Search
Asset 2

نیروی کار برده‌وار تحت کنترل رژیم چین در ۲۲ سال گذشته

کار قبل از فروپاشی سیستم اردوگاه کار اجباری در چین در سال ۲۰۱۳، بیش از ۳۰۰ اردوگاه کار اجباری در چین وجود داشت. بیش از ۹۵درصد از افراد
(Kevin Frayer/Getty Images)
ردۀ سنی ۱۶ تا ۷۰ سال، تا ۱۹ ساعت کار در روز

قبل از فروپاشی سیستم اردوگاه کار اجباری در چین در سال ۲۰۱۳، بیش از ۳۰۰ اردوگاه کار اجباری در چین وجود داشت. بیش از ۹۵درصد از افراد محبوس در اردوگاه‌های کار اجباری، تمرین‌کنندگان روش معنوی فالون گونگ بودند. علاوه بر این، بیش از ۱۰۰هزار تمرین‌کننده حدوداً در ۷۰۰ زندان کشور نگهداری می‌شدند.

فالون گونگ (فالون دافا) یک تمرین معنوی و مدیتیشن باستانی مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است که بیش از ۲۱ سال است توسط حزب کمونیست چین تحت آزار و شکنجه بی‌رحمانه قرار دارد.

از سال ۲۰۱۷، رژیم کمونیستی چین به طور قابل توجهی مراکز بازداشت خود را در استان مسلمان نشین شین‌جیانگ افزایش داده است. بر اساس داده‌های تصاویر ماهواره‌ای، محققان موسسه سیاست استراتژیک (ASPI) بیش از ۳۸۰ سایت بازداشت در سراسر منطقه شین جیانگ را شناسایی و نقشه‌برداری کرده‌اند.

طبق گزارش شورای روابط خارجی آمریکا (CFR)، رژیم کمونیستی از سال ۲۰۱۷ بیش از یک میلیون اویغور را زندانی کرده و تعداد بی‌شماری دیگر از این اقلیت قومی را تحت نظارت دقیق، کار اجباری و عقیم‌سازی اجباری قرار داده است.

 محصولات تولید شده در اردوگاه‌های کار اجباری شامل انواع مایحتاج روزانه، از جمله خلال دندان، چوب‌های غذاخوری، سواب پنبه طبی، کیسه‌های سِرم، کیسه‌های غذا، جلد تلفن همراه، انواع توپ فوتبال، آلبوم‌های تمبر، آب نبات، کیک جشن ماه، کف‌پوش خودرو، ژاکت‌های زمستانی، محصولات گلدوزی، کیف‌های چرمی، زیور آلات و صنایع دستی است.

طبق گزارشات وب‌سایت مینگهویی، تمرین‌کنندگان بازداشت شده فالون گونگ، از ردۀ سنی ۱۶ ساله تا ۷۰ سال، در مکانی مجبور می‌شدند بین ۱۲ تا ۱۹ ساعت در روز کار کنند. وقتی آنها نمی‌توانستند کارهای خود را به موقع به پایان برسانند، مجبور بودند با اضافه کاری کسری کارشان را جبران کنند.

خانم لیو یوچیینگ، یک تمرین‌کننده‌ فالون گونگ حدوداً ۵۰ ساله، مجبور به کار اجباری در زندان زنان ووهان شد. از صبح تا عصر، وادار می‌شد روی یک چهارپایه کوچکی بنشیند و پارچه‌ها را حاشیه‌دوزی کند. حجم کار سنگین بود و او حتی تا نیمه شب نمی‌توانست کارش را تمام کند. به عنوان مجازات، نگهبانان او را مجبور می‌کردند که در حدود سه قدمی دیوار بایستند و به‌عنوان شکنجه فقط سر او را به دیوار تکیه می‌دادند. او به مدت ۱۸ روز پارچه‌ها را به همین ترتیب حاشیه‌دوزی می‌کرد و نگهبانان حتی یک روز هم اجازه خوابیدن در رختخواب را به او ندادند.

