هرچند اتول با حمایت از چندین سیاست و موضع سیاسی همگام با ارزش‌های ترقی‌خواهی توانست مسیر خود را از همتایان محافظه‌کار پیشین خود جدا کند، اما وضعیت او در مقایسه با اندرو شیر در انتخابات ۲۰۱۹ تفاوت چندانی نداشت.
بَری کوپر، استاد علوم سیاسی دانشگاه کلگری گفت: «از نظر من، اگر اتول همان محافظه‌کاری می‌بود که هنگام کسب مقام رهبری خود را خوانده بود، وضعیت بهتری می‌داشت».
«او برای کسب رهبری همچون یک محافظه‌کار «آبی واقعی» رقابت کرد اما اکنون به نظر می‌رسد که آن یک تصمیم کاملاً تاکتیکی بود چون او در این انتخابات اصلاً مانند یک محافظه‌کار آبی نبود. او مانند یک لیبرال کمرنگ رقابت کرد».
کوپر معتقد است دقیقاً مانند کاری که نخست وزیر محافظه‌کار مارگارت تاچر ده‌ها سال قبل در بریتانیا انجام داد، اگر اتول از اصول محافظه‌کارانه‌تری حمایت کرده بود می‌توانست حمایت بیشتری از رای‌دهندگان طبقه کارگر جلب کند.
مالکوم بِرد، استاد علوم سیاسی دانشگاه وینیپگ معتقد است محافظه‌کاران اتول «استراتژی صحیح» و ایده‌های فوق‌العاده بسیاری در دستور کار خود داشتند اما به مسائل مهمی که فقط مختص آنان است نپرداختند.
برد در جریان مصاحبه خود گفت: «آقای اتول فقط در این زمینه صبحت کرد که مشاغل از کجا می‌آیند و برای تولید ثروت چه کاری باید انجام دهیم که این خود به معنای هیدروکربن، استخراج منابع و ساخت و تولید است».
«آن‌ها احتمالاً می‌توانستند حمایت لازم برای نفت و گاز را جلب کنند. مطمئنم که این حمایت وجود داشت اما آنان در گفتمان‌های عمومی خود آن را خفه کردند».
برد معتقد است محافظه‌کاران درباره افزایش بی‌سابقه بدهی فدرال در دوران نخست وزیری جاستین ترودو سکوت اختیار کردند.
او گفت: «آنان تنها کسانی بودند که در دستور کار خود برنامه‌ای برای بازگرداندن تعادل به حساب و کتاب‌ها در ده سال آینده داشتند… اما علی‌رغم اینکه این مسئله بزرگترین مشکل حال حاضر ماست آنان به این موضوع چندان نپرداختند. و فکر نمی‌کنم که مردم کانادا هم‌اکنون بخواهند با این موضوع گلاویز شوند».
«جاستین ترودو از مهدکودک روزی ۱۰ دلار صحبت کرد. خب چه کسی از مهدکودک روزی ۱۰ دلار خوشش نمی‌آید؟ مثل این است که بگوییم چه کسی از کلوچه خوشش نمی‌آید؟»
اتول روز ۲۱ سپتامبر در جریان یک کنفرانس مطبوعاتی گفت حزب محافظه‌کار شکست خود در انتخابات را بررسی خواهد کرد تا «از اشتباهات خود درس بگیرد و دفعه بعد اعتماد مردم را برنده شود».
او ضمن اشاره به اینکه ترودو گفته است که «اگر به خواسته‌های خود نرسد» در ۱۸ ماه آینده مجدداً انتخابات دیگری برگزار خواهد کرد، گفت «من به آنچه کسب کردیم بسیار افتخار می‌کنم اما به قدر کافی موفق نشدیم. دفعه بعد حتماً موفق خواهیم شد».
دنیِل برنیر از گروه استراتژی اِرنزکلیف می‌گوید گوی باختن در این انتخابات در زمین ترودو قرار داشت و شانس پیروزی اتول «بسیار اندک» بود.
برنیز ضمن اشاره به اینکه محدودیت‌های ناشی از همه‌گیری نیز در این زمینه تاثیر منفی داشته است، گفت: «این اولین کمپین کشوری او بود و بسیار هم خوب شروع کرد، شروع او به طرز شگفت‌آوری خوب بود ولی در اواخر مسیر شاید او خیلی زود کند شد. به نظر می‌رسید که سرعت او دیگر افزایشی نداشت».
