این روزها، همه ما بخاطر رویارویی با ویروس کرونا، در معرض مطالب مختلفی در رابطه با حفظ سلامت و جلوگیری از ابتلا شدن به این ویروس قرار میگیریم. یکی از دوستانم مطلبی دریافت کرده بود که در آن نوشته شده بود بیان کردن و منطبق بودن با درستی و حقیقت، نیکخواهی و بردباری میتواند در حفظ سلامت در مقابل این ویروس موثر باشد و برای وی سوال شده بود که این مطلب چگونه می تواند زیربنایی علمی داشته باشد؟ از این رو، با توجه به پیش زمینه علمی خود در زمینه روانشناسی، سعی کردم به این سوال پاسخ بدهم.
ابعاد موثر در بهبودی و سلامت از یک بیماری
ما به عنوان انسان، دارای ابعاد فیزیکی و شخصیتی و روحی هستیم و هر کدام در دیگری میتوانند تاثیر گذار باشند. از این رو، در درمان بیماریها، بدنبال درمان هر دو جنبه در خود هستیم. درواقع، درمان دارویی نمیتواند بدون در نظر گرفتن بهبود ویژگی‌‌های ذهنی و روحی ما تاثیر چندانی داشته باشند چرا که مشکلات روانی به آسانی میتوانند بر بدن فیزیکی ما و همچنین مشکلات فیزیکی ما نیز بر وضعیت روحی و ذهنی ما اثر بگذارند. از این رو، برای درمان شدن، باید به هر دو جنبه توجه شود.
۱-دارو و درمانهای پزشکی. مطمئنا یکی از ابعاد بهبودی و حفظ سلامت میتواند درمانهای پزشکی باشد. این نوع درمانها با توجه به باورهای افراد و امکانات موجود در محیط، میتوانند به صورت استفاده از پزشکی مدرن و بیمارستانها، طب مکمل و گیاهی، و حتی استفاده از ماساژ درمانی و طب سوزنی و…باشد.
۲-درمانهای روحی. اگر توجه کنیم وقتی به دیدار یک مریض در بیمارستان میرویم سعی میکنیم اصطلاحا به او روحیه بدهیم؛ یعنی انرژی مثبت (مثبت گویی، مثبت اندیشی، و رفتار توام با مهربانی و مثبت گونه) که به نوعی با “مهربانی و نیکخواهی” مرتبط هستند. دادن امید و تحمل درد به نوعی با “صبر و بردباری” مرتبط است، و پذیرش بیماری به شکل واقعبینانه و رویارویی درست با آن، به نوعی با “حقیقت” مرتبط است، و همگی میتوانند به بهبود بیماری کمک کنند.
پزشکان و درمان گران نیز معتقدند که حفظ روحیه مثبت و برخورد منطقی و درست و خوش بینانه و تحمل درد و رنج با حفظ امید و بهبودی، می تواند در بهبود بیماری افراد تاثیر بسیار زیادی داشته باشد چرا که معمولا پزشکان بعد از تجویز دارو و توصیههای لازم دارویی و غذایی، میزان موثر بودن آنها را در بهبود بیمار منوط به حفظ روحیه و مثبت اندیشی و تغییر در رویه زندگی و تفکر بیماران میدانند.
از این رو، مطمئنا فردی که بگوید نیکخواهی-حقیقت و بردباری خوب است و این را صرفا ظاهری بگوید و به آن ایمان قلبی و درونی نداشته باشد، نمیتواند انتظار تاثیر گذاری آن را داشته باشد. ما زمانی می توانیم انتظار تاثیر گذاری گفتههای خود را داشته باشیم که بتوانیم به آنها باور داشته باشیم و زمانی که به چیزی باور واقعی داشته باشیم آنها را در افکار، رفتار و گفتههای خود بکار میبریم و زمانی که آنها را بکار ببریم مثبت گو و مهربان و صبور میشویم و این خصائص میتوانند در سلامتی ما موثر باشند.
پژوهشهای علمی که رابطه مهربانی را با سلامت نشان میدهند
درحالی که احساسات سمی ممکن است مشکلات زیادی برای سلامتی فرد ایجاد کند، از طرف دیگر افکار مهربان میتواند سلامتی فرد را بهبود بخشد. براساس گزارشی با عنوان «دادن و زندگی کردن»، که در تاریخ ۲۵ژوئیه۲۰۰۳، در مجله ساینس منتشر شد، «بخشش و دادن» در مقایسه با «دریافت کردن» ماده فعالی برای بهبود سلامتی و زندگی طولانی‌تر است. گروهی از محققان دانشگاه میشیگان طی مدت ۵ سال، ۴۲۳ زوج متأهل مسن را دنبال کردند و از هر یک از آنها پرسیدند که چه میزان حمایت و پشتیبانی از همسر، دوستان و نزدیکان خود دریافت کردند یا به آنها دادند. محققان کاهشی ۳۰ الی ۴۲درصدی را در خطر مرگ و میر بین حمایت‌کنندگان یافتند، اما از نظر آماری دریافت حمایت هیچگونه تأثیر مهمی بر مرگ و میر نداشت.
شما وقتی با خود و دیگران نیکخواه و مهربان باشید، درواقع، ناخوداگاه برای حفظ سلامت خود و دیگران تلاش میکنید. مطالعهای که توسط موسسه شین سینکلیر در سال ۲۰۱۶ بر روی تعدادی بیمار انجام شده بود نشان داد که نیکخواهی و مهربانی به طور موثری در بهبود بیماران تاثیر دارد. آنان نیکخواهی را به عنوان یک عامل مهم و ضروروی برای مراقبت کیفی بیماران در نظر گرفته بودند. نتایج این پژوهش در نشریه علمی آن لاین Palliat Med به چاپ رسیده است.
نیکول تورکا از دانشگاه توانت، مطالعاتی در مورد صداقت و راست گویی با شادمانی و سلامت انجام داد. وی مقالهای که حاصل مطالعات اش بود را در نشریه انگلیسی مشاوره و راهنمایی در سال ۲۰۱۸ به چاپ رسانید. وی در این مقاله توضیح داد که تعداد قابل توجه و زیادی از روانشناسان این تفکر فلسفی را دارند که حفظ اخلاقیات در زندگی و داشتن یک زندگی اخلاقی یک شرط ضروری (البته نه کافی) برای خوشحالی واقعی انسانها است. از این رو، می شود گفت از آنجا که یکی از ویژگیها و خصائص مهم اخلاقی، راستگویی و حقیقت گویی است که موجب شادمانی درونی واقعی شود، می تواند روی سلامت ذهن و بدن فرد اثر بگذارد. از جمله تحلیل جالب وی این بود که آنچه باعث انگیزش در انسانها میشود، کارهای درستی است که باید انجام شود. از نظر وی، ظاهرا حفظ تقوای خود، برای دیگران میتواند فایده داشته باشد ولی تنها این طور نیست و برای خود فرد نیز فوائد زیادی دارد که مهمترین آن داشتن زندگی توام با شادمانی واقعی است.
در نتیجه، این طور میشود گفت که کنترل احساسات و هیجانات منفی با سلامت بدن و روان افراد بسیار مرتبط است و با توجه به مطالب ذکر شده، می توانیم نتیجه بگیریم که ویژگی‌‌های اخلاقی و انسانی خوب مذکور، می توانند در حفظ سلامت بدن و ذهن و روان ما به نحو چشم گیری موثر باشند.
مطالب دیگر:
فرزندانتان را با ویژگی‌‌های عمیق اخلاقی تربیت کنید : ۷ سال اول زندگی