بسیاری از محصولات غذایی در واقع با کار اجباری تهیه می‌شدند. وقتی یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت شده در اردوگاه کار اجباری زنان یوننان از آماده کردن کلوچه‌ها با شیوۀ خاص اردوگاه امتناع کرد، نگهبانان دلیل این کار را از او پرسیدند. او گفت: «این محصول غذایی تولید شده حتی ابتدایی‌ترین الزامات بهداشتی را ندارد. او گفت: «کیسه‌های آرد را ببینید که با دستگاه‌های پر از گرد و غبار روی زمین انباشته شده‌اند. سراسر توالت‌ها مدفوع و ادرار است و به سختی می‌توان وارد آن شد. پس از رفتن به توالت، هیچ حوله‌ای برای خشک کردن دست نیست. اگر ما نمی‌خواهیم این کلوچه‌ها را خودمان بخوریم، چرا می‌خواهیم دیگران را فریب دهیم؟ من تمرین‌کننده فالون گونگ هستم که از اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری پیروی می‌کنم. نمی‌توانم چنین کاری انجام دهم.»

تمرین‌کنندگانی که از انجام کار برده‌وار امتناع کردند، اغلب با شکنجه شدیدی روبرو شدند. خانم ژو جینژونگ، یک تمرین‌کننده از منطقه شونیی در پکن، به اردوگاه کار توموجی، مغولستان داخلی فرستاده شد. هنگام اعتراض به کار برده‌وار، او را بی‌رحمانه شکنجه کردند. پلیس او را با باطوم لاستیکی مورد ضرب و شتم قرار داد، به او لگد زد و موهایش را کشید. نگهبانان همچنین دستهایش را از پشت با دستبند بستند، دهانش را بستند و مدتها زیر آفتاب سوزان گذاشتند. خانم ژو به‌شدت آسیب دید و وزنش از ۸۰ کیلو به ۵۰ کیلو کاهش یافت.

مسئولین علاوه بر نیروی کار رایگان، همچنین یک سیستم امتیاز بر اساس عملکرد شغلی را اجرا کردند. کسانی که امتیاز پایینی داشتند، مدت محکومیت آنها را تمدید می‌کردند، به این معنی که کسانی که با کار اجباری مخالفت می‌کردند به‌مدت طولانی‌تری در بازداشت می‌ماندند.

همه می‌دانند که زندانهای چین کالاهایی را برای صادرات تولید می‌کنند. برای آن هزینه بسیار اندکی صرف می‌شود و نیروی کار رایگان است. گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر انتقال حوله‌های استفاده شده برای نظافت در خانه‌های کفن و دفن به زندانها برای تولید دستکش.

با نگاهی به تاریخچه حزب در چند دهه گذشته، هدف اصلی حزب کمونیست چین بدست گرفتن قدرت، کنترل مردم و پیشبرد ایدئولوژی کمونیستی است. به همین منظور، حزب جنبش‌های سیاسی متعددی را برای هدف قرار دادن گروه‌های منتخب آغاز کرد تا به این شیوه توجهات را از مشکلات بی شمارش به سمت دیگری جلب کند.

نوشته: مینگهویی

نظرات بیان‌شده در این مقاله، نظرات این نویسنده بوده و لزوما منعکس کننده نظرات اپک تایمز نیست.

مطالب دیگر:

اتفاقی نامرسوم در وب‌سایت رسمی کاخ سفید: استفاده از نام هریس در کنار بایدن

اختراع اخیر رژیم چین راهی برای سرعت بخشیدن به تجارت سیاه اعضای بدن

استراتژی رژیم چین، پیروزی بر دشمن بدون شلیک حتی یک گلوله است (بخش ۱)

موج اعتراضات ایرانیان به سند همکاری ۲۵ ساله با چین کمونیست

اخبار بیشتر

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی