مطالعه جدید مرکز کنترل و پیشگری از بیماری‌های ایالات متحده نشان می‌دهد که حدود ۷۵ درصد کودکان و تقریباً ۶۰ درصد بزرگسالان آمریکایی حداقل یک بار مبتلا به کووید شده‌اند. این بدان معنا است که این کودکان ایمنی طبیعی خوبی دارند که در حین رشد، از آنان در برابر ابتلا به این بیماری محافظت می‌کند. با این وجود، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، سازمان غذا و دارو و سایر سازمان‌های دولتی همه آنان را تحت فشار قرار می‌دهند که واکسینه شوند. چرا؟
یکی از نقش‌های مهم سازمان‌های بهداشت عمومی در طی همه‌گیری، مطالعه روی سطح سرم افراد است تا مشخص شود بدن چند نفر از افرادی که به بیماری مبتلا شده‌اند، پادتن تولید کرده است. به این ترتیب متوجه می‌شویم آن بیماری چگونه شیوع پیدا کرده و جغرافیا و گروه‌های سنی مختلف چه تأثیری روی آن دارند. در اوایل همه‌گیری این بیماری، اسپانیا چنین بررسی تصادفی و گسترده‌ای را انجام داد. سوئد نیز بررسی‌های تصادفی محدودتری در فواصل زمانی منظم انجام داد.
در ایالات متحده، این وظیفه رها شده تا دانشمندان مستقل به آن بپردازند اما آنان منابع محدودی داشتند و تنها قادر به بررسی‌های محدود در برخی مناطق خاص بودند، مانند مطالعه‌ای که در شهرستان سانتا کلارا انجام شد. بالاخره سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها اکنون با یک نظرسنجی ملی، اقدامی در این رابطه انجام داد. نتایج روشن‌کننده هستند.
در آوریل ۲۰۲۰، مطالعه سانتا کلارا نشان داد ۳ درصد جمعیت این شهرستان حداقل یک بار به این بیماری مبتلا شده‌اند. در فوریه ۲۰۲۲، مطالعه مرکز کنترل و پیشگری از بیماری‌ها نشان می‌دهد که حداقل ۵۸ درصد آمریکایی‌ها مبتلا به کووید بوده‌اند، چرا که پاددتن‌های ضدنوکلئوکپسید مشاهده‌شده در بدن آن‌ها تنها در اثر ابتلا به بیماری ایجاد می‌شوند، نه تزریق واکسن. آمارها بسته به رده‌های سنی متفاوت هستند.
این به چه معنا است؟ می‌دانیم که پس از بهبودی کووید، ایمنی طبیعی محافظتی عالی در برابر ابتلاهای آتی به این بیماری ایجاد می‌کند و گرچه کووید تا آخر عمر با ما خواهد بود، اما سیستم ایمنی بدنمان با آن مقابله خواهد کرد، درست به همان ترتیبی که با چهار ویروس کرونایی که شیوع گسترده داشته‌اند، مقابله می‌کند.
این بدان معناست که اکنون در حال انتقال از مرحله شیوع جهانی به مرحله شیوع بومی هستیم و در نهایت به مصونیت گله‌ای می‌رسیم که صرف‌نظر از راهبرد انتخابی برای مقابله با بیماری، نقطه پایانی همه بیماری‌های همه‌گیر محسوب می‌شود.
با توجه به این اعداد، چرا سازمان‌های دولتی به شدت به همه کودکان فشار می‌آورند که واکسن کووید دریافت کنند؟ چرا برخی مدارس و دانشگاه‌ها واکسیناسیون کووید را برای کودکان و بزرگسالان اجباری می‌کنند؟ در حال حاضر، اکثریت جمعه مصونیت طبیعی بالایی دارند.
همه آنان در معرض خطر ناچیز مرگ ناشی از کووید هستند. حتی اگر تا کنون به کووید مبتلا نشده باشند نیز خطر مرگ ناشی از کووید پایین‌تر از مرگ ناشی از طیف وسیعی از علل دیگر مانند تصادفات رانندگی، غرق شدن، قتل، خودکشی، مصرف بیش از حد مواد مخدر یا سرطان است. هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود اما تفاوت مرگ و میر ناشی از کووید در میان سالمندان و جوانان بیش از هزار برابر است.
شرکت‌های داروسازی باید برای فروش یک دارو یا واکسن، کارآزمایی‌های تصادفی و کنترل‌شده‌ای انجام دهند تا نشان دهند آن دارو عوارض جدی برای سلامتی ندارد و کشنده نیست. فایزر و مدرنا چنین آزمایشی را انجام نداده‌اند. تنها نشان داده‌اند که محصولشان منجر به کاهش علائم بیماری در میان بزرگسالان می‌شوند.
