Search
Asset 2

کوبایی‌‏های میامی ناباورانه مرگ کاسترو را جشن گرفتند

جشن مردم کوبا در میامی پس از مرگ فیدل کاسترو
(Angel Valentin/Getty Images)
جشن مردم کوبا در میامی پس از مرگ فیدل کاسترو
(Angel Valentin/Getty Images)

نیم ساعت پس‌‏از اعلام رسمی دولت کوبا درباره مرگ «فیدل کاسترو»، رئیس‌‏جمهور سابق این کشور، لیتل هاوانا، منطقه کوبایی‌‏نشین شهر میامی در آمریکا سرشار از شادمانی و سرزندگی شد.

به گزارش اسوشیتد پرس، اوایل روز شنبه، هزاران نفر از مردم ستم‌‌‏دیده از فیدل کاسترو، با دیکتاتور خواندن وی پرچم کوبا را در هوا تکان داده و فریاد شادی سر دادند. صدای قاشق‌‏ها بر روی قابلمه، بوق و انواع موسیقی سالسا از مردم و خودروها به گوش می‌‌‏رسید و آتش بازی آسمان شب را روشن کرد. جشن و پایکوبی کوبایی‌‏ها روز بعد همچنان ادامه داشت.

برخی شعار می‌‏دادند: «کوبا آری! کاسترو نه!» و برخی دیگر فریاد می‌‏زدند: «کوبا آزاد شد.»

اسوشیتد پرس می‌‏نویسد «فضا مملو از جشن و پایکوبی بود؛ نه اندوه مرگ یک رهبر، که تعجب آور هم نبود. کاسترو و اعتقاداتش برای چندین دهه حتی بر کوبایی‌‏های ساکن میامی در ایالت فلوریدای آمریکا هم سایه افکنده بود.

«کنیا فالات»، سخنگوی پلیس میامی روز شنبه گفت: «هیچ گزارشی از خشونت‌‏ یا موردی از دستگیری وجود نداشت و به روشی بسیار مسالمت‌‏آمیز جشن گرفتند.»

پس‌‏از به قدرت رسیدن کاسترو در سال ۱۹۵۹، بسیاری از کوبایی‌‏ها به میامی، تمپا، نیوجرسی و مناطق دیگر ایالات متحده گریختند.

برخی از آنان از طرفداران «فولخنثیو باتیستا»، رئیس‌‏جمهور پیش از کاسترو بودند، درحالی که برخی دیگر با این امید که به زودی پس‌‏از این که کاسترو سرنگون شود، دوباره به کوبا باز خواهند گشت، ترک وطن  کردند؛ اما کاسترو سرنگون نشد.

بسیاری دیگر معتقد بودند که تحت حکومت کاسترو و رژیم کمونیستی‌‏اش حقیقتا آزاد نخواهند بود. هزاران نفر اموال، عزیزانشان، کسب و کار و تحصیلاتی را که زحمت به دست آورده بودند، باقی گذاشتند و با هواپیما و قایق به ایالات متحده مهاجرت کردند.

آنهایی که در میامی ساکن شدند، اغلب مواضعی به شدت ضد کاسترو دارند.

هر سال شب سال نو، کوبایی‌‏های میامی گیلاس‌‏های مشروب خود را بالا برده، به هم می‌‏زنند و می‌‏گویند: «سال آینده در کوبا.»

جشن مردم کوبا در میامی پس از مرگ فیدل کاسترو
(Angel Valentin/Getty Images)

اما همچنان که تبعیدی‌‏ها در میامی عمرشان سپری شد، کاسترو هم همچنان باقی بود و باراک اوباما، رئیس‌‏جمهور ایالات متحده هم تحریم‌‏ها را تقلیل داد، برخی جوانان به کوبا بازگشتند و دامنه سکوت در بسیاری از خانواده‌‏ها همچنان ادامه داشت.

لیتل هاوانا، منطقه کوبایی‌‏نشین میامی آمریکا نامش را از «هاوانا» بزرگ‌‏ترین شهر کوبا گرفته است و از لحاظ جغرافیایی و روانشناختی در مقایسه با واشنگتن، به هاوانای کوبا نزدیک‌‏تر است. تبعیدیان کوبایی در هاوانای میامی که کوبا را پس‌‏از به قدرت رسیدن کاسترو ترک کرده بودند، مدت‌‏هاست منتظر شنیدن خبر مرگ او هستند. چندین دهه شایعات آمدند و رفتند تا جایی که مرگ کاسترو در میان کوبایی‌‏ها به شوخی تبدیل شده بود.

اما این بار ماجرا واقعی بود.

«جی فرناندز»، ۷۲ ساله، که سال ۱۹۶۱ در۱۸ سالگی به میامی آمد به اسوشیدتد پرس گفت: «همه ما در حال جشن گرفتن هستیم، مثل یک کارناوال است… شیطان، اکنون فیدل در اختیار تو است. هر آن چه سزاوارش است به او بده. اجازه نده در آرامش باشد.»

فرناندز و همسرش و زنی دیگر پلاکاردی دو زبانه را که چهار سال پیش زمانی که کاسترو نخستین بار بیمار شد، درست کردند، بالا نگه داشته‌‏اند.

«والنتین پریتو»، وبلاگ نویس برجسته کوبایی در فیسبوکش نوشته است: «چند ساعت خواب امشب، آخرین چیزی است که فیدل کاسترو از من دزدید.» او در وبلاگش هرگز نام کاسترو را با حروف بزرگ (که معنای احترام است) ننوشته است.

بسیاری از کوبایی‌‏ها با وجود این که مجبور شدند زبان جدیدی را بیاموزند، موفق شدند در کوبا به زندگی خود ادامه داده و خانواده خود را گسترش دهند.

نوجوانانی که با جیب خالی به میامی آمدند، حالا میلیونرها، مقامات سیاسی و معلمان شده‌‏اند. بسیاری افراد پرنفوذ و با قدرتی شده‌‏اند که به تار و پود جامعه آمریکا استحکام بخشیده‌‏اند.

گورستان‌‏های فلوریدای جنوبی اما مملو از کسانی است که آرزو داشتند کاسترو قبل از آنان بمیرد. فرزندان آنان حالا به خاطر این که پدران و مادران و اجدادشان نمی‌‏توانند کوبا، میهن خود را که تحت نظامی دموکراتیک خواهد شد، ببینند، اشک می‌‏ریزند.

والدین «گابریل مورالس» ۴۰ ساله، مدیر مالی در میامی، چند دهه پیش کوبا را ترک کردند. پدر مورالس پیش‌‏از روی کار آمدن کاسترو به ایالات متحده آمد و در طول دوران حکومتش، برای دیدار به کوبا رفت. مورالس می‌‏گوید: «پس‌‏از آن پدرم عهد کرد که تا زمانی که رژیم تغییر نکرده به کوبا باز نگردد.»

مورالس که از اوایل روز شنبه درخانه‌‏اش از طریق رسانه‌‏های اجتماعی وقایع را دنبال می‌‏کرد، برای خبرنگار آسوشیتد پرس نوشت: «احساس عجیب و غریبی دارم. وقتی تمام زندگی در انتظار شنیدن این خبر باشی، به نظر می‌‏رسد غیر واقعی باشد.»

مادر مورالس پس‌‏از به قدرت رسیدن کاسترو کوبا را ترک کرده بود. همه اموال خانواده وی توسط دولت مصادره شده بود.

اخبار بیشتر

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی