینی که در آزار و اذیت فالون گونگ دست داشته است