مطالعه جدیدی در دانمارک از چنین آزمایشی برای ارزیابی مرگ و میر ناشی از همه عوامل استفاده کرد. به ازای هر ۱۰۰ مورد مرگ‌ومیر در میان افرادی که دارونما مصرف کرده بودند، ۱۰۳ مورد مرگ‌ومیر در میان افرادی که واکسن‌های ام‌آر‌ان‌آ دریافت کرده بودند، وجود داشت (با بازه اطمینان ۹۵% از ۶۳ تا ۱۷۱). این نتایج با نتایج واکسن‌هایی که از ویروس ضعیف‌شده تهیه شده بودند (مانند آسترازنکا و جانسون‌اندجانسون) فرق می‌کرد که ۳۷ مورد مرگ در میان افراد واکسینه مشاهده شد (با بازه اطمینان ۹۵% از ۱۹ تا ۷۰).
در رابطه با کودکان، حتی این را هم نداریم. کارآزمایی‌های تصادفی واکسن‌های کووید نشان می‌دهند که این واکسن‌ها می‌توانند از ابتلای خفیف در کودکانی که قبلاً به کووید مبتلا نشده‌اند، جلوگیری کنند اما با توجه به مطالعات مشاهده‌ای می‌دانیم که این محافظت به سرعت کاهش می‌یابد. علاوه بر آن، کارآزمایی‌های تصادفی و کنترل‌شده نشان می‌دهند که واکسن‌ها در بدن کودکان پادتن تولید می‌کنند، اما اکنون ۷۵ درصد کودکان آمریکایی پادتن بهتری دارند که ناشی از ابتلای طبیعی آنان به این ویروس است.
هیچ کارآزمایی‌های تصادفی و کنترل‌شده‌ای وجود ندارد که نشان دهد واکسن از مرگ‌ومیر جلوگیری می‌کند یا مزیت ملموس دیگری برای کودکان دارد، این در حالی است که احتمال دارد مضراتی هم داشته باشد. همه واکسن‌ها با خطر عوارض جانبی همراه هستند. می‌دانیم که باعث افزایش خطر میوکاردیت (التهاب قلب) در جوانان می‌شوند، در حالی‌که هنوز تصویر کاملی از مشخصات ایمنی این واکسن‌ها نداریم.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، سازمان غذا و دارو، مدارس و دانشگاه‌ها کودکان و جوانان را تحت فشار قرار می‌دهند که واکسن بزنند، بدون آن‌که نشان دهند واکسن می‌تواند چه فایده‌ای برای کودکانی داشته باشد که اکثرشان قبلاً به کووید مبتلا شده‌اند. شگفت‌انگیز است که چگونه این مؤسسات دانش ۲۵۰۰ ساله در مورد مصونیت طبیعی را کنار گذاشته‌اند. کارآزمایی‌های تصادفی و کنترل‌شده در رابطه با تأثیر واکسیناسیون روی کودکانی که سابقه ابتلا ندارند نیز تنها کاهش ابتلا به گونه خفیف را نشان می‌دهند که آن هم کوتاه‌مدت است.
در مقابل مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها می‌تواند روی واکسن‌های متداولی مانند سرخک، فلج اطفال و سایر بیماری‌های جدی دوران کودکی تمرکز کند. تزریق این واکسن‌ها در طی دوران قرنطینه به شدت مختل شده است و اکنون شاهد افزایش سرخک و فلج اطفال در سراسر جهان هستیم. خسارت‌های جانبی بیشتر از دو سال سیاست فاجعه‌بار بهداشت عمومی از این هم بیشتر هستند.
نهادهای پزشکی قبلاً از پزشکی مبتنی بر شواهد به عنوان وزنه‌ای برای مقابله با «طب جایگزین» استفاده می‌کردند. غم‌انگیز است که آن فلسفه دور انداخته شده است. اگر فایزر و مدرنا می‌خواهند این واکسن‌ها به کودکان تزریق شوند، ابتدا باید یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده انجام دهند که نشان دهد این واکسن‌ها باعث کاهش بستری در بیمارستان و مرگ و میر می‌شوند. حتی نتوانستند این کار را برای بزرگسالان انجام دهند. نباید در رابطه با کودکانمان از این موضوع شانه خالی کنند.
نوشته: مارتین کولدورف تا همین اواخر استاد دانشکده پزشکی هاروارد بود. او اکنون یک محقق ارشد در مؤسسه براون استون و عضو آکادمی تازه تأسیس علم و آزادی است.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک تایمز نیست.
مطالب دیگر:
چین پس از مشاهده تحریم و انزوای روسیه در پی «خوداتکایی» است
دیدگاه: اگر به کووید۱۹ مبتلا شده‌اید، لطفاً واکسن نزنید
سازمان غذا و دارو: شهروندان آمریکایی می‌توانند کووید۱۹ را مانند آنفولانزا درنظر بگیرند
