وقتی عاشق می شوید چه اتفاقی در مغزتان می افتد؟

عشق یکی از قوی ترین نقاط مشترک همه انسانهاست. میلی قوی برای با هم بودن که موجب شیفتگی و احساسات قوی می شود. عشق می تواند منبع شادی باشد. اما وقتی با عدم پذیرش از طرف مقابل روبرو شود، می تواند ناامیدکننده و ویرانگر باشد. عشق در انسان ها به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است و پدیده ای میان فرهنگی تلقی شده است، چیزی که تقریبا همه انسان ها می توانند در طول زندگی خود آن را تجربه کنند.

اما وقتی عاشق می شوید چه اتفاقی در مغزتان می افتد؟

خانم هلن فیشر یک متخصص بیولوژیک که در مورد عشق تحقیق می کند، پیش بینی می کند که عشق شامل سه مرحله است که هر سه مرحله مختلف عشق در مغز وجود دارند:

شهوت، میل یا کشش جنسی انسانی است که می تواند نسبت به افراد زیادی ایجاد شود.

شور و اشتیاق، فرد روی یک نفر خاص متمرکز می شود و این فرد برای او جایگاه ویژه ای پیدا می کند.

وابستگی، سطح اضطراب پایین آمده و فرد حس پیوند عمیقی با فرد مقابل خود پیدا می کند. این مراحل عشق می تواند در یک زمان برای یک نفر و یا در مقاطع زمانی مختلف برای افراد متفاوت احساس شوند.

هلن فیشر و همکاران او، بدلیل ویرانگری های عشق به این موضوع علاقمند شدند تا رابطه بین عاشقی و فعالیت مغز را مطالعه کنند. آنها هفده نفر که شدیدا عاشق بودند را تحت آزمایش اسکن مغز و اف-ام آی آر قرار دادند تا بررسی کنند که آیا عشق مسیرهای دوپامینرژیک قشری مغز بالا را نیز درگیر می کند یا نه؟ ده زن و هفت مرد ۱۸ تا ۲۶ ساله مورد مطالعه قرار گرفتند. با هر کدام از شرکت کننده ها به طور اختصاصی مصاحبه شد تا شدت و طول مدت رابطه عاشقانه آنها ارزیابی شود. بعد از این پرسشنامه ها و مصاحبه ها، مغز این شرکت کننده ها برای مدت زمانی مشخص اسکن شد. در ابتدای اسکن از انها خواسته شد به عکس عشق خود و بعد به عکس یک فرد کاملا غریبه نگاه کنند. این محققان فعالیت هایی در قسمت های مختلف مغز در هنگام مشاهده عکس معشوق مشاهده کردند.

نتایج نشان داد سمت راست بخش میانی – بطنی مغز با نگاه کردن به عکس معشوق به فعالیت افتاد. این بخش از مغز در حقیقت، بخش پاداش در مغز است که طی تحریک، دقت عمیق و انگیختگی، برای دریافت پاداش فعال می شود. با اینکه هلن فیشر و همکاران او از جمعیت بسیار کوچک ۱۷ نفره که همه علاقمند به جنس مخالف و در یک محدوده سنی و از پیشینه یکسان بودند استفاده کرده اند، اما فرضیه آنها تایید شد و به این نتیجه رسیدند که عشق ناشی از فعالیت بخشی از یک دستگاه پاداش بزرگ تر در مغز است که موجب بروز احساسات مختلفی در فرد می شود.

مرضیه آهنکوب؛ روانشناس بالینی و مشاور خانواده