۱: همه پدیدهها را دوست بداریم حتی چیزهایی که منفی بنظر میآیند؛ میتوان چنین اندیشید که آنها پدیدههای مثبتی هستند که نامتعادل شده‌اند.
۲: علت همه پدیدهها را درخود جستجو کنیم، موجب تسلم وپذیرش میشود.
۳: عدم احتمال وقوع یا احتمال وقوع هرچیزی را در نظر بگیریم.
۴: اصل برابری؛ درصورت داشتن اینگونه تفکر به هیچ چیز یا کسی نگاه تحقیری نداریم
و در برابر هیچ کس یا چیزی حس حقارت نخواهیم داشت، رعایت آن باعث خاموشی یا آرامش ذهن میشود.
