موی سر بدون شک یکی از مهمترین اجزای جلوهدهنده به ظاهر بانوان است، حال اگر هیچ مویی نداشته باشید چه می شود؟ این مسئله دوران کودکی غم انگیزی را برای «داگیتا» رقم زد، اما در نهایت به اندازه کافی اعتماد به نفس بدست آورد که توانست بدون کلاه گیسی که مدتها روی سر می گذاشت بیرون برود.
آلوپسی یا ریزش مو به عارضه ای گفته می شود که طی آن در سیستم ایمنی بدن اختلال ایجاد شده و گلبول های سفید بر این باورند که مو یک عنصر بیگانه در بدن بوده و آن را از بین می برند.
داکیتا گاسپیر از نه سالگی آلوپسی داشت و طی سالها برای پنهان کردن رازش از انواع کلاه گیس استفاده میکرد.
هنگامی که برای اولین بار جاستین، همسر آینده اش را دید، بی آن که فکر کند، از او خوشش آمد.
جاستین که خودش هم مویی بر سرندارد، برای همه درباره اولین باری که با هم با سر طاس بیرون رفتند تعریف میکرد و خودشان را «عقابهای سرسفید » مینامید.
جاستین در صفحه فیسبوکش نوشت: «برای اولینبار بود همسرم بدون کلاه گیس با من بیرون می آمد. سالها قبل از اینکه او را ببینم به آلوپسی مبتلا شده بود. اولین باری که عکس های بدون کلاه گیسش را نشانم داد، به یاد دارم. همچنین اولین باری که سر بیمویش را در زندگی واقعی نشانم داد. اولین عکسمان که در آن طاس بود را به خاطر دارم و حالا برای همیشه اولین باری که با سر طاس باهم بیرون رفتیم را به یاد خواهم سپرد.»
واضح است که پیوند میان این زوج مستحکم است و بدون قید و شرط همدیگر را دوست دارند، بنابراین نداشتن مو چیزی نیست که این زوج آن را خیلی جدی بگیرند.
آنها هر دو الهامبخش کسانی هستند که از بعضی از قسمتهای بدن خود احساس خجالت میکنند. شخصیت افراد مهمتر از ظاهر بیرونی آنها است.
اعتماد به نفس تازه
داکیتا تنها کسی نبود که تصمیم جسورانهای گرفت تا اجازه دهد که مردم درباره آلوپسی او بدانند. «زویی رایت» بیست و یک ساله از بریتانیا پس از سالها کلنجار رفتن با ریزش موی موضعی، تصمیم گرفت تمام موهای سرش را بتراشد.
علائم این عارضه در زویی در اوایل دو سالگی شروع شد. یک بار در دوران ابتدایی پس از آنکه پسری جلوی همه شاگردان کلاس، به قسمت بی موی روی سرش به او خندید، مدت ها گریه می کرد.
همانطور که آلوپسی در او شدیدتر شد، پنهان نگهداشتن وضعیتش دشوارتر می شد. سرانجام، زویی تصمیم گرفت تمام سرش را بتراشد، حتی اگر این کار باعث تمسخرش شود.
زویی به روزنامه دیلی میل گفت: « احساس کردم تنها راه به دست آوردن قدرت برای غلبه بر این وضعیت مهارناپذیر این بود که کنترل آن را به دست بگیرم، بنابراین به خود گفتم انتخاب من این است، آن را می تراشم. »
زویی چند ماه پس از تراشیدن سرش، اعتماد به نفس تازهای کسب کرد به طوری که ظاهر جدیدش مورد تمجید قرار گرفت.
