اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی، نوعی اضطراب است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیتهای اجتماعی شناخته میشود و حداقل بخشی از فعالیتهای روزمره شخص را مختل میکند. اضطراب اجتماعی میتواند کیفیت زندگی شخص را به شکل چشمگیری کاهش دهد. بعضی از مبتلایان ممکن است هفتهها از خانه خارج نشوند یا از بسیاری موقعیتهای شغلی و تحصیلی خود صرف نظر کنند.
علائم جسمی و فیزیکی اضطراب اجتماعی کدامند؟
علائم جسمی که معمولا همراه اضطراب اجتماعی هستند شامل: سرخ شدن، تعریق زیاد، لرزش، تپش قلب، انقباض یا درد ماهیچه، خشکی دهان، سردرد، تهوع یا اسهال، لرزش یا کشش عضلات، احساس دل آشوب و لکنت زبان میشود. در موارد ترس و نگرانی شدید حملات اضطرابی (panic attack) نیز ممکن است اتفاق بیفتد.
در مطالعههایی که در این زمینه انجام شده، بیشترین موقعیتهایی که میتوانستند ترس را بوجود آورند شامل این موارد است: صحبت کردن در جمع خصوصا درمقابل یک جمع ناآشنا وغریبه، صحبت کردن در مقابل بزرگترها وافراد مهم، خوردن یا نوشیدن در جمع یا رستوران، صحبت کردن با تلفن درخانه و محل کار (به ویژه اگر کسی مکالمات آنها را بشنود)، انجام کار در حضور دیگران، شرکت در مهمانی، گزارش شفاهی یا بلند روخوانی کردن، پاسخ به سوالات در کلاس، نوشتن نام خود و امضا کردن زیر نگاه دیگران و …
تقویت هوش اخلاقی کودکان : نکاتی که هر پدر و مادری باید بداند
تمرینی که هماهنگی و آرامش را به ارمغان میآورد
اضطراب اجتماعی با خجالتی بودن چه تفاوتی دارد؟
خجالت یک حالت روانی است که فرد در بیان احساس و خواسته خود در بعضی از جمعها دچار ترس و یا عدم تعادل جسمی و روانی میشود. در واقع، خجالت را میتوان به نوعی عدم اعتماد به نفس در روابط اجتماعی دانست. افرادی که مبتلا به اضطراب اجتماعی هستند به احتمال زیاد بیشتر از افرادی که فقط خجالتی هستند در معرض دیگر بیماریهای روانی قرار دارند.
تحقیقات نشان میدهد که افراد خجالتی پس از ایجاد ارتباط موفق، احساس منفیشان کم میشود ولی افرادی که اضطراب اجتماعی دارند احساس منفیشان پس از یک ارتباط اجتماعی طبیعی، باز هم باقی میماند. در واقع ثابت شده است که افراد مبتلا وارد یک روند نشخوار فکری منفی میشوند که دائما احساسات و شناختهای منفی را مرور کرده و زنده نگه میدارند.
چه عاملی باعث ایجاد اختلال اضطرابی میشود؟
این افراد هنگام تعاملات اجتماعی از این میترسند که کاری انجام دهند یا علائم اضطرابیشان را به گونهای بروز دهند که باعث قضاوت منفی دیگران شوند. یعنی نگران این هستند که اشتباهی کنند و شرمنده شوند یا مورد تمسخر واقع شده و طرد شوند یا مورد اهانت قرار گیرند. این اضطراب اجتماعی بصورت قابل توجهی بیش ازآن چیزی است که از موقعیتهای اجتماعی مذکور و از زمینه فرهنگی اجتماعی فرد انتظار میرود.
راههای درمان اضطراب اجتماعی کدامند؟
درمانهای روانشناختی متداول عبارتند از: درمان شناختی رفتاری (CBT)، آموزش مهارتهای اجتماعی، گروه درمانی
یک روش گفتگو درمانی که به آن درمان شناختی – رفتاری میگویند در درمان اضطراب اجتماعی موثر است. به چالش کشیدن این افکار منفی چه به کمک یک مشاور و درمانگر چه بصورت شخصی، راهی موثر برای عقب راندن این اختلال و کاهش اثرات آن است.
یک بخش دیگر درمان اضطراب اجتماعی، تکنیکهای آرامش بخش است.
همراه شدن دارو درمانی با روان درمانی به بهبود کمک میکند.
ممکن است بعضی از مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی فکر کنند که مصرف الکل و مواد میتواند به آنها کمک کند که در جمع راحتتر صحبت کنند. درک این نکته مهم است که الکل و مواد، اضطراب را بیشتر میکنند واغلب به سوء مصرف الکل و مواد مخدر منجر میشوند. مصرف دراز مدت الکل و مواد برای سلامت جسمانی و روانی بسیار زیانبار است و همینطور میتواند روابط فرد با خانوادهاش و دوستانش را مختل کند.
مطالب دیگر:
چرا تمرین معنوی فالون دافا در چین مورد آزار و شکنجه قرار دارد
وزیر امور خارجه آمریکا، موضوع آزار و شکنجه فالون گونگ را مطرح میکند
کشف ردپای ۵.۷ میلیون ساله در یونان، نظریه تکامل انسان را به چالش میکشد