مری گرابر، نویسنده کتاب «رد پروژه ۱۶۱۹: افشا طرح تفرقه در آمریکا» در گفتگو با برنامه کراسرودز از رسانه اپک تایمز گفت پروژه بحثبرانگیز ۱۶۱۹ به منظور تحقق اهداف تفرقهپراکنانه سیاسی، تاریخ آمریکا را تحریف میکند.
پروژه ۱۶۱۹ در تلاش است به جای ایدهآلهایی چون آزادی فردی و حقوق طبیعی، تجارت برده آتلانتیک را به عنوان عامل اصلی بنیانگذاری آمریکا جا بزند. این طرح به طور گسترده مورد انتقاد شدید تاریخدانان و دانشمندان علوم سیاسی قرار گرفته است و برخی منتقدان آن را طرحی برای بازنویسی تاریخ ایالات متحده از دیدگاه چپها میدانند.
گرابر در مصاحبه خود از اشتباهات این پروژه مانند اینکه انقلاب آمریکا نه به علت استقلال از بریتانیا، بلکه بر سر حفاظت از رسم بردهداری بود انتقاد کرد.
گرابر ضمن اشاره به سازوکار بردهداری و مخالفت رو به رشد با آن پیش از اعلامیه استقلال ۱۷۷۶ و جنگ انقلاب آمریکا گفت: «پروژه ۱۶۱۹ این وقایع را به صورت سرسری و گذرا بیان میکند».
گرابر گفت واقعیت مسئله این بود که بریتانیا در تجارت بردهداری عمیقاً دست داشت و «در واقع، کلونیها را به استفاده از کارگران برده تشویق میکرد زیرا خودشان در تجارت برده در عرصه بینالمللی پیشتاز بودند».
گرابر ضمن تاکید بر مغایر بودن سازوکار واقعی بردهداری در آمریکا و ادعاهای حامیان پروژه ۱۶۱۹ افزود: «آنها پول زیادی به جیب میزدند و از کلونیها هم میخواستند از بردگان استفاده کنند».
نیکول هنا جونز، نویسنده نیویورک تایمز، با انتشار مقالهای در این روزنامه آغازگر پروژه ۱۶۱۹ بود؛ نیکول مدعیست تمایل بنیانگذاران آمریکا به تداوم بردهداری توسط خودشان بود که آنان را به استقلال از بریتانیا راغب کرد.
هنا جونز در مقاله خود ضمن ادعا بر اینکه منافع حاصل از بردهداری به بنیانگذاران آمریکا اجازه داد به دنبال استقلال باشند، نوشته است: «یکی از نکاتی که در کمال شگفتی در افسانه بنیادین ما به آن اشارهای نشده این است که تمایل کلونیها به حفاظت از رسم بردهداری یکی از دلایل اصلی آنان برای اعلان استقلال از بریتانیا بود».
هنا جونز در ادامه نوشته است: «به بیان دیگر، اگر بعضی از بنیانگذاران پی نبرده بودند که بردهداری به آنها توان لازم برای انقلاب را میداد یا اعتقاد نداشتند که استقلال لازمه تداوم بردهداری است، شاید انقلاب ما علیه بریتانیا هرگز روی نمیداد. اصلاً تصادفی نیست که ۱۰ تن از نخستین ۱۲ رئیسجمهور این کشور بردهدار بودند و برخی نیز میگویند این کشور نه به عنوان یک کشور مردمسالار، بلکه به عنوان یک کشور بردهدارسالار بنیانگذاری شده است».
گرابر در مصاحبه خود گفت این تفسیر اشتباه است.
گرابر گفت: «مسئله دقیقاً برعکس چیزیست که هنا جونز میگوید» و افزود جنبش مخالفان بردهداری در انگلیس در سال ۱۷۸۷ و تقریباً چهار سال پس از امضا معاهده ۱۷۸۳ پاریس که رسماً به جنگ انقلاب آمریکا خاتمه داد آغاز گردید.
گرابر گفت: «بسیاری از داستانهایی که روایت میشوند میخواهند بگویند تاریخ آمریکا در واقع نوعی استبداد است» در حالیکه « سیستم آمریکا، خود مشغول تلاش برای مبارزه با انواع گوناگون استبداد بود».
گرابر ضمن اشاره به نبرد آمریکا با استبداد گفت: «مدل آمریکا برای مدیریت جهان در واقع همیشه بر این مطلب استوار بوده است». او افزود آنچه هماکنون از پروژه ۱۶۱۹ میبینیم «وارونه جلوه دادن داستان است».
او میگوید در پس پرده چنین انحرافاتی از تاریخ، تلاش برای ترسیم آمریکا به عنوان یک کشور از بنیان استبدادی نهفته است تا زمینه جایگزینی سیستم بازار آزاد کاپیتالیستی آن با رژیمی سوسیالیستی را هموار سازند.
گرابر گفت: «اما سوسیالیسم هرگز و در هیچ کجا موفق نبوده و تنها سیلی از بدبختی، مرگ و میر و سلطه بر مردم را با خود به همراه آورده است».
سایر تاریخدانان نیز از پروژه ۱۶۱۹ به شدت انتقاد کردهاند از جمله گوردون وود، تاریخدان برنده جایزه پولیتزر که آن را «از بسیاری جهات اشتباه و غلط» خواند. جیمز مکفِرسون، یکی دیگر از برندگان جایزه پولیتزر و رئیس انجمن تاریخدانان جنگ داخلی میگوید این پروژه «داستانی غیر برابر و یکطرفه» را ارائه میدهد و به حقایق تاریخی مهم اشارهای نمیکند.
توماس مکمَن، پروفسور تاریخ کالج کینگ در شهر ویلکس بار، ایالت پنسیلوانیا به وال استریت ژورنال گفت از نظر او انقلاب آمریکا، برخلاف گفتههای هنا جونز، باعث ایجاد «بردهدارسالاری» نشد و در عوض با «ترفیع برابری انسانها در جهان به یکی از اصول بنیادین، بردهداری را به گونهای زیر سوال برد که مشابه آن هرگز روی نداده بود».
اخیراً ۳۷ تن از جمهوریخواهان به رهبری میچ مککانل (جمهوریخواه، کنتاکی)، رهبر اقلیت سنا خطاب به میگوئل کاردونا، وزیر آموزش و پروش نامهای نوشتند و از او خواستند پروژه ۱۶۱۹ را از برنامههای شامل کمکهای بلاعوض فدرال حذف کند و گفتند این پروژه، تاریخ آمریکا را به منظور تحقق اهداف سیاسی تفرقهپراکنانه تحریف میکند.
وزارت آموزش و پرورش در یک قانون پیشنهادی جدید که در تاریخ ۱۹ آوریل منتشر شد، کمک ۵.۳ میلیون دلاری به برنامه آموزش تاریخ و تمدن و همچنین مواد آموزشی از جمله پروژه ۱۶۱۹ برای دانشآموزان رده K-12 (از دبستان تا دبیرستان) را در لیست اولویتها قرار داد.
مککانل و همتایان جمهوریخواه او در این نامه نوشتند: «جوانان کشور ما به دکترینهای فعالانی که فقط بر اشتباهات گذشته تاکید کرده و موجب تفرقهپراکنی در کشورمان میشوند هیچ نیازی ندارند. برنامههایی که با پول مالیاتدهندگان تامین مالی میشوند باید بر وجهات مدنی مشترکی که ما را به یکدیگر نزدیک میکنند تاکید کنند، نه اینکه از اهداف رادیکالی حمایت کنند که ما را از یکدیگر دور میسازند».
مطالب دیگر:
همپیمانان ترامپ اقدام به راهاندازی طرحی غیرانتفاعی با تمرکز بر تخلفات انتخاباتی کردهاند
ترامپ پس از ماهها ممنوعیت از توئیتر، وبسایت ارتباطی خود را راهاندازی کرد
