
ذهن ما همانند پروانهای که از گلی به گلی دیگر میرود، در حوادث گذشته درگیر است، و یا منتظر تحقق آرزوهای خود است، از این رو، بندرت خود را در حال سکون در اعماق اقیانوس “اینجا و اکنون” مییابیم.
اگر خوب دقت کنیم می بینیم هر کسی دائما در سرش صدا یا صداهایی میشنود، فکرهایی غیر ارادی که توان توقف آنها را ندارد؛ صداها دستور میدهند، بررسی میکنند، قضاوت میکنند، مقایسه مینمایند، خوششان میآید، بدشان میآید و….حتی ممکن است حوادث گذشته و یا حوادث احتمالی آینده را به تصویر بکشند. آیا اینها افکار واقعی خود ما هستند؟ چگونه می توانیم آنها را متوقف کنیم؟
شما فکرتان نیستید
ناتوانی از توقف فکر، مصیبتی وحشتناک است ولی ما آن را درک نمیکنیم زیرا همه از آن رنج میبرند و طبیعی تلقی میشود. در حالی که سر و صدای دائمی ذهن، جلو دسترسی به آرامش درونی را میگیرد و همچنین سبب ایجاد ذهن خودساخته و دروغین میشود که سایه ترس و رنج را با خود دارد.
برای کمک به این توقف می توان کارهایی انجام داد:
اولین قدم برای آزادی این است که دریابید که شما در مالکیت ذهنتان نیستید.
لحظهای که شما شروع به تماشای فرآیند اندیشیدن خود میکنید، در مییابید که عشق، زیبایی، خلاقیت، شادی و آرامش درونی، حقیقتی است که از ورای ذهن منشا میگیرند. به این ترتیب شما شروع به هوشیار شدن میکنید. منظور از تماشای اندیشیدن این است که به صداهایی که در سرتان است گوش دهید و در آنجا حاضر و شاهد باشید. وقتی به یک فکر گوش میدهید، نه تنها از وجود آن آگاه میشوید، بلکه از وجود خودتان نیز به عنوان شاهد آن فکر باخبر میگردید و در این حال، بعد جدیدی از هوشیاری جلوهگر میشود.
چگونه میتوانید احساس خوشبختی کنید
چگونگی دسترسی به قدرت حال
هنگام گوش دادن به صداهای ذهنتان، بیطرف باشید و قضاوت نکنید. به جای قضاوت کردن و محکوم کردن آنچه میشنوید، باید آن جنبههایی را که از آنها وحشت داریم، ببینیم، آشکار کنیم، بپذیریم و در آغوش گیریم. با در آغوش گرفتن تمامی شخصیت خود، این امکان را مییابیم که اعمالمان را آزادانه در این جهان انتخاب کنیم.
تا هنگامی که به نقش بازی کردن، پنهان نمودن و فرافکنی آن چه در درون داریم ادامه دهیم، آزاد نیستیم که “باشیم” و یا انتخاب کنیم. و این شروع احساس طبیعی یکی بودن با هستی است که قبلا به وسیله افکار پوشیده شده بود.
با تمرین بیشتر، احساس سکون و آرامش عمیقتر میشود. مثلا هنگام بالا و پائین رفتن از پلهها، به تک تک قدمها و لحظهها و حتی نفس کشیدن خود توجه نمایید. کاملا حاضر باشید و یا هنگام دست شستن، به تمام احساسات و فعالیتهایتان مثل صدا و احساس آب، حرکات دست، کف صابون و سایر مسائل توجه نمایید.
تنها معیار موفقیت شما در این تمرین، میزان آرامشی است که در درون احساس میکنید.
وقتی به لحظهی حال توجه مینماییم و فقط به آنچه در این لحظه وجود دارد میپردازیم، خودبهخود، گذشته و آینده که فقط وجود ذهنی دارد و در لحظهی حال، نمیتوان آنها را پیدا کرد، از دست میرود و حال گسترش مییابد.
گسترش حال، لذتبخش است، ولی از دست دادن گذشته برای ما که عادت کردهایم دائما در آنها به سر ببریم، رنجآور خواهد بود زیرا مجبوریم خیالاتمان را که به آنها دلخوشیم کنار بگذاریم. به هر حال، نابرده رنج، گنج میسر نمیشود.
چگونه افکار خودکشی و افسردگیام به امیدواری و شادی تبدیل شد
ترس از تاریکی و راه کارهای کاهش آن در کودکان
فالون دافا (فالون گونگ)، مراقبهی آرامشبخش و محبوب (+عکس)