اخیراً کارشناسان چینی هشدار داده‌اند دولت چین بیش از آن‌که بتواند از افغانستان تحت کنترل طالبان بهره ببرد، ضرر خواهد کرد زیرا پکن کار سختی برای تحکیم روابط خود با این گروه تروریستی در پیش دارد.
گوردون چانگ، نویسنده کتاب «فروپاشی پیشِ روی چین» می‌گوید: «مطمئن نیستم چین واقعاً سود ببرد زیرا پکن اکنون باید کاری انجام دهد که قبلاً هرگز انجام نداده است، یعنی مدیریت یک وضعیت امنیتی بسیار دشوار در خارج از مرزهای خود.»
پس از تسلط سریع طالبان بر کابل، پایتخت افغانستان، حزب کمونیست چین این گروه را در آغوش گرفته است. در عین حال، این گروه تروریستی ابراز امیدواری کرده است رژیم چین بتواند در بازسازی این کشور جنگ‌زده کمک کند.
گمانه‌زنی‌های بسیاری وجود دارد که چین می‌خواهد جای خالی ایالات متحده را در افغانستان پر کند و نفوذ خود را در منطقه گسترش دهد.
چانگ می‌گوید: «چین فکر می‌کند می‌تواند طالبان را کنترل کند»؛ با این حال معتقد است این رژیم با مشکل بالقوه بزرگ‌تری مواجه است و آن هم گروه تروریستی جنبش طالبان پاکستان (به زبان پشتو، تحریک طالبان پاکستان) است که «بسیار مخالف چین هستند.»
دو بمب‌گذاری انتحاری اخیر که کارگران چینی در پاکستان را هدف قرار داده بودند، باعث مرگ دست کم ۹ شهروند چینی شدند. آخرین حمله، ۲۰ام آگوست در گوادر رخ داد که یک شهر بندری در استان بلوچستان پاکستان است. در آن حمله، مهاجمی انتحاری مواد منفجره‌اش را کنار خودرویی در نزدیکی بزرگراه خلیج شرقی منفجر کرد.
پروژه بزرگراهی خلیج شرقی در شهر گوادر بخشی از پروژه سی‌پک یا کریدور اقتصادی چین و پاکستان (CPEC) است که یک پروژه ساختمانی بزرگ زیرمجموعه سیاست خارجی «ابتکار کمربند و جاده» چین است که تحت «یک کمربند، یک جاده» نیز شناخته می‌شود. پروژه در حال احداث سی‌پک قرار است منطقه کشگار در استان شین‌جیانگ را به بنادر پاکستان متصل کند.
ارتش آزادی‌بخش بلوچ (BLA) یکی از چندین گروه شبه‌نظامی است که می‌خواهند کشور مستقل بلوچستان را تشکیل دهند. این گروه مسئولیت بمب‌گذاری آگوست را بر عهده گرفت. BLA منافع چین و پاکستان را تهدید می‌داند.
چانگ می‌گوید: «بنابراین، اکنون چین در شرایط بسیار سختی قرار دارد. بله، می‌تواند از ارتباط با طالبان مزایایی کسب کند اما چیزهای زیادی هستند که ممکن است از دست بدهد، یعنی همان سرمایه‌گذاری‌هایی که در پاکستان انجام داده است.»
او می‌افزاید: «ممکن است شاهد سوختن کل منطقه باشیم، در چنین وضعیتی، چین حتماً هدف قرار خواهد گرفت.»
گریگوری کوپلی، رئیس انجمن غیردولتی مطالعات راهبردی بین‌المللی در واشنگتن، در وبیناری توضیح داد پکن می‌خواهد واردات نفت و گازش از ایران را به جای اقیانوس هند، از طریق خاک افغانستان منتقل کند.
کوپلی می‌گوید، اما قبل از آن‌که چین بخواهد هدف «تأمین انرژی مطمئن» از ایران را محقق کند، پکن باید متوجه باشد جناح‌ها و گروه‌های قومیتی مختلفی در افغانستان هستند، مثل گروه‌های اتحاد شمالی تاجیک-دری‌زبانان. به‌علاوه، هنوز دولت سابق افغانستان این کشور را ترک نکرده و امرالله صالح، معاون رئیس‌جمهور افغانستان هنوز در کشور است.
اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان، پس از تسلط طالبان بر کابل، از این کشور گریخت.
او چنین می‌افزاید: «پکن می‌خواهد این‌طوری کار را پیش ببرد که خب، پکن طالبان و پشتون‌ها را پوشش می‌دهد و ایران هم به‌نحوی گروه‌های شیعی دری‌زبان را پوشش می‌دهد و باهاشان کنار می‌آید. به این ترتیب می‌توانند در همکاری با هم ثبات نسبی برقرار کنند تا بتوانند خط لوله‌ای را از سرتاسر این کشور عبور دهند.»
مطالب دیگر:
پس از کشته شدن ۱۳ سرباز آمریکایی در انفجارهای افغانستان، بایدن وعده حمله به داعش را داد
خبرنگار خارجی سابق: «وضعیت افغانستان بدتر از ویتنام سال ۱۹۷۵ است»