زویی گفت: « حتی اگر فردا موهایم دوباره رشد کنند، بازهم آن را کوتاه نگه می دارم، چون یاد گرفتم که آن را دوست بدارم و آن را آزادانه نمایان کردم. میخواهم به افراد دارای آلوپسی کمک کنم، زیرا زمانی که نوجوان بودم آرزو داشتم کسی را برای الگو قرار دادن داشته باشم تا با آن مبارزه کنم. »
گاهی مردم از زویی می پرسند که آیا در حال مبارزه با سرطان است. زویی گفت به چنین سوالاتی اهمیتی نمی دهد زیرا می خواهد « آگاهی در مورد آلوپسی را افزایش دهد، زیرا بسیاری از مردم از اینکه این بیماری چقدر میتواند روی زندگی این افراد تاثیرگذار باشد آگاهی ندارند. »
لوئیس، مادر زویی نیز با راه اندازی یک انجمن پشتیبانی گروهی با همکاری سازمان آلوپسی بریتانیا تلاش می کرد از کودکان و نوجوانانی که در معرض آلوپسی قرار دارند حمایت کند. به گفته زویی، دوستانش نقش مهمی ایفا کردند تا درک کند که همه چیز در ظاهر افراد خلاصه نمی شود.
آلوپسی چیست؟
آلوپسی اساسا به معنای ریزش مو است. حدود ۱۴۷ میلیون نفر در سراسر جهان به آلوپسی مبتلا هستند و خطر ابتلا به این عارضه در طول عمر ۲.۱ درصد است.
اگرچه آلوپسی اغلب در دوران کودکی ظاهر می شود، اما امکان اینکه افراد در سنین دیگر این عارضه را تجربه کنند نیز وجود دارد. این عارضه در افرادی که آن را دارند متفاوت است. سه نوع عمده ریزش مو وجود دارد که عبارتند از: ریزش موی موضعی روی سر یا سایر نقاط بدن (آلوپسی آرهاتا)، ریزش کامل موی سر (آلوپسیا توتالیس) و ریزش کامل تمام موهای بدن (آلوپسی یونیورسالیس).
طبق تحقیقات بنیاد آلوپسی آرهاتا علائم آلوپسی عبارتند از: نقاط کوچک، گرد یا بیضی شکل ریزش مو روی پوست سر یا دیگر نقاط بدن که مو می روید، ریزش مو و رشد دوباره همزمان در نقاط مختلف بدن و ریزش زیاد مو در یک دوره بسیار کوتاه مدت.
ابتلا به انواع آلوپسی ناشی از اختلال سیستم ایمنی بدن است که به فولیکولهای سالم مو حمله میکند. فولیکولهای مو کوچکتر میشوند و رشد مو کند میشود تا اینکه در نهایت کاملا متوقف شود.
افرادی که مبتلا به آلوپسی هستند حتی بعد از یک دوره طولانی چنانکه فولیکولهای مو هنوز زنده باشند ممکن است هنوز بتوانند موهایشان را بازسازی کنند. این عارضه همچنین پلیژنریک است، به این معنی که هر دوی والدین باید قبل از اینکه بتوانند آن را به فرزندانشان منتقل کنند بایستی ژنهای خاصی را مشارکت دهند. با این حال، دانشمندان بر این باورند که این عارضه تنها ارثی نیست؛ دیگر عوامل محیطی نیز میتوانند باعث توسعه آن شوند.
در حال حاضر درمانی برای آلوپسی وجود ندارد و دانشمندان هنوز نمیتوانند به طور قطعی بگویند که چه عاملی سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند تا اشتباهی به سلولهای سالم حمله کند. با این حال درمان هایی برای افراد مبتلا به این عارضه وجود دارد، مخصوصا برای افرادی که شدت این عارضه در آنها ضعیفتر است و کمتر از ۵۰ درصد موهای خود را از دست داده اند.
مطالب دیگر:
پدر و مادرانی که به مغز کودک شان آسیب میرسانند
حمایت گسترده نمایندگان مجلس کانادا از فالون دافا ، در آستانه روز ۱۳ می
چرا مردم واکنش این مادر پس از اینکه پسر خشمگینش آینه راهرو را شکست، تحسین می کنند