او گفت: «خیلی سخت که نتوانید برنامه‌هایتان را حضوری اجرا کنید. او آدم دوست‌داشتنی است».
برنیر ده روز آخر کمپین خود را در آتلانتیک کانادا گذراند، منطقه‌ای که لیبرال‌ها در سال ۲۰۱۵ آن را درنوردیدند اما از همان زمان تا کنون کرسی‌هایش را یکی پس از دیگری به محافظه‌کاران باخته‌اند.
«آن‌ها (رای‌دهندگان ساحل‌نشین) قویاً بر این باورند که دیدگاهی محافظه‌کارانه دارند و این دیدگاه ممکن است مالی یا حتی برای برخی از آنان اجتماعی باشد و از ابراز دیدگاه خود هیچ واهمه‌ای ندارند. فراموش نکنید که از مجموع ۴ دولت این منطقه، سه دولت استانی آن محافظه‌کار هستند».
برنیر گفت بسیاری از ساحل‌نشینان از حزب ترودو به خاطر «گرایش کلی لیبرالی آن و اینکه از بسیاری جهات نادیده گرفته شده‌اند» دل خوشی ندارند. «این دفعه فقط اهالی مناطق فرانکو احساس کردند که می‌توانند به لیبرال‌ها رای بدهند».
این استراتژی‌دان گفت در شهر کبک، جایی که محافظه‌کاران تنها توانسته‌اند یک کرسی را تصاحب کنند، انگلیسی‌زبان بودن اتول برای او یک نکته منفی بوده است.
او گفت: «مردم می‌گویند اگر انتخابات آنتاریو را ببرید، اکثریت کبک را هم خواهید برد».
هرچند اتول نماینده پارلمان آنتاریو است، اما نتوانست در آن استان پیشرفتی حاصل کند. برنیر گفت در همین حین، هرچند حزب ان‌دی‌پی توانست برخی از کرسی‌های ساحل غرب و جزیره ونکوور را پیروز شود اما لیبرال‌های ترودو توانستند با رای‌دهندگان حومه‌نشین ونکوور و سایر مناطق به خوبی ارتباط برقرار کنند و پویایی اولیه محافظه‌کاران در مناظرات را ربودند.
او گفت: «ترودو خیلی خوب از خود دفاع کرد. او با عزم ظاهر شد و بر خلاف او، اتول و محافظه‌کاران از پرسش‌ها و مواقعی که از آنان پرسش به عمل می‌آمد طفره می‌رفتند».
برنیر معتقد است زمانی که اتول با انتقادات از دستور کار محافظه‌کاران برای لغو ممنوعیت دولت لیبرال برای برخی از سلاح‌های گرم مواجه گردید، دچار دست پاچگی شد. در نسخه بازبینی‌شده طرح مذکور آمده است که این ممنوعیت تا زمان بررسی مجدد، برقرار می‌ماند. بیل بلیر، وزیر امنیت عمومی دولت لیبرال، گفت «ارین اتول ظاهراً حامی همه چیز و در نتیجه، حامی هیچ است».
برنیر گفت عدم «حمایت مستحکم از مسائل» برخی‌ها را به تردید انداخت. او معتقد است این حزب باید «عامل پی‌پی‌سی[۱]» و اینکه چند نفر از رای‌دهندگان محافظه‌کار قدیمی به خاطر موضع اتول در مسئله مالیات کربن و سایر موارد به حزب مردم کانادا روی آوردند را تجزیه و تحلیل کند.
«او سعی داشت محور برخی مشکلات را تغییر دهد. شما نمی‌خواهید که پایگاه‌تان را از دست بدهید… پس من می‌گویم که محافظه‌کاران باید حتماً برخی از این مشکلات را حل کنند».
مطالب دیگر:
دیدگاه: مشکل فقط شی جین‌پینگ نیست؛ بلکه کمونیسم است
پس از آزادی مدیر مالی هوآوی، کانادایی‌های زندانی در چین آزاد شدند
تروُر لودون: به حزب کمونیست چین پایان دهید وگرنه باید برای بقا بجنگیم
